خشایار اعتمادی مطرح كرد:
اگر بخواهیم در راستاي رونق و شکوفایی موسیقی پاپ پس از انقلاب، از سه نام یاد کنیم، به حتم خشایار اعتمادی یکی از آن‌هاست.
به گزارش تجارت آنلاین، نکته‌ای که سبب تجلی دو چندان نام اعتمادی در پیدایی و شکوفایی پاپ پس از انقلاب می‌شود آن است که‌این خواننده تلاش‌های خود را تنها‌معطوف به راه‌اندازی‌این موسیقی در سال‌های پس از انقلاب نکرد و تا سال‌ها‌پس از رونق‌این موسیقی، به اشكال گوناگون، كوشيد تا‌این شاخه از موسیقی، اعتبار ذاتی و اصیل خود را بازیابد که از جمله‌این تلاش‌هاي او می‌تواند دوندگی‌های بی امان اين خواننده در راه‌اندازی بخش پاپ جشنواره موسیقی فجر باشد. جشنواره‌اي كه در اين چند سال اخير و حتي همين سي‌امين دوره برگزاري آن، بخش پاپ را بيشتر از هر زمان ديگري پر رنگ‌تر مي‌بيند. اعتمادی در‌این سال‌ها‌کمتر خبرساز بوده و بالغ بر هشت سال است که روي صحنه حاضر نشده است. بدون ترديد بسیاری از علاقه‌مندان موسيقي پاپ و به‌ويژه اين خواننده امروزه می‌خواهید صحبت‌های جدیدی از او بخوانید و بشنوید. به همین خاطر با او هم کلام شدیم تا از اوضاع‌این روزهای موسیقی پاپ، دلیل غیبت چند ساله‌اش در جشنواره موسیقی فجر، برگزار نكردن کنسرت و مسائل دیگر بیشتر بدانیم، صحبت درباره وضعيت امروز موسيقي پاپ، چرايي بيش از هشت سال دوري از صحنه و حضور نداشتن در جشنواره موسيقي فجر، تنها‌بخشي از گفت‌و‌گوي روزنامه تجارت با خشايار اعتمادي است كه خواندن اين چند بند را خالي از لطف نمي‌گذارد.
آقای اعتمادی، اگر اجازه بدهيد، گفت‌و‌گو را با اين پرسش آغاز كنم كه شما با توجه به تجربه و سابقه‌اي كه در حوزه موسيقي پاپ داريد، وضعیت امروز اين سبك موسیقی را چگونه می‌بینید و‌ایا از‌این وضعیت رضایت دارید؟
به نظر من، وضعیت موسیقی پاپ‌این روزهای‌ایران، بهتر از سال‌های اخیر است. علت‌این اتفاق هم آن است که در دهه 80، به علت ورود موج کثیری از خوانندگان، فضای موسیقی پاپ‌ایران تا حدودی مغشوش شد و بنابراین، هم طرفداران‌این موسیقی وهم کسانی که به معنای حقیقی برای تعالی‌این موسیقی، پا به میدان گذاشته بودند، تحت تاثیر قرار گرفته و نتوانستند خط و ربط مورد نظر خود را پیدا کنند. در ادامه اين وضع، با فروکش کردن‌این میزان گرد و غبار از آسمان موسیقی پاپ، هم خوانندگان و هم طرفداران اين سبك موسيقي، توانستند خود را بهتر پیدا کنند، و من دقيقا به همين خاطر است كه فكر مي‌كنم هم اکنون، دو - سه سالی می‌شود که موسیقی‌های پاپ زیبایی به گوش می‌رسد. يكي از علل اصلي آن‌هم 100 درصد اين است كه مطالبه‌ها‌خوب و بهتر شده است. توجه داشته باشيد كه چون بازار، مشتاق عرضه و تقاضاست، بنابراين متقاضي، حرفه‌‌اي‌تر شده و مي‌خواهد كارهاي بهتري را ببيند و بشنود.
