آلمانی‌‌ها از طراحی و مونتاژ تا راه‌اندازی، انتقال
تکنولوژی، رفع مشکلات، تحویل لوازم یدکی و خدمات پس از فروش همراه مشتری
هستند؛ به همین دلیل آنها از بزرگ‌ترین صادرکنندگان دنیا شده‌اند.
روابط تکنولوژی ایران و آلمان به بیش از 80 سال برمی‌گردد و بسیار قدیمی است. اگر در بازار با تجار یا مصرف‌کنندگان ایرانی هم صحبت کنید، آنها هم جنس آلمانی را ترجیح می‌دهند زیرا 20 درصد قیمت بیشتری می‌پردازند اما در عوض 5 تا 10 برابر از کالا بیشتر بهره می‌برند.
فعالان تجاری می گویند:اگر تحریم‌ها حذف شوند، شرکت‌های آلمانی به ایران بازخواهند گشت و سعی خواهند کرد بازار خودش را پیدا کرده و با طرف‌های قبلی خود مذاکره کرده و راه‌حل‌هایی برای بازسازی دفتر فروش و خدمات خود در اینجا پیدا کنند.البته به شرطی که سرمایه‌گذاری خارجی در ایران مانند سایر کشورهای اسلامی مانند ترکیه، امارات متحده عربی، هندوستان، مالزی، سنگاپور، فیلیپین و اندونزی راحت و آسان و هموار شود.
کشور ما حداقل به یکصد میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی نیاز دارد تا بتواند با تاسیس و ایجاد صنایع مهم کشور با بیکاری مبارزه و نیازهای روزافزون خود را برطرف کند.درحال حاضر سرمایه‌گذاری خارجی و احداث صنعت و واحد تولیدی در ایران خارج از شهرک‌های صنعتی مستلزم اخذ بیش از 12 نوع مجوز تا احداث یک واحد صنعتی است.درست به همین دلیل لازم است قوانین سرمایه‌گذاری خارجی از یک الگوی موفق و پیشرو برای سرمایه‌گذاران در ایران پیروی کند.
آلمان جزو چهار کشور بزرگ صنعتی دنیاست که بخش قابل توجهی از درآمد خود را صرف تحقیقات، پیشرفت و نوآوری می‌کند و در این زمینه پیشرو است.
صادراتی که قطع نشد
سال گذشته با وجود تحریم‌ها، آلمان نزدیک به دو میلیارد و 150 میلیون یورو به ایران صادرات داشته و ایران حدود 250 میلیون یورو به آلمان کالا صادر کرده است. این رقم پایین‌ترین سطح صادرات آلمان به ایران در سه دهه گذشته بوده است. درحالی که آلمان می‌تواند به راحتی از ایران 12 میلیارد واردات داشته و صنایع آلمان هم در همین حدود می‌توانند به ایران صادرات داشته باشند.
پتروشیمی، استخراج و پالایش نفت و نیروگاه‌ها و آب‌شیرین‌کن را از جمله حوزه‌هایی است که ایران نیازمند وارد کردن صنعت و تکنولوژی آنهاست. شرکت‌های بزرگ آلمانی مثل زیمنس به خاطر تحریم، ده‌ها سال از بازار ایران دور بودند و درحال حاضر با توجه به رفع تحریم‌ها در حال بررسی بازار ایران برای بازگشت هستند.
کارشناسان می گویند تولید در ایران به نفع آلمانی‌‌هاست؛ چرا که تولید کالا در آلمان و 10 هزار کیلومتر حمل آن به هندوستان یا اندونزی و فیلیپین هزینه بر است اما این کالا به راحتی می‌تواند در ایران تولید و در منطقه توزیع شود که برای آلمان‌ها سودآور و برای ایران اشتغال و شکوفایی اقتصادی و انتقال فناوری را به همراه دارد.
ازسویی ایرانیان مقیم آلمان پتانسیل خوبی دارند؛ اگر قوانین سرمایه‌گذاری اصلاح شود و امنیت سرمایه تضمین شود، اولین کسانی که سرمایه خود را به ایران می‌آورند، ایرانیان مقیم آلمان خواهند بود.
