برزو روحبخش
عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران
انتخابات همواره یکی از آزمونهای بزرگی بوده که جامعه کارگری در آن شرکت کرده است. اکنون نیز در آستانه آزمون دیگری قرار داریم. قرار است فردی را برای ریاست دولت آینده انتخاب کنیم که برای ۴ سال وضعیت بحران زده اقتصاد کشور را مدیریت می کند. قرار است فردی رئیس جمهور شود که به گرانی ها و به چالش‌ها و درگیری های داخلی پایان دهد. در این شرایط فردی باید رییس جمهور شود که می‌بایست سیاست خارجی را ساماندهی کند و به تحریم‌هایی پایان دهد که در نتیجه لجبازی ها و کینه توزی های سیاست خارجی رقم خورده است. با وجود آنکه در تمامی سال های گذشته سایه سنگین گرانی و تورم بر دوش اقشار آسیب پذیر جامعه از جمله کارگران و بازنشستگان سنگینی کرده است، اما در تمامی سال های گذشته هرگز از نمایندگان کارگران و بازنشستگان به عنوان مشاور استفاده نشده است.
در تمامی سالهای گذشته گرانی را با تمام وجود لمس کردیم و شرمندگی را در سفره های خالی با اعضای خانواده تقسیم کردیم، بدون آنکه هیچ نقشی در این بحران ها داشته باشیم. بدتر آنکه حتی یک بار در خصوص این مشکلات از نمایندگان کارگران و بازنشستگان نظرخواهی نکردند و در جلسات تصمیم‌گیری اجازه اظهارنظر به ما ندادند.
اکنون که بار دیگر انتخابات دیگری فرا رسیده، نمایندگان نامزدهای ریاست جمهوری به یاد کارگران و بازنشستگان افتاده اند و در جلسات عمومی و خصوصی از ما رای می خواهند. امسال نیز همچون سالهای گذشته شروط خودمان را برای آن که به نامزدهای ریاست جمهوری رای بدهیم، اعلام کردیم. برای آقایان شرط گذاشتیم که باید جلوی گرانی ها را بگیرید، باید از بازی‌های سیاسی فاصله بگیرید و به فکر سفره های خالی کارگران و بازنشستگان باشید، گفتیم که باید شغل ایجاد کنید تا بازنشسته ای که با حقوق ۳ میلیون تومانی، نان خالی را در سفره با خانواده اش تقسیم می کند، حداقل برای پسر و دختر بی کارش کار پیدا کنید. به نامزدهای ریاست‌جمهوری گفتیم که شرایط اقتصادی کشور را به نوعی تعیین کنید که بتوانیم دخترهای مان را شوهر بدهیم و برای پسرانمان زن بگیریم. به نامزدهای ریاست جمهوری توضیح دادیم یک جهیزیه ساده برای دخترانمان حداقل ۱۰۰ میلیون تومان تمام می‌شود. گفتیم که پسرانمان به خاطر آنکه خانه و کار ندارند، جرات تشکیل خانواده را به خود نمی‌دهند. از همه مشکلات و چالش ها گفتیم در حالی که مطمئن بودیم نامزدهای ریاست جمهوری از ما بهتر می دانند که اقتصاد کشور درگیر چه آشفته بازاری است. با این وصف بنا داریم در انتخابات شرکت کنیم، اما همچنان نگران هستیم که ۴ سال دیگر رئیس جمهور بعدی همان راهی را برود که روسای جمهور قبلی رفتند. نگران هستیم که باز هم بیکاری در رده اول خانواده ها باشد و سفره های خالی، اشک حداقل بگیران را در بیاورد.