سوال مهم من که قطعا در ذهن بسیاری از فعالان موسیقی نیز نقش بسته به نبود شما در جشنواره موسیقی فجر مربوط می‌شود و اين موضوع كه چرا شما با‌این‌که یکی از پایه‌گذاران بخش پاپ جشنواره موسیقی فجر بودید اما هم اکنون چند سالی می‌شود که غایب بزرگ‌این جشنواره بین‌المللی هستید؟
در‌این رابطه باید بگویم، در چنين جشنواره‌هايي حضور افراد به هيچ عنوان مطرح نيست. چرا كه به نظر من، وقتي موسیقی پاپ جریان دارد، انگار همه اهالی‌این موسیقی حضور دارند. سال 86، من جزو کسانی بودم که برای حضور موسیقی پاپ در جشنواره تلاش‌های زیادی کردم و گمانه زنی‌ها‌و همنشینی و مباحثه‌های بسیار زیادی با دبیر جشنواره و معاون فرهنگی آن زمان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و دیگر دوستان مسئول انجام دادم؛ تمام صحبت‌هاي من خدمت‌این دوستان‌این بود که باید کاری کرد تا موسیقی پاپ از حالت کما بیرون بیاید و تنها‌راهی که می‌توانیم به‌این مهم نائل شويم، این است که آن را وارد جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر کنیم که از‌این کار، دو نتيجه هم دربر دارد. اول‌این‌که‌این کار دلگرمی‌بزرگی برای مخاطبان و فعالان موسیقی پاپ خواهد بود و دوم‌این‌که مي‌تواند کمک هزینه‌ای برای جشنواره موسیقی فجر باشد. من در آن سال، جزو کسانی بودم که توانستم به‌اندازه بضاعت تاثیر گذاری‌ام، این نوع از موسیقی را وارد جشنواره کنم و همان سال هم به عنوان افتتاح حضور موسیقی پاپ در جشنواره بین‌المللی فجر، با یک ارکستر 78 نفره روی صحنه رفتم و سال بعد هم به‌عنوان سخنگو بخش پاپ موسیقی جشنواره بودم. بعد از آن نيز به عنوان داور جشنواره در بخش مسابقه‌ای موسیقی پاپ فعالیت کردم. حال‌این‌که هم اکنون بيش از سه سال است كه در‌این رویداد حضور ندارم، به‌این بازمي‌گردد که از من دعوتی براي حضور نشده بود وگرنه قطع به یقین می‌رفتم. هر جا که موسیقی پاپ و صحنه‌ای باشد که احترام داشته باشد، حتما من آن خاک را می‌بوسم و حضور پیدا می‌کنم. البته به نظر من، همان‌طور كه گفتم، مهم حضور موسیقی پاپ است و هر کدام از بچه‌های‌این موسیقی روی صحنه باشند، انگار من آن‌جا هستم. بنده به جریان موسیقی پاپ فکر می‌کنم و حضور خودم در صحنه به هيچ عنوان براي من در اولویت نیست.
قطعا‌این پرسش من برای خیلی‌ها‌مطرح است كه شما هم اکنون بالغ بر هشت سال است که کنسرت نداشتید. سال گذشته قرار بود یک تور کنسرت بزرگ برگزار کنید و حتی خبرهایی مبنی بر کنسرت خرداد امسال شما هم منتشر شد اما در نهایت شما به صحنه نرفتید. با توجه به‌این‌که فضای مجوز در سال‌های اخیر در حوزه موسیقی پاپ، راحت‌تر شده، این برگزار نكردن كنسرت از سوی شما، چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟
بله درست می‌گويید؛ من بالغ بر هشت سال است که روی صحنه نرفتم و از‌این بابت، خیلی از طرف هوادارنم تحت فشار هستم چون آنان می‌خواهند قطعات دو آلبوم «باید به تو برگردم» و «تو محکومی‌به برگشتن» را روی صحنه بشنوند. آن زمان یک مقداری با حال و هوای صحنه و اجراي زنده اخت نبودم. البته پیشنهاداتی هم داشتم که چندان برای من پیشنهادات جالبی نبوده علتش هم‌این است که من بالغ بر 100 شب اجرا داشتم و در سه جشنواره حضور پيدا كردم.
