چی شد که بنجل زندگی مان زیاد شد؟!

چند سال پیش امکان نداشت که شما چهار قلم جنس بخرید و سه تای آن چینی نباشد، حتی اگر این چهار قلم خوراکی جات بود. چینی ها از جان مرغ تا شیر آدمیزاد ... یا از شیر مرغ تا جان آدمیزاد تولید می کردند و به ایران می فرستادند و کار به جایی رسیده بود که آنها حتی به جای زنبورها هم عسل تولید می کردند (چگونگی اش را از خودشان بپرسید!) و در ایران این عسلها پخش و توزیع و خورده می شد! با این همه آماری درباره اینکه چقدر کالای بنجل از چین به کشور گل و بلبلمان وارد می شد نداشت. در واقع دولت سابق چندان اعتقادی به آمار نداشت و اگر هم گهگاهی آماری به مردم داده می شد حتی خود آمار دهنده هم آن را جدی نمی گرفت؛ اما حالا بعد از نزدیک دو سال از پایان آن دولت، می توان اندک اندک از این طرف و آن طرف فهمید که چه خبر بوده و ما در آن سالهای عجیب و غریب چه جوری زندگی می کردیم.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین به تازگی در یک برنامه تلویزیونی افشا کرده که در مجموع هشت سال ریاست جمهوری احمدی نژاد مجموع واردات ما از چین ۷۰ میلیارد دلار به شکل رسمی و ۱۰ میلیارد دلار هم قاچاق بوده است.
یادش بخیر، در سال اول دولت احمدی نژاد که کم کم قیمت نفت داشت بالا می رفت، محمدخوش چهره نماینده مجلس و استاد اقتصاد دانشگاه تهران گفته بود با 50 میلیارد دلار می شود اقتصاد کشور را کلا از نو پایه ریزی کرد و یک اقتصاد نو بنا کرد؛ اما به جای این بنای تازه اقتصادی، در هشت سال دولت احمدی نژاد نرخ تورم از 15 درصد به بالای 40 درصد رسید و به جای آن اقتصاد چین حسابی از کنار ایران جان گرفت و شکوفا شد، به اندازه ای که آدمها به جای زنبورها عسل تولید می کردند و این یعنی اوج شکوفایی اقتصادی برای چین و نهایت افتخار برای ما! احتمالا برای همین است که در سفرهایی که محمود احمدی نژاد به استانها می رود، دور و بری هایش شعار می دهند : «به جون هر چی مرده – احمدی بر می گرده » و ... احتمالا این شعار هم از جمله واردات چین به ایران است!