مردان جنگی پرسپولیس و استقلال؛ تیم منتخب دربی تا پایان هفته یازدهم
طرفداری | استقلالِ صدرنشین و پرسپولیسِ رده دومی جمعه از ساعت ۱۵:۳۰ در حساسترین دربی چند فصل اخیر به مصاف هم میروند؛ مسابقهای که فقط یک شهرآورد معمولی نیست، بلکه جدال مستقیم برای تثبیت صدر جدول است. به مناسبت این دیدار حساس، بررسی تیم برتر بازیکنان استقلال و پرسپولیس تا پایان هفته یازدهم، تصویری دقیق از کیفیت فنی دو مدعی اصلی قهرمانی ارائه میدهد.
معیار انتخاب؛ کیفیت پایدار، نه درخشش مقطعی
بازیکنان حاضر در این ترکیب، همگی حداقل در دو سوم بازیهای تیم خود به میدان رفتهاند؛ به همین دلیل، چهرههایی مثل رستم آشورماتوف با وجود عملکرد قابل قبول، به دلیل تعداد بازی کم (۴ مسابقه)، جایی در تیم برتر ندارند. فلسفه این انتخاب روشن است: «بازیکن برتر باید نقشی واقعی و مستمر در جایگاه جدولی تیمش داشته باشد، نه صرفاً چند نمایش خوب مقطعی.»
برتری هجومی استقلال در اعداد و نمرات
استقلال از ابتدای فصل تیمی هجومی، پرموقعیت و مبتنی بر حمله بوده؛ حتی در بازیهای شکستخورده هم آمار موقعیتسازی آبیها بالاتر از رقبا بوده است. همین موضوع باعث شده عناصر هجومی استقلال، نمرات بالاتری نسبت به پرسپولیس ثبت کنند. در سوی مقابل، پرسپولیس در دوره هاشمیان تیمی کمریسک، محتاط و دفاعمحور بود؛ تیمی که اگرچه ساختار دفاعی قابل قبولی داشت، اما در فاز تهاجمی کمتر امتیاز مثبت گرفت.
دروازه؛ نوسان در استقلال، ثبات در پرسپولیس
استقلال فصل را با نوسانات آدان آغاز کرد؛ سپس فرعباسی آمد و عملکردی متوسط رو به خوب داشت. بازگشت دوباره آدان هم همچنان با افت و خیز همراه بود. اما در پرسپولیس، پیام نیازمند بهخصوص در هفتههای پایانی، با سیوهای تأثیرگذار خود نقش مستقیمی در بردهای سرخها ایفا کرد و یکی از بهترینهای پست دروازهبانی تا اینجای فصل بوده است.
قلب دفاع؛ انتخاب از روی اجبار
هیچکدام از دو تیم در قلب خط دفاع عملکردی کاملاً مطمئن نداشتند. در استقلال، تزلزل عارف آقاسی و آرمین سهرابیان بحرانهایی جدی ساخت و در پرسپولیس هم در دوران هاشمیان، خط دفاع میانی بیثبات بود.
در چنین شرایطی، حسین ابرقویی و سامان فلاح علیرغم ندرخشیدن مطلق، با کمحاشیه بودن و روندی آرام و باثبات، وارد ترکیب برترینها شدهاند؛ حضوری که بیشتر حاصل «کماشتباهی» است تا «درخشش».
کنارههای دفاع؛ برتری واضح استقلال
در دفاع کناری، دست استقلال کاملاً باز بوده و رقابت، باعث شده کوشکی، یاسر آسانی و دیگر بازیکنان کناری این تیم عملکردی باثبات داشته باشند. در مقابل، سمت راست پرسپولیس به پاشنه آشیل فصلش تبدیل شد؛ پافشاری هاشمیان بر نیمکتنشینی میلاد محمدی نیز جناح چپ سرخها را نیز بیثبات کرد.
میانه میدان؛ غایبان مهم، بازندههای بزرگ
در خط هافبک، هر دو تیم مهرههای خوبی داشتند. مهران احمدی با میانگین نمره ۷/۰۳ مهمترین غایب این ترکیب است، اما در مقایسه با امید عالیشاه، نتوانست جای ثابتی بگیرد. سروش رفیعی هم علیرغم درخشش مقطعی در دوران اوسمار، در زمان هاشمیان افت محسوسی داشت و میانگین لازم را کسب نکرد.
در پست هافبک دفاعی، مصدومیتهای چشمی و غیبتهای اندونگ به استقلال ضربه زد؛ هرچند رزاقینیا عملکرد مثبتی داشت. در پرسپولیس نیز مارکو باکیچ شرایط خوبی داشت، اما یک هافبک دفاعی تمامعیار محسوب نمیشود.
وینگرها؛ استقلال پرواز کرد، پرسپولیس زمینگیر شد
در کنارههای تهاجمی، استقلال فوقالعاده ظاهر شد و ساپینتو زوجهایی نزدیک به دوران قایدی – محبی در اختیار دارد. در مقابل، پرسپولیس با وجود داشتن وینگرهای پرتعداد، به دلیل تغییرات، مصدومیت اوستون اورونوف و تیوی بیفوما و بیثباتی تاکتیکی، نتوانست از ابتدا فرم مناسبی پیدا کند. هرچند اورونوف حالا دوباره به فرم ایدهآل نزدیک شده است.
نوک حمله تیم منتخب استقلال و پرسپولیس؟ علیپور رقیب ندارد!
در خط حمله، استقلال با ضعف جدی مواجه بوده؛ از روزهای کمفروغ نازون تا نوسانات سحرخیزان و افت شدید آزادی. در نقطه مقابل، علی علیپور با آمادگی بدنی بالا، بدون جایگزین واقعی و با حضور ثابت در ۱۱ بازی، بهترین مهاجم سرخها و یکی از برترین بازیکنان فصل تا اینجاست.
در پایان، تیم منتخب استقلال و پرسپولیس تا پایان هفته یازدهم، یک پیام روشن دارد: استقلال در فاز هجومی منسجمتر و پرستارهتر بوده، پرسپولیس در دروازه، مهاجم مرکزی و برخی پستهای کلیدی، تأثیرگذارتر ظاهر شده است.
جمعه، این دو نگاه متفاوت تاکتیکی، در جدالی مستقیم برای صدر جدول به هم میرسند؛ جایی که آمار و میانگین نمرات، دیگر جای خود را به واقعیت ۹۰ دقیقهای دربی میدهد.
