«اگر دولت به طور واقعی در جهت افزایش ظرفیت بخش‌های تولیدی اقدام کند تا سال 1404 می‌توان سالیانه 600 هزار شغل پایدار ایجاد کرد».
به گزارش تجارت آنلاين به نقل از ایسنا، علی‌اکبر نیکواقبال با بیان این مطلب اظهار کرد: کلید ایجاد اشتغال، استفاده از ظرفیت‌های خالی واحدهای تولیدی است. واحدهای تولیدی ما در حال حاضر با کمتر از 50 درصد ظرفیت کار می‌کنند که به اعتقاد من اگر تا سال 1404 سالیانه 10 درصد به افزایش ظرفیت بالفعل بخش‌های صنعتی، خدماتی، صنایع پایین‌دستی نفت و کشاورزی اقدام شود، می‌توان سالیانه 3 درصد رشد اشتغال ایجاد کرد که رقمی حدود 600 هزار شغل در سال می‌شود.
وی افزود: ظرفیت واحدهای تولیدی برای ایجاد اشتغال مهیاست و نجات صنایع، سرمایه هنگفتی نمی‌خواهد. صنایع ما زیرساخت‌های لازم را دارند. فقط لازم است تا شرایط برای توسعه آنها در جهت افزایش بازدهی، برطرف کردن موانع تولید و فروش فراهم شود.
نیکواقبال، دیگر راهکارهای ایجاد اشتغال پایدار را جلوگیری از قاچاق کالا، بالا بردن دیوارهای گمرکی، به‌کارگیری استانداردهای اجباری و ارایه مشوق برای کالاهای باکیفیت داخلی دانست.
این اقتصاددان، اصلاح نظام بودجه‌ریزی را ضروری دانست و گفت: بودجه‌هایی که به وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی اختصاص می‌یابند، در رشد تولید و بهره‌وری توفیق چندانی ندارند. هزینه‌های هنگفت دستگاه‌های دولتی می‌تواند صرف ایجاد اشتغال بخش خصوصی شود. تولید بیشتر به معنای اشتغال بیشتر است. اما مشوق‌های تولیدی در بودجه به اندازه‌ی کافی لحاظ نشده که امیدواریم در تجدیدنظرهای بعدی به آن توجه شود.
نیکواقبال با بیان این‌که دستاورد دولت یازدهم درباره کاهش تورم به رقم 15 درصد نباید بی‌اثر شود، گفت: پس از چندین دهه تورمی، دولت جدید موفق به مهار تورم شده که نباید با سیاست‌هایی همچون افزایش اشتغال کوتاه‌مدت، بی‌ثمر شود.
وی تصریح کرد: بین بیکاری و تورم رابطه‌ای معکوس وجود دارد که افزایش اشتغال ناکارآمد می‌تواند منجر به افزایش تورم شود. کشورهای صنعتی در تعارض و چالش بین تورم و بیکاری، اولویت را به کنترل تورم داده‌اند که راه معقول‌تری است. به هر حال آنها بین بد و بدتر، بد را انتخاب کرده‌اند؛ چرا که تورم بالا می‌تواند اقتصاد، فرهنگ و ایدئولوژی جوامع را به نابودی بکشاند.
به گفته این اقتصاددان، بیکاری یک بیماری جهانی است که حتی کشورهای صنعتی با آن مواجه هستند. در ایران هم این مشکل وجود دارد که باید یک برخورد علمی با آن صورت دهیم و صرف این‌که بگوییم تا سال 1404 می‌خواهیم سالانه 800 هزار شغل ایجاد کنیم مشکل را حل نمی‌کند و احتیاج به راهکارهای علمی و عملی دارد.
نیکواقبال اظهار کرد: در مواقعی اشتغال لحظه‌ای، مانع تحقق اشتغال پایدار می‌شود. بعضا دولت‌ها به هر نحوی برای جلوگیری از بیکاری کوتاه مدت، از ورشکستگی واحدهای ناکارآمد جلوگیری می‌کنند. در حالی که بیماری که مریض است باید به طور صحیح مداوا شود. ممکن است پس از ورشکستگی، شرکت به دست کسانی بیفتد که با تمهیداتی همچون استفاده از تکنولوژی و علم روز، راندمان را افزایش دهند و اشتغال بیشتری ایجاد کنند.
وی افزود: ظرفیت واحدهای تولیدی برای ایجاد اشتغال مهیاست و نجات صنایع، سرمایه هنگفتی نمی‌خواهد. صنایع ما زیرساخت‌های لازم را دارند. فقط لازم است تا شرایط برای توسعه آنها در جهت افزایش بازدهی، برطرف کردن موانع تولید و فروش فراهم شود.
نیکواقبال، دیگر راهکارهای ایجاد اشتغال پایدار را جلوگیری از قاچاق کالا، بالا بردن دیوارهای گمرکی، به‌کارگیری استانداردهای اجباری و ارایه مشوق برای کالاهای باکیفیت داخلی دانست.
این اقتصاددان، اصلاح نظام بودجه‌ریزی را ضروری دانست و گفت: بودجه‌هایی که به وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی اختصاص می‌یابند، در رشد تولید و بهره‌وری توفیق چندانی ندارند. هزینه‌های هنگفت دستگاه‌های دولتی می‌تواند صرف ایجاد اشتغال بخش خصوصی شود. تولید بیشتر به معنای اشتغال بیشتر است. اما مشوق‌های تولیدی در بودجه به اندازه‌ی کافی لحاظ نشده که امیدواریم در تجدیدنظرهای بعدی به آن توجه شود.
نیکواقبال با بیان این‌که دستاورد دولت یازدهم درباره کاهش تورم به رقم 15 درصد نباید بی‌اثر شود، گفت: پس از چندین دهه تورمی، دولت جدید موفق به مهار تورم شده که نباید با سیاست‌هایی همچون افزایش اشتغال کوتاه‌مدت، بی‌ثمر شود.
وی تصریح کرد: بین بیکاری و تورم رابطه‌ای معکوس وجود دارد که افزایش اشتغال ناکارآمد می‌تواند منجر به افزایش تورم شود. کشورهای صنعتی در تعارض و چالش بین تورم و بیکاری، اولویت را به کنترل تورم داده‌اند که راه معقول‌تری است. به هر حال آنها بین بد و بدتر، بد را انتخاب کرده‌اند؛ چرا که تورم بالا می‌تواند اقتصاد، فرهنگ و ایدئولوژی جوامع را به نابودی بکشاند.
به گفته این اقتصاددان، بیکاری یک بیماری جهانی است که حتی کشورهای صنعتی با آن مواجه هستند. در ایران هم این مشکل وجود دارد که باید یک برخورد علمی با آن صورت دهیم و صرف این‌که بگوییم تا سال 1404 می‌خواهیم سالانه 800 هزار شغل ایجاد کنیم مشکل را حل نمی‌کند و احتیاج به راهکارهای علمی و عملی دارد.
نیکواقبال اظهار کرد: در مواقعی اشتغال لحظه‌ای، مانع تحقق اشتغال پایدار می‌شود. بعضا دولت‌ها به هر نحوی برای جلوگیری از بیکاری کوتاه مدت، از ورشکستگی واحدهای ناکارآمد جلوگیری می‌کنند. در حالی که بیماری که مریض است باید به طور صحیح مداوا شود. ممکن است پس از ورشکستگی، شرکت به دست کسانی بیفتد که با تمهیداتی همچون استفاده از تکنولوژی و علم روز، راندمان را افزایش دهند و اشتغال بیشتری ایجاد کنند.
آخرین اخبار