کورش شرفشاهی
روزنامه نگار
پس از آنکه شورای شهر دوره پنجم در تهران تشکیل شد، اولین دغدغه شورای جدید، انتخاب شهرداری کارآمد بود تا بتواند به تمامی حاشیه های دوران قالیباف پایان دهد و درعین حال بتواند کلانشهر تهران با توان مضاعف مدیریت کند. انتقادهایی که از سوی اعضای شورای پنجم نسبت به قالیباف مطرح می شد، این امیدواری را در بین مردم به وجود آورده بود که با انتخاب فردی صالح و کارآمد، به همه حاشیه ها پایان دهد و مشکلات گسترده تهران کمرنگ شود. شورای شهر تهران چندین گزینه را شناسایی کرد و در یک دوره و به نوبت، نامزدهای این مقام را یکی پس از دیگری گزینش کرد تا به نجفی رسید. از همان ابتدا این انتخاب با انتقادهایی رو به رو شد که مهمترین آنها، ناتوانی جسمی شهردار منتخب بود، اما اعضای شورای شهر بر انتخاب خود اصرار کردند تا آنکه نجفی بر کرسی مدیریت شهر تهران تکیه زد. در این مدت بارها از فساد و رانت در دوره گذشته مدیریت سخن به میان آمد و هرچه جلوتر می رفت، نیاز به شهرداری توانمند و پرتلاش بیشتر احساس می شد. اما هنوز نجفی شهردار یک ساله تهران نشده بود که خبر استعفایش همه را شوکه کرد. جالب توجه اینکه دلیل استعفای نجفی، ناتوانی جسمی اعلام شد و سوابق بیماری های گذشته وی بر این استعفا صحه گذاشت. ضمن اینکه نجفی در مدیریتهای قبلی خود نیز سابقه مطلوبی در مقاومت برابر سختی های مدیریتی نشان نداده بود و میراث فرهنگی را میتوان مصداق بارزی از رفتارهای این چنینی وی نام برد. به هر روی نجفی امروز دلایل استعفای خود را در صحن شورا مطرح میکند. این دلایل هرچه باشد، چیزی از مسوولیت شورا در انتخاب اشتباه نجفی نمی کاهد و این انتظار را در افکار عمومی شکل می دهد که در انتخاب مدیران اجرایی به جای سوگیری های سیاسی، باید شایستگی های مدیریتی را ارجح دانست. انتظار این است که شورای شهر تهران در دوران پسا نجفی با دقت و درایت بیشتر و ضمن در نظر داشتن سوابق، توانمندی ها و مقبولیت اجتماعی و سیاسی افراد، نسبت به گزینش شهرداری قابل و در شان پایتخت ام القرای اسلام همت گمارند.