کورش شرفشاهی – بی شک انسان موجودی تنوع طلب است و همین تنوع طلبی باعث گردش اقتصادی بسیار بالا می شود. این حس تنوع طلبی در بخشهای گوناگون دیده می شود. در بخش غذاخوریها با گزینه های رستوران، قهوه خانه و ساندویچی رو به رو هستیم. این روحیه در صنایعی همچون خودروسازی، ساختمان و پوشاک نیز دیده میشود. اما در نظام جمهوری اسلامی ایران، پوشاک اهمیت خاصی دارد و نظام اجازه نمی دهد که افراد بنابر سلیقه خاص خودشان و مغایر با دیدگاههای اسلامی لباس بپوشند. اما برای گریز از مد، هیچ راهی نیست و همواره گریبانگیر مردم به ویژه قشر جوان می شود و چون این رویکرد برای نظام قابل تحمل نیست و مسیری که مد طی می کند، گاهی به ناهنجاری منتهی می شود، به ناچار دستگاههای ناظر وارد این قضایا شده و از ابزارهای خود برای برخورد با آن استفاده می کنند. یکی از این موارد که به تازگی بازتابهای فراوانی داشته، شیوع بی رویه استفاده از مانتوهای پشت نویسی شده وشلوارهای پاره است. نوشته ها و میزان پارگی شلوارها به اندازه ای خارج از عرف شده بود که باعث شد طرح تشدید نظارت بر پوشاک نامتعارف در تهران شروع شود.
این طرح که چندین مرحله دارد و در اثر بی توجهی، مجاراتها تشدید می شود، در مرحله نخست، این طرح با نصب بنر در مدخل ورودی پاساژهای تهران اجرایی می شود ودر مراحل بعدی با ارائه اخطار کتبی، با فروشندگان متخلف عرضه کننده این نوع پوشاک برخورد می شود و درصورت تکرار جمع آوری وپلمپ این واحدها انجام می شود.
در این رابطه یعقوبی مدیر بازرسی اتحادیه تولید کنندگان وفروشندگان پوشاک با اشاره به تولیدوعرضه مانتوهایی که از شکل عرفی خارج شده است گفت: این طرح به منظور پاک سازی واحدهای صنفی از عرضه البسه نامتعارف شامل مانتوهای پشت نویسی شده وشلوارهای جین پاره اجرایی شده است.
اما این طرح با واکنشهایی نیز رو به رو شده است به نوعی که احمدی یکی از فروشندگان این نوع البسه گفت: درخواست مردم دلیل عرضه این پوشاک است .
مومنی تولید کننده پوشاک نیز رکود بازار و وجود چکهای برگشتی را دلیل تولید لباس های نامتعارفی دانست که مصرف کننده خواستار آن است. برخی از تولید کنندگان داخلی نیز، پوشاک وارداتی را دلیلی بر دوخت این نوع لباسها می دانند و تاکید دارند که اگر این نوع پوشاک در داخل کشور تولید نشود، چون مورد توجه قرار گرفته و خریدار دارد، بازار داخل کشور را به واردکننده لباس خارجی که البته بیشتر از طریق قاچاق و به صورت غیر متعارف واردکشور می شود، قرار داده ایم. اگر این اتفاقات در بازار پوشاک کشور رخ می دهد، تهاجم فرهنگی تاثیر بسزایی دارد و نبود فرهنگ تاثیرگذار، ژحلقه مفقوده این عرضه و تقاضای بی ربط به عرف جامعه ایرانی است که ظواهر نشان می دهد متولی مشخصی برای آن وجود ندارد.
تشدید نظارت ها بر پوشاک نامتعارف
در این رابطه رئیس اتحادیه تولید کنندگان و فروشندگان پوشاک از آغاز طرح تشدید نظارت بر پوشاک نامتعارف خبر داد. ابوالقاسم شیرازی با اشاره به اینکه بخش محدودی از این البسه پاره و نوشته دار، وارداتی است افزود: بخش عمده این مانتوهای پشت نویسی شده ، جلو باز و شلوارهای پاره در تولیدی های زیرزمینی غیرمجاز تولید می شود. وی توزیع بخش اعظم این پوشاک را از طریق مزون های خانگی بدون مجوز اعلام و تصریح کرد : برخی افراد به دلیل ناآگاهی و به تصور مد بودن این پوشاک، این کالا را از واحد صنفی مطالبه می کند. شیرازی با اشاره به تولید این پوشاک در برخی تولیدی های مجاز به دلیل برخی تقاضاها گفت : طرح تشدید نظارت بر لباس های نامتعارف برای حفظ و صیانت از عفاف و حجاب است. رئیس اتحادیه تولید کنندگان و فروشندگان پوشاک با اشاره به ایجاد ناهنجاری در بخش تولید و عرضه پوشاک نامتعارف گفت: اجاره دادن واحدهای صنفی ، تعدد فروشندگان و ناآگاهی این افراد ، دلیل عرضه پوشاک نامتعارف در مراکز فروش است که از امروز اتحادیه با نصب بنر در مدخل ورودی همه پاساژهای تهران ، صاحبان واحدهای صنفی را در جریان خلاصه ای از ناهنجاری هایی که در تولید و عرضه لباس وجود دارد، قرار می دهیم. وی با اشاره به اجرای طرح های نظارتی به صورت دائم ادامه داد: علت تشدید این نظارت ، خدشه دار شدن وضعیت ظاهری شهر از لحاظ عفاف و حجاب در پوشش خانم ها و آقایان است.
اکنون این مساله مطرح می شود که برخورد با این لباسهای نامتعارف باید فقط صنفی باشد یا کار به جاهای باریک می کشد و ماموران انتظامی نیز با کسانی که این قبیل پوشاک را بر تن می کنند، برخورد خواهد کرد. اما نکته ای که نباید فراموش کرد، این است که قبل از هر نوع تهاجم فرهنگی، باید به فکر ایجاد فرهنگ خودی باشیم تا بتوانیم برای تولید کننده داخلی، فروشنده و مصرف کننده، انگیزه لازم را ایجاد کنیم. همان گونه که قرار نیست فقط یک مدل خودرو تولید کنیم و سوار شویم، یک نوع غذا بخوریم، داخل ساختمانهای یک شکل زندگی کنیم، موهایمان را یک مدل شانه کنیم و خلاصه اینکه به اشکال مختلف محدود باشیم، در بحث پوشش نیز باید خلاقیت نشان بدهیم و قبل از آنکه تهاجم فرهنگی با شلوارهای پاره و مانتوهای پشت نویسی شده ای که ادبیات خاصی را تحمیل می کند، جامعه ایرانی را هدف بگیرد، خودمان دست به تولیدی متنوع بزنیم که نه تنها نیازهای جامعه را پاسخگو باشد، بلکه برای صادارت هم روی آن فکر کنیم. متاسفانه تاکنون با طراحان داخلی برخورد مناسبی نشده و به اشکال گوناگون برای آنان محدودیت ایجاد شده که همین امی می تواند توجیه کننده ورود شلوارهای پاره و مانتوهای پشت نویسی شده باشد.