اگر امكان دارد كمي درباره آن اجراها‌بگوييد؟
جشنواره سارایوو، جشنواره موسیقی فجر و جشنواره سارایوو در بوسنی و هرزگووین که به عنوان خواننده برتر از طرف مردم انتخاب شدم و جایزه آن‌هم‌این بود که با ارکستر سمفونیک سارایوو موفق شدم در سه کشور به اجرا برنامه پرداختم. آن زمان دلم نمی‌خواست روی صحنه بروم، مگر‌این‌که کمی‌متفاوت‌تر باشد و برای‌این‌که بتوانم یک اجرای دیگری را رقم بزنم، نیاز به کمی‌انگیزه داشتم که به لطف خدا‌این انگیزه با همدلی به‌وجود آمد. البته در مورد تولید آلبوم هم همین قضیه صادق است به نحوی که یک دفعه می‌بینید من چهار سال آلبوم نمی‌دهم و بعد از آن، آلبوم «باید به تو برگردم» را به بازار عرضه مي‌كنم كه همان، انگیزه‌ای می‌شود برای تولید آلبوم ديگري با عنوان «تو محکومی‌به برگشتن. »
شما یکی از خوانندگان مطرحی هستید که کارهای دوصدایی انجام داده‌اید. شما در حال حاضر دوست دارید با کدام خواننده دیگر به صورت مشترک، ترآن‌های اجرا کنید؟
واقعا به‌این موضوع فکر نکردم. من قبلا یک کار دو صدایی با آقای محمد اصفهانی انجام دادم که‌ایشان اظهار لطف کردند و روی پیش‌درآمد یکی از کارهای من که برای حضورت علی (ع) اجرا کردم، با من همخوانی داشتند. یک کار هم با آقای فریدون آسرایی همخوانی کردم که هنوز به بازار عرضه نشده است اما در كل، خیلی به‌این مساله فکر نمی‌کنم چون بستگي به شرايطي دارد؛ مثلا اين‌كه من باید با آن آهنگ مواجه شوم تا ببینم که‌ایا فضای آن می‌طلبد که با کسی کار کنم یا نه. به طور كلي تا به امروز، چندان درباره‌این‌که شخص خاصی در ذهنم باشد تا بخواهم با آن کار کنم يا نه، فكر نكرده‌ام.
از آنجایی که شما جزو خواننده‌هایی هستید که علاقه‌ای به کار کردن با یک آهنگساز خاص ندارید، ایا آهنگسازی بوده که شما دوست داشته باشید با او کار کنید؟
به‌این موضوع هم فکر نکردم. شروع کارم با مرحوم بابک بیات بود که به پیشنهاد من، آقای فواد حجازی برای تنتظیم آلبوم «دلشوره»، در نظر گرفته شدند. در آلبوم «مثل هیچکس» که با ترانه‌هایی از خانم «مریم حیدرزاده» بسته شد هم در دو کار از حضور فواد استفاده کردم. حالا شما وقتی به کارنامه من نگاه می‌کنید، متوجه حضور بزرگانی چون مرحوم بابک بیات، احمد پژمان، دکتر سریر، تورج شعبان‌خانی، فریبرز لاچینی، فردین خلعتبری، فواد حجازی، بهروز صفاریان، حسین میرزایی، حسین شریفی و خیلی افراد دیگر می‌شوید که‌این نشان می‌دهد که من فقط با یک نفر کار نمی‌کنم. وضعيت در زمينه انتخاب ترانه هم به همین شكل و ترتیب است. من از نیما خوانده‌ام، از شاملو خوانده‌ام، از حضرت حافظ خوانده‌ام، از مولوی تا به فریدون مشیری و هوشنگ ابتهاج که البته‌این کار پخش نشد، تا آقای بابک صحرایی، اکبر آزاد، بامداد جویباری، شاهکار بینش پژوه، دکتر افشین یداللهی، روزبه بمانی، مریم دلشاد، مریم حیدرزاده، پویا کسرا و. . . هم خوانده‌ام. همه‌اینها‌نشان می‌دهد که من دنبال‌این نیستم که ببينم کی میگه، بلكه دنبال‌این هستم که ببينم چه مي‌گويد.
خبرنگار: مجتبی اردشیری
آقای اعتمادی، اگر اجازه بدهيد، گفت‌و‌گو را با اين پرسش آغاز كنم كه شما با توجه به تجربه و سابقه‌اي كه در حوزه موسيقي پاپ داريد، وضعیت امروز اين سبك موسیقی را چگونه می‌بینید و‌ایا از‌این وضعیت رضایت دارید؟
به نظر من، وضعیت موسیقی پاپ‌این روزهای‌ایران، بهتر از سال‌های اخیر است. علت‌این اتفاق هم آن است که در دهه 80، به علت ورود موج کثیری از خوانندگان، فضای موسیقی پاپ‌ایران تا حدودی مغشوش شد و بنابراین، هم طرفداران‌این موسیقی وهم کسانی که به معنای حقیقی برای تعالی‌این موسیقی، پا به میدان گذاشته بودند، تحت تاثیر قرار گرفته و نتوانستند خط و ربط مورد نظر خود را پیدا کنند. در ادامه اين وضع، با فروکش کردن‌این میزان گرد و غبار از آسمان موسیقی پاپ، هم خوانندگان و هم طرفداران اين سبك موسيقي، توانستند خود را بهتر پیدا کنند، و من دقيقا به همين خاطر است كه فكر مي‌كنم هم اکنون، دو - سه سالی می‌شود که موسیقی‌های پاپ زیبایی به گوش می‌رسد. يكي از علل اصلي آن‌هم 100 درصد اين است كه مطالبه‌ها‌خوب و بهتر شده است. توجه داشته باشيد كه چون بازار، مشتاق عرضه و تقاضاست، بنابراين متقاضي، حرفه‌‌اي‌تر شده و مي‌خواهد كارهاي بهتري را ببيند و بشنود.
