سعدالله زارعی
کارشناس مسائل خاورمیانه
تا به امروز کسی از باریکه غزه خارج نشده و مردم این سرزمین اگرچه در این نقطه از غزه طی ۷۰ سال گذشته روزگار سختی را سپری کردهاند ولی با نگاهی به فلسطینیان مستقر در سایر کشورهای همسایه خود، ماندن در غزه را برگزیدهاند. به هر ترتیب کوچاندن فلسطینیها از سرزمینهای خود به هیچ وجه مورد قبول هیچکس نخواهد بود و به همین دلیل باید دانست که سیاست کوچ اجباری جمعیت دو و نیم میلیون نفری غزه را صرفاً نمیتوان یک سناریوی یک طرفه و طرح شده از سوی اسرائیل دانست؛ بلکه سوی دیگر آن ساکنان غزه خواهند بود. رژیم صهیونیستی در این میان میتواند مناطق مسکونی را بمباران کند اما مناطقی که پوشش بیابانی دارند را نمیتواند مورد هدف قرار دهد و به همین جهت جمعیت مذکور حالا در بیابانها چادر زدهاند و مشغول زندگی هستند. در این میان مصر و اردن هم مخالف عزیمت ساکنان غزه هستند که ممکن است کمی خشن به نظر برسد اما به هر ترتیب این دو کشور هم خواهان ماندن فلسطینیها در خاک خود هستند. توجه داشته باشید صحنههایی که امروز شاهد آن هستیم بارها توسط فلسطینیها در سال ۲۰۰۹ تاکنون دیده شده و درگیریهای کنونی تا امروز هفتمین جنگی است که آنها با رژیم اسرائیل داشتند. به عبارت دیگر باید بگوییم که فلسطینیها در ۱۴ سال گذشته هفت جنگ را تجربه کردهاند. در سال ۲۰۱۴ میلادی هم اسرائیل دو هفته منطقه غزه را بمباران کرد و حدود دو هزار نفر را به شهادت رساند و بیش از ۹ هزار نفر زخمی شدند. در همان جنگ اسرائیل بحث اشغال غزه را مطرح کرد که سه کیلومتر از این سرزمین به اشغال رژیم صهیونیستی درآمد اما آنها به حدی تلفات دادند که در نهایت عقبنشینی کردند. این موضوعات به این جهت مطرح میشود که بدانیم مردم غزه اسرائیل را به خوبی میشناسند و اگر معیار ما بمبارانهای اسرائیل باشد امروز باید ۱۰۰ هزار نفر در غزه جان خود را از دست داده باشند اما شاهد آن هستیم که این اعداد بسیار کمتر از این میزان است که البته این ارقام در کل از عمق و گستره جنایات اسرائیل نمیکاهد، اما نشان میدهد که مردم راهِ در امان ماندن را به خوبی از گذشته فرا گرفتند و تابآوری آنها بسیار بالا است. در مورد حمله زمینی ارتش اسرائیل باید توجه داشته باشیم که تلآویو بین انهدام و تصرف غزه در نهایت گزینه انهدام را انتخاب کرده است؛ چراکه هزینه انهدام کمتر از تصرف خواهد بود و بدون شک تلفات هم در این میان کمتر میشود.