حسن بهشتی‌پور
کارشناس مسائل بین‌الملل
در لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زن سازمان ملل آمریکا سعی کرد کشورها را با خودش همراه کند، این در حالی است که آمریکا در سال ۹۸ تلاش کرد قطعنامه علیه ایران برای عدم رفع تحریم تسلیحاتی بگیرد و قطعنامه‌های تحت فصل هفتم را بازگرداند اما در هر دو اقدام ناموفق ماند. در هر دو اقدام فقط دومینیکن با آمریکا همراه شد و .. این کشور در انزوای محض قرار گرفت. ۹ کشور عضو شورای امنیت به تلاش آمریکا رای ممتنع دادند و دو کشور چین و روسیه رای منفی دادند. خوب چه شد که الان در ۱۴۰۱ می‌آید چنین اقدامی را علیه ایران انجام می‌دهد و کشورهای دیگر را با خود همسو می‌کند؟ به نظرم به جای این‌که نگاهمان محدود به تئوری توطئه آمریکا باشد باید به این هم معطوف باشد که در داخل ایران چه اتفاقی افتاده است که این اجماع و همراهی به سادگی اتفاق می‌افتد؟ سیاست داخلی مقدمه سیاست خارجی است و این دو بر همدیگر تاثیرگذار هستند. نمی‌توانیم انتظار معجزه از دستگاه دیپلماسی داشته باشیم در حالی که یک بال آن یعنی سیاست داخلی به خوبی پرواز نمی‌کند . البته این هم که برخی در داخل می‌گویند اهمیتی ندارد که ایران را حذف کنند یا علیه مان قطعنامه صادر کنند درست نیست. باید بدانیم که این اقدامات پازل ایران هراسی و ترسیم چهره بد از ایران را ترسیم می‌کند. اگر دلسوز ایران هستیم باید کاری انجام دهیم که ایران را از این مساله دور نگه دارد. البته من انتقادات درباره عملکرد وزارت خارجه در لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن را درست نمی دانم و این تحلیل‌ها بیشتر جناحی است و در گذشته هم در دولت آقای روحانی، برخی او را به کم کاری در سیاست خارجی متهم می‌کردند، اما در عرصه دیپلماسی باید بستر مناسب فراهم شده باشد. آن‌ها بهانه‌هایی در ایران در موضوع حقوق بشر پیدا کردند که بر اساس آن توانستند علیه ایران اقدام کنند. ما بر اساس مقدورات و امکانات وزارت خارجه باید انتقاد کنیم. در موضوع کمیسیون حقوق زن یا تشکیل کمیته حقیقت یاب وزارت خارجه کاری نمی‌تواند انجام دهد، باید اول در داخل اقدامات و اصلاحاتی انجام دهیم.
