سعيد قليچي
روزنامهنگار
Saeedg6@gmail.com
تا زمانی که تکنولوژیهای جدید براي صنعت كشور کسب و عملیاتی نشود، شرایط فعلي و ركود بر صنعت خودرو حاکم بوده و مشکلات و عقبماندگی در این بخش ادامه خواهد داشت. با اين رويه صنایع و واحدهای تولیدی باید به دنبال کسب تکنولوژیهای جدید و افزایش کیفیت و عرضه محصولات جدید باشند تا چرخه گذشته تکرار نشود. هرچند به نظر میرسد با حضور شرکتهای اروپایی به بازار ایران، ممکن است فرصت از برخی صنایع داخلی گرفته شود. در اين ميان مشروط شدن حضور سرمایهگذاران به داخلیسازی و شراکت با شرکتهای فعال در داخل کشور و همچنین صادرات تولیدات مشترک شروط بسیار خوبی برای شروع همکاریها در شرايط جديد اقتصاد ايران است. با این حال نکته مهم کیفیت تولیدات داخلي است که باید به نحوی باشد که این درصد مشخصی صادرات محقق شود؛ در غیر این صورت تولید داخل نقش کمی در صادرات خواهد داشت. در سالهای گذشته و با تشدید تحریمها برخی از فرصتهای موجود برای توسعه و رشد صنعت و از دست رفت. هرچند معتقدم باید فرصتی به واحدهای تولیدی داد تا امکان عبور آنها از بحران فعلی اقتصاد و شرایط رکود داده شود. همواره مشتریان داخلی طالب محصولاتی باکیفیت و استاندارد هستند. واقعیت این است که مصرفکنندگان ایرانی نظر مثبتی نسبت به برخی از محصولات تولید شده توسط واحدهای داخلی ندارند و معتقدند که قیمت گروهی از محصولات در مقایسه باکیفیت آنها بالاست. متاسفانه برخی از محصولات داخلی که هماکنون تولید میشوند، بسیار قدیمی بوده و نباید با قیمتهای فعلی عرضه شوند. از طرف ديگر در یکی دو سال اخیر به دلیل مشکلات مالی بسیاری از واحدهای تولیدی، پرداخت مطالبات و بدهیهای گذشته به تاخیر افتاد که این امر موجب ایجاد جوی از بیاعتمادی بین آنها شده است. از این رو باید فضای بیاعتمادی که بین واحدهای تولیدی، طلبکاران آنها و از سویی مصرفکننده ایجاد شده از میان برداشته تا در این راستا تیراژ تولید خودروسازان و قطعهسازان افزایش پيدا كند. با افزایش تیراژ تولید، قیمت خودروها نیز منطقیتر شده و کاهش خواهد یافت. از طرف ديگر چنانچه واحدهای تولیدی و صنعتی در كشورمان بتوانند در قراردادهای پيشرو، برای تولید محصولات جديد، ارتقاء سطح تکنولوژی و ماشینآلات داخلی را مد نظر قرار دهند و با لحاظ درصد مشخصی داخليسازي عملا ميتوان به بهبود كيفيت محصولات اميدوار بود. در صورتی که چنین اتفاقی رخ دهد، مسلما موجب ارتقاء و توسعه صنعت و واحدهای تولیدی خواهد شد. همچنین چنانچه بدون توجه به اين مسائل صرفا موضوع مونتاژ دنبال شود، مسلما این جریان تولید به زیان کشور خواهد بود. با اين حال در صورتی که واحدهای تولیدی فعال در داخل کشور بتوانند در گام نخست سطح تولید خود را به لحاظ تکنولوژی ارتقاء دهند و در گام بعدی با صادرات به زنجیره تامین بینالمللی وصل شوند، در این صورت است كه این واحدهای تولیدی و صنعتی داخلی میتوانند در غالب قراردادهای جديدي که بسته میشود وارد زنجیره تامین جهانی شوند. همچنين در صورتی که این مساله در قراردادهاي جديد لحاظ نشود، معمولا به ايجاد انحصار در بازارها منجر ميشود. به عبارت سادهتر راه ورود تولیدکنندگان داخلی به بازارهای بینالمللی صرفا بواسطه ارتقاء سطح تکنولوژی نبوده بلکه از کانال شراکتهای جدید با سرمایهگذاران خارجی و بینالمللی این امر محقق خواهد شد.