این مساله نشان از عمق فاجعه بحران آب در کشور دارد و شاید در حال حاضر که آب در دسترس همگان است این موضوع درک نشود، اما قطعا زمانی که دیگر آبی برای نوشیدن نباشد درک بی‌آبی و بحران آب ملموس تر خواهد شد.
ایران کشوری در منطقه خشک و نیمه خشک است، علاوه بر این به دلیل ازدیاد برداشت از آب های زیرزمینی و کاهش آب‌های سطحی هر روز به مرز خشکسالی واقعی نزدیک تر میشود. مصلحت کشور اینگونه طلب می کند که از هم‌اکنون به فکر آینده و نیامدن فرجام بی آبی ایران باشیم.
علاوه بر این آمار گویای این است که میزان روان‌آب‌های کل کشور در سال جاری ۵۴ میلیارد و ۶۰۳ میلیون مترمکعب بوده که نسبت به میانگین بلندمدت با ۸۰ میلیارد و ۵۹۵ میلیون مترمکعب، ۳۲ درصد کاهش داشته همچنین طبق آخرین داده ها ۴۲ درصد مخزن سدهای کشور خالی است.
همچنین در سال های گذشته ۱۳۰ میلیارد مترمکعب آب استحصالی در کشور وجود داشته اما در شرایط فعلی این رقم به ۸۸ میلیارد مترمکعب کاهش یافته که این موضوع بیانگر کاهش ۲۵ درصدی میزان آب استحصالی کشوراست.
از سوی دیگر در شرایط فعلی ۱۲۰ میلیارد مترمکعب کسری مخزن در کشور وجود دارد که قرار است طی برنامه ۲۰ ساله این عدد به صفر برسد و برنامه های متعددی برای آن در نظر گرفته شده اما باتوجه به این مساله که ایران در بین ۱۸۰ کشور دنیا از لحاظ برخورداری از منابع آب در رتبه ۵۰ و در بین این کشورها از لحاظ سرانه منابع آب در جایگاه ۱۱۲ دنیا قرار دارد نمی توان خیلی به رفع این بحران در آینده نزدیک در کشور امید داشت.
با همه این تفاسیر در مورد واردات آب و عملی شدن این ایده نیز انتقاد های زیادی وجود دارد و بسیاری از کارشناسان و دست‌اندرکاران حوزه آبی بر این باورند که باتوجه به هزینه‌های زیاد این کار دولت نمی‌تواند از عهده این کار برآید اما شاید چاره ای جز این کار برای ایران وجود نداشته باشد در مجموع به نظر می رسد که بهترین راهکار در شرایط فعلی بسیج همگانی برای گذر از بحران آبی است.