سوال مهم من که قطعا در ذهن بسیاری از فعالان موسیقی نیز نقش بسته به نبود شما در جشنواره موسیقی فجر مربوط می‌شود و اين موضوع كه چرا شما با‌این‌که یکی از پایه‌گذاران بخش پاپ جشنواره موسیقی فجر بودید اما هم اکنون چند سالی می‌شود که غایب بزرگ‌این جشنواره بین‌المللی هستید؟
در‌این رابطه باید بگویم، در چنين جشنواره‌هايي حضور افراد به هيچ عنوان مطرح نيست. چرا كه به نظر من، وقتي موسیقی پاپ جریان دارد، انگار همه اهالی‌این موسیقی حضور دارند. سال 86، من جزو کسانی بودم که برای حضور موسیقی پاپ در جشنواره تلاش‌های زیادی کردم و گمانه زنی‌ها‌و همنشینی و مباحثه‌های بسیار زیادی با دبیر جشنواره و معاون فرهنگی آن زمان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و دیگر دوستان مسئول انجام دادم؛ تمام صحبت‌هاي من خدمت‌این دوستان‌این بود که باید کاری کرد تا موسیقی پاپ از حالت کما بیرون بیاید و تنها‌راهی که می‌توانیم به‌این مهم نائل شويم، این است که آن را وارد جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر کنیم که از‌این کار، دو نتيجه هم دربر دارد. اول‌این‌که‌این کار دلگرمی‌بزرگی برای مخاطبان و فعالان موسیقی پاپ خواهد بود و دوم‌این‌که مي‌تواند کمک هزینه‌ای برای جشنواره موسیقی فجر باشد. من در آن سال، جزو کسانی بودم که توانستم به‌اندازه بضاعت تاثیر گذاری‌ام، این نوع از موسیقی را وارد جشنواره کنم و همان سال هم به عنوان افتتاح حضور موسیقی پاپ در جشنواره بین‌المللی فجر، با یک ارکستر 78 نفره روی صحنه رفتم و سال بعد هم به‌عنوان سخنگو بخش پاپ موسیقی جشنواره بودم. بعد از آن نيز به عنوان داور جشنواره در بخش مسابقه‌ای موسیقی پاپ فعالیت کردم. حال‌این‌که هم اکنون بيش از سه سال است كه در‌این رویداد حضور ندارم، به‌این بازمي‌گردد که از من دعوتی براي حضور نشده بود وگرنه قطع به یقین می‌رفتم. هر جا که موسیقی پاپ و صحنه‌ای باشد که احترام داشته باشد، حتما من آن خاک را می‌بوسم و حضور پیدا می‌کنم. البته به نظر من، همان‌طور كه گفتم، مهم حضور موسیقی پاپ است و هر کدام از بچه‌های‌این موسیقی روی صحنه باشند، انگار من آن‌جا هستم. بنده به جریان موسیقی پاپ فکر می‌کنم و حضور خودم در صحنه به هيچ عنوان براي من در اولویت نیست.
قطعا‌این پرسش من برای خیلی‌ها‌مطرح است كه شما هم اکنون بالغ بر هشت سال است که کنسرت نداشتید. سال گذشته قرار بود یک تور کنسرت بزرگ برگزار کنید و حتی خبرهایی مبنی بر کنسرت خرداد امسال شما هم منتشر شد اما در نهایت شما به صحنه نرفتید. با توجه به‌این‌که فضای مجوز در سال‌های اخیر در حوزه موسیقی پاپ، راحت‌تر شده، این برگزار نكردن كنسرت از سوی شما، چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟
بله درست می‌گويید؛ من بالغ بر هشت سال است که روی صحنه نرفتم و از‌این بابت، خیلی از طرف هوادارنم تحت فشار هستم چون آنان می‌خواهند قطعات دو آلبوم «باید به تو برگردم» و «تو محکومی‌به برگشتن» را روی صحنه بشنوند. آن زمان یک مقداری با حال و هوای صحنه و اجراي زنده اخت نبودم. البته پیشنهاداتی هم داشتم که چندان برای من پیشنهادات جالبی نبوده علتش هم‌این است که من بالغ بر 100 شب اجرا داشتم و در سه جشنواره حضور پيدا كردم.
