در حالی که قیمت دلار همچنان در حال افت است و میزان ذخایر نفت آمریکا با
تقلیل تولیدات اوپک و روسیه، برای دهمین هفته متوالی کاهش یافت، برنت برای
اولین بار پس از ۲۰۱۴ به ۷۱ دلار رسید تا جهان با کابوس نفت گران مواجه
شود.
این روزها درحالی که قیمت دلار همچنان در حال افت است و میزان ذخایر انبارهای نفت آمریکا با کاهش تولیدات اوپک و روسیه، برای دهمین هفته متوالی تقلیل یافت، قیمت نفت برنت برای اولین بار پس از ۲۰۱۴ به ۷۱ دلار برای هر بشکه رسید.
پنج شنبه هفته گذشته پیشخرید نفت برنت، بنچمارک بینالمللی نفت خام، به بالاترین میزان خود از اوایل دسامبر ۲۰۱۴ رسید و رکورد ۷۱.۰۵ دلار به ازای هر بشکه را برای خود ثبت کرد. برنت در ادامه با افتی جزئی در ۷۰.۹۹ دلار برای هر بشکه تثبیت شد.
قیمت نفت خام آمریکا هم جهش کرد. نفت خام تگزاس غرب، دابلیوتیآی، با بیش از ۱ درصد افزایش، قیمت خود را به ۶۶.۳۵ دلار برای هر بشکه رساند که بالاترین سطح آن از اوایل دسامبر ۲۰۱۴ تا کنون است. دابلیوتیآی سپس چند سنت افت کرد و به قیمت ۶۶.۲۶ دلار برای هر بشکه رسید.
از اواسط سال قبل تا کنون، هر دو بنچمارک نفتی بیش از ۶۰ درصد افزایش قیمت داشتهاند.
تحلیلگران بازار نفت انتظار دارند که تقاضا برای نفت حام در سال جاری 1.7 میلیون بشکه در روز رشد کند و درست به دلیل همین پیش بینی هم می گویند، قیمت نفت برنت می تواند تا سال 2019 به 100 دلار در هر بشکه برسد.
طبق گزارش هایی که کارشناسان انرژی منتشر کرده اند،آنچه سبب می شود که قیمت ها رشد کند،کاهش تولید نفت شیل خواهد بود.کمی سخت است که خریداران بخواهند با این نرخ ها نفت خریداری کنند، اما به هر حال اگر به خاطر داشته باشید که تولیدکنندگان ظرفیت 1.8 میلیون بشکه نت در روز را دارند و اوپک و روسیه برای کاهش تولیدآماده اند،این پیش بینی امکان پذیر خواهد بود. اما مشاوران توصیه می کنند که رشد تقاضا را باید برای امسال تقویت کرد.به عبارت دیگر،این رشد تقاضا باید به روزانه 2 میلیون بشکه در روز افزایش یابد تا پیش بینی ها برای افزایش قیمت محقق شود.
این شرایط حتی با وجودی امکان پذیر خواهد بود که روسیه و ایالات متحده آمریا بتوانند با این پیش بینی کنار بیایند،اما به نظر میرسد که مقامات دولتی روسیه تصمیم به افزایش تولید درمیادین نفت شرق سیبری دارند.
البته احتمال اینکه اوپک و روسیه توافق خود را برای ادامه کاهش تولید نفت ادامه بدهند،همچنان بحث برانگیز است، به این دلیل که شاید توافق کاهش تولید که یک برنامه اصلی است،ادامه پیدا نکند.
با این وجود،اگر تقاضای جهانی به سرعت رشد کند،آیا کسی تشکیک می کند که کارتل نفتی و شرکایش نسبت به شرایط تازه انعطاف نشان ندهند؟ این احتمال سخت است.
اما این تقاضا چقدر رشد خواهد کرد؟طبق بررسی های انجام شده، رشدتقاضا واقعی نیست.با این حال،اقتصاد جهانی در حال رشد است و همین عامل سبب شده تا قیمت های موجود به نوعی مورد حمایت باشد،بنابراین پیش بینی ها برای کوتاه مدت حکایت از آن دارند که تقاضا برای نفت خام پایدار اس تو همچنان پتانسیل کشش قیمت ها وجود دارد.
جولیان لی تحلیل گر مسایل انرژی به بلومبرگ می گوید:«رشد قیمت ها می تواند بر رشد تقاضا اثر داشته باشد،از سویی قیمت های پایه نفت از زمان آغاز فعالیت خود یعنی از ماه ژوئن بیش از 55 درصد افزایش یافته که این موضوع می تواند پایانی برای خرده فروشی نفت باشد.»
اما این همه اتفاق نیست؛ در حالی که لی تایید می کند که قیمت های بالاتر بر تقاضای نفت در اروپا و آمریکای شمالی تاثیر دارند، سوخت گران قیمت هم در کشورهای در حال توسعه که عامل رشد جهانی هستند،قابل توجه است.
بنابراین لی تاکید می کند که دولت ها با افزایش قیمت نفت،یارانه های انرژی را کاهش می دهند و حالا که قیمت ها مجددا رو به رشد گذاشته،قیمت نهایی هم بالاتر خواهد رفت و این امر موجب می شود که دولت ها به طور ناگهانی در فعالیت های اقتصادی دخالت کنند زیرا ظرفیت افزایش قیمت هرآنچه بدان اشاره شد،وجود دارد.
این شرایط شامل گاز،این سوخت جایگزین هم می شود.کشورهایی که درصد زیادی از سرمایه خود را در زیر ساخت های گاز طبیعی سرمایه گذاری کرده اند- مثلا چین،گاز تاکنون برایشان ارزان بوده اما بازار به زودی با تقاضا مواجه شده و قیمت ها نوسان خواهد یافت و به نظر می رسد که آنها با کسری بودجه برای تامین منابع گاز رو برو شوند.این شرایط برای پروژه های LNG استرالیا که سرمایه گذاری زیادی برای خودروهایی با سوخت گاز طبیعی شده،اتفاق خواهد افتاد.قیمت های بالاتر بیش از انتظار مردم است و در نتیجه حمل و نقل عمومی توسعه خواهد یافت.
صندوق بین المللی پول در آخرین چشم انداز اقتصادی جهان پیش بینی کرده که رکود بعدی دور از انتظار نیست.
مایک لینچ تحلیل گر انرژی هم می گوید:«این پیش بینی قابل تحقق نیست، زیرا بازار سهام ایالات متحده حالا در اوج رشد تاریخی خود قرار دارد و این شانس برای برنت 100 دلاری است.»
کشورهای صادرکننده نفت طی دههها وابستگی به این منبع درآمدی، اکنون در آستانه پیک تقاضا در جهان به فکر نفتزدایی از اقتصاد خود افتادهاند و در این مسیر نیز عربستان سردمدار «اقتصاد منهای نفت» است اما واقعیت این است که آنها برای پوشش هزینههای خود بهطور میانگین نیازمند نفت ۸۸ دلاری هستند.