سلامت نیوز: پرونده قتل پسر جوانی که در حمایت از چند مرد افغانستانی کشته شده است، در دادگاه کیفری استان تهران رسیدگی شد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق، این پسر جوان وقتی که دید دو مرد ایرانی با مردان افغانستانی درگیر شده‌اند و آنها را اذیت می‌کنند، برای دفاع از مردان افغانستانی با دو ایرانی درگیر شد و به قتل رسید.
دی‌ماه سال ۹۹ به دنبال درگیری خونین در ورامین، پلیس در محل حاضر شد و تحقیقات خود را آغاز کرد. در آن درگیری که چند نفر در آن شرکت داشتند، پسر ۳۰ساله‌ای به نام نریمان چاقو خورده و به بیمارستان منتقل شده بود؛ اما نریمان ساعتی بعد به خاطر شدت خون‌ریزی و برخورد چاقو با قلبش روی تخت بیمارستان تسلیم مرگ شد. شواهد نشان می‌داد نریمان در درگیری با پسری به نام فرشاد کشته شده است.
پلیس به ردیابی فرشاد پرداخت؛ اما ردی از او به دست نیاورد. شواهد نشان می‌داد متهم پس از درگیری با موتورسیکلت گریخته است. مأموران به بازجویی از چند مرد افغان پرداختند که شاهد جنایت بودند. مأموران از این طریق توانستند شماره پلاک موتور فرشاد را به دست بیاورند و در نهایت او را در حاشیه ورامین ردیابی و بازداشت کردند. این جوان به درگیری خونین در حالت مستی اعتراف کرد.
فرشاد گفت: آن شب همراه دوستم به ورامین رفته و با هم مشروب خورده بودیم. در حال بازگشت به خانه بودیم که برای استراحت در منطقه‌ای از ماشین پیاده شدیم. من آنجا چند مرد افغان را دیدم که کنار آتش نشسته بودند و با هم مشروب می‌خوردند. قبلا آنها را ندیده بودم و هیچ خصومتی با این افراد نداشتم؛ ولی چون حال طبیعی نداشتم بی‌دلیل به آنها اعتراض کردم و گفتم قصد دارم با پلیس تماس بگیرم. سر همین موضوع با هم درگیر شدیم. آنها فحاشی کردند. همان موقع نریمان به هواخواهی از مردان افغان وارد دعوا شد و با من درگیر شد. او با سنگ به سرم زد که خون روی صورتم جاری شد. من عصبانی شده بودم و کنترلی بر رفتارم نداشتم. برای او چاقو کشیدم و یک ضربه به دست نریمان زدم. او و دوستانش به سمت من و دوستم حمله‌ور شدند که یک ضربه دیگر به سینه نریمان زدم و فرار کردم؛ اما من قصد کشتن او را نداشتم و هنوز هم نمی‌دانم چرا دعوا شروع شد. من واقعا از کشته‌شدن نریمان پشیمان هستم. متهم در ادامه تحقیقات به بازسازی صحنه جرم پرداخت و سرانجام برایش به اتهام قتل عمدی کیفرخواست صادر شد. فرشاد در حالی در شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد که اولیای‌دم برایش حکم قصاص خواستند و گفتند حاضر به گذشت نیستند.
وقتی فرشاد روبه‌روی قضات ایستاد ادعای تازه‌ای را مطرح کرد. او گفت: من قبول دارم آن شب مشروب خورده و مست بودم اما قصد قتل نریمان را نداشتم. من اصلا او را نمی‌شناختم و انگیزه‌ای برای درگیری با او نداشتم. وقتی دیدم مردان افغان مشغول خوردن مشروب هستند اعتراض کردم و با آنها درگیر شدم ولی همان موقع نریمان به هواخواهی آنها با من درگیر شد. او به بهانه دفاع از مردان افغانستانی با من درگیر شد اما من فکر می‌کنم مسئله دیگری در میان بود. به‌هر‌حال من قصد کشتن او را نداشتم و برای اینکه بتوانم از دستش فرار کنم چاقو کشیدم.
متهم ادامه داد: من یک ضربه چاقو به دست نریمان زدم اما وقتی با هم گلاویز بودیم، یکباره هر دو روی زمین افتادیم و چاقو ناخواسته به سینه‌اش فرورفت و موجب مرگ او شد. من با دیدن خون ترسیدم و فرار کردم. در ادامه جلسه دادگاه دوست فرشاد به اتهام شرکت در درگیری منجر به قتل از خود دفاع کرد و گفت: من در قتل دستی نداشتم و فقط می‌خواستم با میانجیگری دعوا را تمام کنم؛ اما وقتی نریمان خونین روی زمین افتاد، سوار موتور شدم و همراه فرشاد گریختم.
در پایان جلسه قضات وارد شور شدند تا رأی صادر کنند.
