خراسان در ادامه نوشت: دقیقاً یک هفته پیش ویدئوی کوتاه از صحبتهای پگاه آهنگرانی بازیگر سینما منتشر شد که میگفت: «مگر ما که هستیم و چه برتری نسبت به دیگر مردم داریم که باید راجع به همهچیز نظر دهیم؟ بازیگران فکر کردهاند چون چند میلیون فالوئر دارند، حق دارند راجع به همهچیز حرف بزنند».
حرفهای او با واکنشهای زیاد و عموماً مثبتی مواجه شد اما در این میان مهناز افشار دیگر بازیگر سینما که این روزها در خارج از کشور حضور دارد، با او مخالفت کرد و در توئیتی که بازتاب فراوانی داشت، با کنایه به آهنگرانی نوشت: «پگاه آهنگرانی عزیزم، پیغامت رو همه شنیدن؛ امیدوارم هرچه زودتر حکم ممنوعالخروجیات لغو بشه».
در پاسخ به این توئیت، منیژه حکمت مادر پگاه آهنگرانی که از تهیهکنندگان سرشناس سینماست، در توئیتی نوشت: «مهناز جان قصد جواب نداشتم ولی پگاه گفت این پیغام رو بهت بدم، اول این که این مصاحبه مربوط به دو سال و اندی پیش است، پس نه به ممنوعالخروجی من ربط دارد و نه به خاطر عافیتطلبی است و به غلط این شائبه را جا نیندازید که پگاه عافیتطلب یا به هر طریقی به دنبال رفع ممنوعالخروجی بود».
مهناز افشار اولین سلبریتی نیست که پس از رخ دادن هر اتفاقی در جامعه، به آن واکنش نشان میدهد و مخالفت یا موافقت خودش را اعلام میکند. این ژست یک فرد معترض نیز که به خاطر مردم حاضر شده فداکاری کند و منافع خودش را به خطر بیندازد، برای مخاطبان بسیار آشناست. اکنون سؤال مهم این است که مگر رسالت اصلی یک بازیگر جز پرداختن به مسائل حوزه مربوط به خودش چیست؟
سؤال مهمتر این که آیا یک هنرپیشه میتواند صرفاً با انتشار یک پست در فضای مجازی و اعلام موضع اش، تصور کند که صدای درد مردم و جامعه بوده و کاری انجام داده؟ آیا سلبریتیها در این میان به فکر خطاهای اجتماعی اظهارنظرهایشان هستند؟
فراموش نکردهایم که طلبه همدانی به نوعی بر اثر ترند شدن یک توئیت مجعول اتفاقاً توسط همین خانم مهناز افشار، به شهادت رسید. حالا مشخص نیست بازیگرانی که در دوره خاصی به هر دلیلی احساس میکنند باید به همه اتفاقات عکسالعمل نشان دهند و بعد از مدتی به هر دلیلی از این کار پشیمان میشوند، چرا منت آن را بر سر مردم میگذارند؟!
ای کاش سلبریتیها اولاً با احساس مسئولیت بیشتری به اظهارنظرهای سیاسی - اجتماعی بپردازند و ثانیاً دست از این ژست فداکارانه بردارند و اگر تصمیم به سکوت گرفتند، از کسی طلبکار نباشند.