احمد دستمالچیان
سفیر پیشین ایران در لبنان
در حقیقت نوعی اعمال فشار سیاسی و حقوقی بر تل‌آویو را در دستور کار قرار داده اما موانعی در این راه وجود دارد. شورای امنیت سازمان ملل متحد عموماً ابزار دست قدرت‌های بزرگ بوده و اساساً سازمان‌های بین‌المللی یک اهرم برای بازی کشورهای مختلف و خصوصاً دولت‌های سطح اول جهان به حساب می‌آید. اینکه لبنان به شورای امنیت سازمان ملل علیه اسرائیل شکایت کرده یک اقدام کاملاً مشخص با ابعاد سیاسی و حقوقی به حساب می‌آید؛ اما اینکه لبنان بر اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل تاکید دارد و از سوی دیگر به دنبال شکایت علیه اسرائیل می‌رود، در حقیقت نوعی اعمال فشار سیاسی و حقوقی بر تل‌آویو قلمداد می‌شود. متاسفانه تمام تحرکاتی که در سازمان ملل متحد انجام می‌شود می‌تواند زیر فشار و ذره‌بین آمریکا قرار بگیرد و حالا بحث وتوی ایالات متحده هم مطرح شده است. تمام کشورهای دنیا و حتی اروپایی‌ها بر آتش‌بس در غزه و لبنان تاکید کرده‌اند و حتی بحث تشکیل کشور فلسطین را تایید کرده بودند اما ایالات متحده در این خصوص به دنبال اجرای وتوی خود است. این در حالیست که استراتژی نتانیاهو هم بر ادامه درگیری و جنگ در غزه و لبنان بنا شده و او می‌داند که اگر این جنگ تمام شود، در داخل و خارج باید مقابل محکمه و دادگاه قرار بگیرد. تمامی این اتفاق و رویدادها به معنای آن است که اوضاع و احوال برای او مناسب نیست و نتانیاهو می‌داند که در حال استفاده از آخرین کارت‌های بازی خود بوده و بدون شک در جنگ بقا به سر می‌برد و می‌خواهد خود را صرفاً از حیث سیاسی زنده نگه دارد. نتانیاهو به خوبی می‌داند که این جنگ آخرین جنگ اسرائیل خواهد بود و در نهایت با مشکلات غیرقابل حل شدن روبه‌رو خواهد شد و حالا هم در حال اعمال فشار سیاسی و امنیتی علیه لبنان و غزه است.
