معاون وزیر کار با بیان اینکه باید میان 3 وجه اصلی زندگی شخصی، شغلی و خانوادگی تعادل ایجاد کنیم، در خصوص مقایسه شاغلان مرد و زن گفت: درصد شاغلان مرد از سال 85 تا 92 از 82.5 درصد به 85.3 رسیده، در حالی که اشتغال زنان از 17.5 به 14.7 درصد کاهش یافته است.
وی ادامه داد: تعداد شاغلان زن در بخش خدمات رشد یافته و تنها در حوزه آموزش و سلامت توانسته است سهم خود را کسب کند. سپهری معتقد است اشتغال زنان دو پیامد دارد که در ابعاد کمی و کیفی قابل بررسی است. اگر زنان وارد بازار کار شوند، اثر مستقیمی بر روی افزایش تولید ناخالص داخلی دارد. ب
به گفته سپهری، سهم اشتغال زنان در تولید ناخالص داخلی کشورهای آرژانتین 19 درصد، برزیل 15 درصد، مصر 56 درصد، آلمان 7 درصد، هند 45 درصد، ایتالیا 19 درصد، سوئد 3 درصد، انگلستان 8 درصد و آمریکا 8 درصد است.
سپهری درباره ارزش کار خانگی گفت: در سال 2009 میلادی تحقیق انجام شد که سهم ارزش کار خانگی 26 میلیارد دلار محاسبه شده که 8.69 درصد تولید ناخالص داخلی کشور است.
وی ادامه داد: در صورتی که کار زنان روستایی اضافه شود، این سهم به 15 درصد می رسد. اگر به دنبال افزایش تولید ناخالص داخلی هستیم باید به ارزش کار داخلی توجه شود.
معاون وزیر کار تاکید کرد: حضور زنان در بازار کار مهم است و پیامدهای کیفی هم دارد. زنانی که وارد بازار کار می شوند نقش تربیتی و مراقبتی، بهبود تحصیلات و توانمندی اقتصاد سیاسی را هم افزایش می دهند.
سپهری اظهارداشت: زنان شاغل سهم بیشتری از درآمد خود را برای سرمایه گذاری آموزش فرزندان هزینه می کنند. وی پیشنهاد کرد یک هفته به نام تعادل کار و زندگی تعیین شود که این مهم به منظور ارتقاء سلامت جسمی و روانی جامعه و انسجام جامعه است.
این مقام مسئول در وزارت کار بیان داشت: کشورهای توسعه یافته برای اشتغال زنان سرمایه گذاری می کنند که نتایج آن در برون دادها دست آوردهای قابل توجهی دارد. سپهری دغدغه های مشترک جهانی را اقتصاد خانواده (مراقبت از سال خوردگان و کودکان)، توانمندسازی زنان برای آینده، تامین منابع مالی، دسترسی به اطلاعات و نیاز به مشارکت دانست.
به گفته وی، کشورهایی که به شاخص میلیارد سوم توجه کرده اند 10 تا 39 درصد تولید ناخالص داخلی را افزایش داده اند. وی توصیه های سازمان بین المللی کار را تقسیم کار منصفانه برای مراقبت از زنان و مردان، آگاه سازی کارفرمایان از اهمیت خدمات مراقبتی، رعایت استاندارهای بین المللی کار و تعادل کار و زندگی عنوان کرد.
سپهری یادآورشد: در صورتی که عدم تعادل در کار و زندگی ایجاد شود، بهره وری، کاهش، تعارض های میان شغل و خانواده افزایش، غیبت از کار، فرسایش و استرس نیز زیاد می شود.