در جدیدترین ردهبندی بهترین کشورهای جهان برای تعادل کار و زندگی، نیوزلند پیشتاز است. با معیارهای کلیدی این رتبهبندی و جایگاه سایر کشورها آشنا شوید.
در جدیدترین گزارشها، بهترین کشورهای جهان برای تعادل کار و زندگی معرفی شدهاند و نیوزلند توانسته است رتبه نخست را به خود اختصاص دهد. این رتبهبندی بر اساس معیارهای مهمی مانند میزان مرخصی با حقوق، حمایتهای اجتماعی و سطح رفاه عمومی صورت گرفته است. یافتن تعادل میان مسئولیتهای شغلی و زندگی شخصی یکی از بزرگترین دغدغههای دنیای مدرن است و برخی کشورها در این زمینه عملکردی فوقالعاده دارند.
در این مقاله که بر اساس گزارش وبسایت Remote.com تهیه شده است، نگاهی به صدرنشینان این فهرست و دلایل موفقیت آنها خواهیم انداخت.
نیوزلند با کسب امتیاز ۸۶.۹ از ۱۰۰، به عنوان بهترین کشور برای داشتن تعادل میان کار و زندگی در سال ۲۰۲۵ شناخته میشود. این کشور با ارائه ۳۲ روز مرخصی استحقاقی با حقوق در سال، شرایطی عالی برای استراحت و تجدید قوای نیروی کار خود فراهم میکند. علاوه بر این، ۲۶ هفته مرخصی زایمان با پرداخت کامل حقوق یکی دیگر از مزایای کلیدی این کشور است که به والدین اجازه میدهد با آسودگی خاطر از نوزاد خود مراقبت کنند.
رتبه | کشور | امتیاز |
---|---|---|
۱ | نیوزلند | ۸۶.۹ |
۲ | ایرلند | ۸۱.۲ |
۳ | نروژ | ۷۹.۵ |
۴ | استرالیا | ۷۹.۱ |
۵ | دانمارک | ۷۸.۹ |
۶ | فنلاند | ۷۸.۳ |
۷ | هلند | ۷۸.۱ |
۸ | کانادا | ۷۷.۸ |
۹ | بریتانیا | ۷۷.۴ |
۱۰ | سوئیس | ۷۶.۹ |
این سیاستها نشان میدهد که دولت نیوزلند برای سلامت روانی و رفاه شهروندان خود اهمیت ویژهای قائل است. چنین شرایطی به طور مستقیم به افزایش بهرهوری و رضایت شغلی منجر میشود.
پس از نیوزلند، کشورهای اروپایی بخش بزرگی از این فهرست را به خود اختصاص دادهاند. ایرلند با امتیاز ۸۱.۲ در جایگاه دوم قرار دارد. این کشور با حداقل دستمزد بالا، خدمات درمانی همگانی و مزایای اجتماعی سخاوتمندانه، محیطی ایدهآل برای کار و زندگی فراهم کرده است.
کشورهای اسکاندیناوی مانند نروژ، دانمارک و فنلاند نیز طبق معمول در رتبههای بالا حضور دارند. برای مثال نروژ با ارائه ۴۹ هفته مرخصی زایمان با حقوق کامل، یکی از بهترین سیستمهای حمایتی جهان را دارد. وجود خدمات درمانی فراگیر و حمایتهای قوی اجتماعی باعث شده است تا بهترین کشورهای جهان برای تعادل کار و زندگی اغلب در این منطقه قرار داشته باشند.
این رتبهبندی بر اساس ۲۰ کشور توسعهیافته جهان صورت گرفته است و نام ایران در این فهرست دیده نمیشود. عواملی چون حداقل دستمزد، امنیت، شاخص خوشبختی و کیفیت خدمات درمانی در این ارزیابی نقش اساسی داشتهاند.