اصغر نعمتی
مدیرمسئول
a.nemati@ut.ac.ir
حسن روحانی رئیس جمهوری در همایش روز ملی روستا و عشایر، منتقدان تغییرات کابینه را مورد اعتراض تند و تیز قرار داد و یادآور شد که اگر دولت برای ثبات کشور، وزیر عوض نکند، روزنامه‌ها و سایت‌های بداخلاق می‌گویند چرا دولت چسبیده است به این وزرا و آنها را عوض نمی‌کند! و وقتی هم که دولت می‌رود تغییر ایجاد می‌کند، همان بداخلاق‌ها می‌گویند چرا دولت در کایبنه تغییر ایجاد می‌کند. ایشان برای برای حذر داشتن این رسانه‌ها یادآور شد که هدف کشور توسعه و پیشرفت است و گاهی این امر با ثبات به‌دست می‌آید و زمانی با تثبیت. روحانی در سخنانش به این نکته هم اشاره کرد که همه باید به فکر معضل اصلی کشور (یعنی نبود اشتغال و بیکاری نسل جوان و تحصیکرده و به ویژه زنان و مردان) باشیم. دولت در برابر نقد، باید تساهل داشته باشد و هم در ثبات و هم در دلایلی که برای تغییر رویکرد خود دارد، توصیح دهد. متأسفانه در بیشتر از سه سالی که از عمر دولت می‌گذرد، هیچ‌گاه نه خود رئیس جمهور و نه تیم رسانه‌ای‌اش، از چرایی عدم ایجاد تغییرات در دولت سخن نگفتند و به همین دلیل، سکوت‌شان هیچ‌کس را قانع نکرد. امروز هم که سیاست ثبات کنار گذاشته شد و رویکرد تغییر جایگزین آن شد، هیچ دلیلی برای تغییر روش از سوی دولتمردان عنوان نشد و به همین دلیل، فضا همچنان در ابهام باقی مانده است. واقعیت این است که بی‌اخلاق معرفی کردن منتقدان که در جاهایی درست است و در جاهای دیگر نادرست، کمکی به روشنگری نمی‌کند. منتقدان که پایی در همه جناح‌ها دارند و حتی مستقل‌ها هم در بین آنها دیده می‌شود، پرسش‌هایی جدی دارند. زمان تغییرات را در آستانه انتخابات یا نادرست می‌دانند و یا حربه‌ای برای تاثیرگذاری در انتخابات. گزاره اول این پیش فرض را دارد که وزرای تازه اگر بتوانند از سد مجلس بگذرند و بر کرسی وزارت تکیه بزنند تا پایان سال مشغول جابه‌جایی نیرو خواهند بود و می‌کوشند شناختی از وضعیت پیدا کنند تا برای تغییر احتمالی تصمیمات تازه بگیرند. سال آینده هم تا مدت‌ها انتخابات، فضا را ملتهب و امکان عمل را از آنها سلب می‌کند. شاید استدلال روحانی آن باشد که حتما دور بعد هم رئیس جمهور خواهد بود و این وزرا می‌توانند برای دوره بعد برنامه‌هایشان را پیش ببرند. این نگاه اگر درست هم باشد، با روح دمکراسی منافات دارد، چرا که انتخابات، یک بازی مشخص با نتایج نامعلوم است و شبهه ایجاد کردن در این مورد، با روح دموکراسی هم‌ساز نیست. از سوی دیگر باید به این نکته توجه کرد که میان سخنان رئیس جمهوری، تناقضی وجود دارد که منتقدان روی آن انگشت می‌گذارند. ایشان می‌گوید مشکل اصلی کشور بیکاری گسترده دختران و پسران بیکار است، ولی پاسخ نمی‌دهد که تغییر وزرای آموزش و پرورش، ارشاد و ورزش و جوانان، چه کمکی به حل معضل بیکاری جوانان خواهد کرد؟ در واقع، مسئولیت ایجاد اشتغال بر عهده وزارتخانه‌های اقتصادی از جمله وزارت‌های کار، صنایع، جهاد کشاورزی و... است که در این تغییرات دست نخورده باقی مانده‌اند!
رویکرد فعلی رئیس‌جمهور، نه تنها کمکی به سکوت منتقدان نمی‌کند، بلکه سبب می‌شود تا همه از خود بپرسند چرا وقتی درد به درستی شناخته شده است، درمان در جایی دیگر اتفاق می‌افتد؟ شاید تغییرات دیگری هم در پیش باشد و ما بی‌خبریم، اما به هر روی، بهترین زمان تغییرات مثبت، بعد از شکل‌گیری مجلس همراه‌تر بود که به راحتی از دست رفته است...
