«هیچ
کس حق ندارد از جیب و جانب مردم شعار دهد»؛ این جمله شاید مهمترین سخنی
است که دکتر روحانی رئیس جمهور دیروز در جمع مردم تبریز بیان کرد ، جمله ای
که اشاره به روش ناپسند و نامطبوعی دارد که در طول سالیان اخیر زیانهای
جبران ناپذیری به مردم کشور زده است :
1- رئیس دولت سابق سخنان زیادی
گفته که هر کدام هزینههای زیادی برای کشور داشته است . او که عادت داشت
نظرات شخصی و غیر کارشناسی خویش را به نام مردم می زد علاقه داشت که مورد
توجه رسانهها قرار بگیرد و در این راه ، از بیان هیچ سخن خلاف عرف بین
الملل که برای کشور هزینه داشت ابایی نداشت! سخنانی نظیر کاغذ پاره خواندن
قطعنامههای سازمان ملل ، حرفهای ناسندی چون «آنقدر قطعنامه صادر کنید تا
قطعنامه دانتان پاره شود » و سخنانی از این دست ، که همه و همه برای نمایش
تبلیغاتی و نشان دادن چهره ای سوپرمن وار بیان می شد، هزینههای بسیاری به
کشور متحمل کرد.
این گونه قهرمان بازیها در عرصه بین الملل به همراه
سوء مدیریت و ناتوانی تیم دولت در دو سال آخر دولت احمدی نژاد شرایطی را
فراهم آورد که اقتصاد کشور دچار وضعیتی بحرانی شد و دولتمردان سابق که مقصر
اصلی آن بودند به جای اینکه در رفع آن وضعیت بکوشند، ادعا می کردند که
مردم همه فشارها و سختیها را تحمل خواهند کرد؛ فشارها و سختیهایی که بیش
از همه ناشی از سوء مدیریت و ناتوانی آنها بود. در واقع آنها هزینه شعارهای
نادرست خود را از جیب مردم پرداخت می کردند و همزمان از طرف مردم ادعا می
کردند که مردم راضی به پرداخت این هزینهها هستند! تجربه تلخ هشت سال دولت
احمدی نژاد، درستی سخن رئیس جمهور را نشان می دهد و این نوید را می دهد که
در دولت تدبیر و امید فرهنگ سیاسی چنان رشدی خواهد داشت که دیگر امکان
بازگشت وضعیت سابق به عرصه سیاسی کشور ممکن نیست.2- بعضی همفکران دولت سابق
که سالها از سیاستهای غلط و هزینه زای دولت سابق حمایت کرده بودند و در
واقع شریک دولت احمدی نژاد هستند این روزها که منافع سیاسی و اقتصادی خود
را در معرض خطر می بینند و امکان ادامه کاسبی از تحریم را ندارند، مدتها
است که به بهانه دلواپسی، دغدغههای منفعت طلبانه خویش را به نقل از مردم
بیان می کنند و می خواهند به روش دولت سابق، خواستههای خویش را از زبان
مردم بیان کنند و با سنگ اندازی در مسیر مذاکرات هسته ای بار دیگر فشارهای
اقتصادی ناشی از تحریمهای بین المللی را، به قیمت منافع سیاسی و اقتصادی
خود – به مردم تحمیل کنند؛ غافل از اینکه این حربههای قدیمی در این دوره
چندان کارآیی ندارد و نمی تواند با توسل به بهانههایی مثل دلواپسی و با
ژستهای مردمی گرفتن ، مردمی را که هنوز زخم هشت سال سوء مدیریت آنها را بر
جان خویش دارند، فریب داد! سخن گفتن از قول مردم و هزینه کردن از جیب مردم
برای پیشبرد منافع جناحی، البته کار مشکلی نیست و فقط گذر از وجدان، کافی
است تا شخص یا گروهی چنین کند، اما قبولاندن این ادعاها به مردم امروز سخت
است. امروز مردم منتظر پایان سالها فشار اقتصادی و تورم روزافزون و سوء
مدیریت را که سبب هزاران مشکل اقتصادی واجتماعی مثل تورم ، بیکاری ، تبعیض
، افزایش اعتیاد و خلافکاری ، بالا رفتن سن ازدواج و افزایش طلاق ، افزایش
بیماریهای روحی و روانی و ... شده است خواستار هستند. اگر کسی می خواهد
شعاری به نفع مردم بدهد، باید شعارش کاهش تورم و بیکاری و بازگشت بهداشت
روانی به جامعه باشد، نه حرفهایی که دلواپسها می زنند و سعی دارند از خویش
چهره قهرمانهایی را بسازند تا آمده اند تا آرمانها را حفظ کنند؛ آرمانهای
کشور و انقلاب توسط مردم شکل گرفته و توسط مردم هم حفظ خواهد شد.