اگر امكان دارد كمي درباره آن اجراها‌بگوييد؟
جشنواره سارایوو، جشنواره موسیقی فجر و جشنواره سارایوو در بوسنی و هرزگووین که به عنوان خواننده برتر از طرف مردم انتخاب شدم و جایزه آن‌هم‌این بود که با ارکستر سمفونیک سارایوو موفق شدم در سه کشور به اجرا برنامه پرداختم. آن زمان دلم نمی‌خواست روی صحنه بروم، مگر‌این‌که کمی‌متفاوت‌تر باشد و برای‌این‌که بتوانم یک اجرای دیگری را رقم بزنم، نیاز به کمی‌انگیزه داشتم که به لطف خدا‌این انگیزه با همدلی به‌وجود آمد. البته در مورد تولید آلبوم هم همین قضیه صادق است به نحوی که یک دفعه می‌بینید من چهار سال آلبوم نمی‌دهم و بعد از آن، آلبوم «باید به تو برگردم» را به بازار عرضه مي‌كنم كه همان، انگیزه‌ای می‌شود برای تولید آلبوم ديگري با عنوان «تو محکومی‌به برگشتن. »
شما یکی از خوانندگان مطرحی هستید که کارهای دوصدایی انجام داده‌اید. شما در حال حاضر دوست دارید با کدام خواننده دیگر به صورت مشترک، ترآن‌های اجرا کنید؟
واقعا به‌این موضوع فکر نکردم. من قبلا یک کار دو صدایی با آقای محمد اصفهانی انجام دادم که‌ایشان اظهار لطف کردند و روی پیش‌درآمد یکی از کارهای من که برای حضورت علی (ع) اجرا کردم، با من همخوانی داشتند. یک کار هم با آقای فریدون آسرایی همخوانی کردم که هنوز به بازار عرضه نشده است اما در كل، خیلی به‌این مساله فکر نمی‌کنم چون بستگي به شرايطي دارد؛ مثلا اين‌كه من باید با آن آهنگ مواجه شوم تا ببینم که‌ایا فضای آن می‌طلبد که با کسی کار کنم یا نه. به طور كلي تا به امروز، چندان درباره‌این‌که شخص خاصی در ذهنم باشد تا بخواهم با آن کار کنم يا نه، فكر نكرده‌ام.
از آنجایی که شما جزو خواننده‌هایی هستید که علاقه‌ای به کار کردن با یک آهنگساز خاص ندارید، ایا آهنگسازی بوده که شما دوست داشته باشید با او کار کنید؟
به‌این موضوع هم فکر نکردم. شروع کارم با مرحوم بابک بیات بود که به پیشنهاد من، آقای فواد حجازی برای تنتظیم آلبوم «دلشوره»، در نظر گرفته شدند. در آلبوم «مثل هیچکس» که با ترانه‌هایی از خانم «مریم حیدرزاده» بسته شد هم در دو کار از حضور فواد استفاده کردم. حالا شما وقتی به کارنامه من نگاه می‌کنید، متوجه حضور بزرگانی چون مرحوم بابک بیات، احمد پژمان، دکتر سریر، تورج شعبان‌خانی، فریبرز لاچینی، فردین خلعتبری، فواد حجازی، بهروز صفاریان، حسین میرزایی، حسین شریفی و خیلی افراد دیگر می‌شوید که‌این نشان می‌دهد که من فقط با یک نفر کار نمی‌کنم. وضعيت در زمينه انتخاب ترانه هم به همین شكل و ترتیب است. من از نیما خوانده‌ام، از شاملو خوانده‌ام، از حضرت حافظ خوانده‌ام، از مولوی تا به فریدون مشیری و هوشنگ ابتهاج که البته‌این کار پخش نشد، تا آقای بابک صحرایی، اکبر آزاد، بامداد جویباری، شاهکار بینش پژوه، دکتر افشین یداللهی، روزبه بمانی، مریم دلشاد، مریم حیدرزاده، پویا کسرا و. . . هم خوانده‌ام. همه‌اینها‌نشان می‌دهد که من دنبال‌این نیستم که ببينم کی میگه، بلكه دنبال‌این هستم که ببينم چه مي‌گويد.
خبرنگار: مجتبی اردشیری
آخرین اخبار