مدیرمسئول
a.nemati@ut.ac.ir
حسن روحانی رئیس جمهوری در همایش روز ملی روستا و عشایر، منتقدان تغییرات کابینه را مورد اعتراض تند و تیز قرار داد و یادآور شد که اگر دولت برای ثبات کشور، وزیر عوض نکند، روزنامه‌ها و سایت‌های بداخلاق می‌گویند چرا دولت چسبیده است به این وزرا و آنها را عوض نمی‌کند! و وقتی هم که دولت می‌رود تغییر ایجاد می‌کند، همان بداخلاق‌ها می‌گویند چرا دولت در کایبنه تغییر ایجاد می‌کند. ایشان برای برای حذر داشتن این رسانه‌ها یادآور شد که هدف کشور توسعه و پیشرفت است و گاهی این امر با ثبات به‌دست می‌آید و زمانی با تثبیت. روحانی در سخنانش به این نکته هم اشاره کرد که همه باید به فکر معضل اصلی کشور (یعنی نبود اشتغال و بیکاری نسل جوان و تحصیکرده و به ویژه زنان و مردان) باشیم. دولت در برابر نقد، باید تساهل داشته باشد و هم در ثبات و هم در دلایلی که برای تغییر رویکرد خود دارد، توصیح دهد. متأسفانه در بیشتر از سه سالی که از عمر دولت می‌گذرد، هیچ‌گاه نه خود رئیس جمهور و نه تیم رسانه‌ای‌اش، از چرایی عدم ایجاد تغییرات در دولت سخن نگفتند و به همین دلیل، سکوت‌شان هیچ‌کس را قانع نکرد. امروز هم که سیاست ثبات کنار گذاشته شد و رویکرد تغییر جایگزین آن شد، هیچ دلیلی برای تغییر روش از سوی دولتمردان عنوان نشد و به همین دلیل، فضا همچنان در ابهام باقی مانده است. واقعیت این است که بی‌اخلاق معرفی کردن منتقدان که در جاهایی درست است و در جاهای دیگر نادرست، کمکی به روشنگری نمی‌کند. منتقدان که پایی در همه جناح‌ها دارند و حتی مستقل‌ها هم در بین آنها دیده می‌شود، پرسش‌هایی جدی دارند. زمان تغییرات را در آستانه انتخابات یا نادرست می‌دانند و یا حربه‌ای برای تاثیرگذاری در انتخابات. گزاره اول این پیش فرض را دارد که وزرای تازه اگر بتوانند از سد مجلس بگذرند و بر کرسی وزارت تکیه بزنند تا پایان سال مشغول جابه‌جایی نیرو خواهند بود و می‌کوشند شناختی از وضعیت پیدا کنند تا برای تغییر احتمالی تصمیمات تازه بگیرند. سال آینده هم تا مدت‌ها انتخابات، فضا را ملتهب و امکان عمل را از آنها سلب می‌کند. شاید استدلال روحانی آن باشد که حتما دور بعد هم رئیس جمهور خواهد بود و این وزرا می‌توانند برای دوره بعد برنامه‌هایشان را پیش ببرند. این نگاه اگر درست هم باشد، با روح دمکراسی منافات دارد، چرا که انتخابات، یک بازی مشخص با نتایج نامعلوم است و شبهه ایجاد کردن در این مورد، با روح دموکراسی هم‌ساز نیست. از سوی دیگر باید به این نکته توجه کرد که میان سخنان رئیس جمهوری، تناقضی وجود دارد که منتقدان روی آن انگشت می‌گذارند. ایشان می‌گوید مشکل اصلی کشور بیکاری گسترده دختران و پسران بیکار است، ولی پاسخ نمی‌دهد که تغییر وزرای آموزش و پرورش، ارشاد و ورزش و جوانان، چه کمکی به حل معضل بیکاری جوانان خواهد کرد؟ در واقع، مسئولیت ایجاد اشتغال بر عهده وزارتخانه‌های اقتصادی از جمله وزارت‌های کار، صنایع، جهاد کشاورزی و... است که در این تغییرات دست نخورده باقی مانده‌اند!
رویکرد فعلی رئیس‌جمهور، نه تنها کمکی به سکوت منتقدان نمی‌کند، بلکه سبب می‌شود تا همه از خود بپرسند چرا وقتی درد به درستی شناخته شده است، درمان در جایی دیگر اتفاق می‌افتد؟ شاید تغییرات دیگری هم در پیش باشد و ما بی‌خبریم، اما به هر روی، بهترین زمان تغییرات مثبت، بعد از شکل‌گیری مجلس همراه‌تر بود که به راحتی از دست رفته است...
آخرین اخبار