گروه دیدگاه ـ نفس های پایان سال ۹۸ با ویروس کرونا تنگ شده و به خس خس افتاده است و همین موجب شده نگاه ما به سالی که روزهای پایانیاش را می گذرانیم نیز کرونا زده شده باشد و بسیاری واقعیتها را فراموش کنیم.
البته متأسفانه منفی بافی و آیه یاس خواندن ویژگی غالب جامعه ماست که هم افزایی هم در آن بسیار است و خوش بینی و امیدوار بودن به سادگی و خوش خیالی تعبیر می شود!
در عین حال می خواهم بگویم سال ۹۸ هم مانند بسیاری سال های دیگر سال پر حادثه و پر افت و خیزی بود.هم وقایع غرور آفرین و حماسه گونه داشت و هم رویدادهای تلخ و شوک اور!
دیدن برخی و فراموشی برخی دیگر موجب قضاوتی ناروا خواهد شد که شاید زبان شکرگزاری ما را به لکنت اندازد.
سیل، حوادث آبان، ترور سردار و قهرمان بلندآوازه کشورمان شهید سلیمانی، سقوط هواپیمای اوکراینی در اثر یک اشتباه عجیب و سرانجام هم کرونا، اهم حوادثی بود که سال ۹۸ را با تلخی ها و اُفت های تکان دهنده پیوند زد.تلخی هایی که اگر چه در درونش فرصت هایی را خلق کرد یا می توانست بکند چون غالبا" بصورت دومینویی و در پنج ماه منتهی به آخر سال رخ داده ممکن است جمع بندی نادرستی را به ما القا کند.
ولی اگر به کل سال ۹۸ نگاه کنیم صحنه های پر شکوه و شیرین بسیاری را نیز مشاهده خواهیم کرد که اهم آنها عبارتند از:
۱)سرنگون کردن پهپاد متجاوز «گلوبال هاوک» آمریکا بر فراز آبهای خلیج فارس از سوی سپاه و واکنش منفعلانه و در گوشه رینگ ترامپ
۲)توقیف نفتکش انگلیسی «استنا ایمپرو» در هنگام عبور از تنگه هرمز توسط نیروی دریایی سپاه و در پاسخ به توقیف نفتکش ایرانی "گریس۱"
۳)حمله پهپادی انصارالله یمن به تاسیسات نفتی آرامکو عربستان و شوک منفی به بازار نفت جهان
۴)دستگیری سرشبکه کانال تلگرامی آمدنیوز از سوی سربازان گمنام سازمان اطلاعات سپاه
۵) تجلیل و تشییع بی سابقه پیکر شهید سلیمانی که وحدت و همدلی بی نظیری را در ایران رقم زد و یوم اللهی دیگر را خلق کرد
۶)حمله به پایگاه استراتژیک آمریکایی عین الاسد که توان مقابله و بازدارندگی ایران اسلامی را به دنیا نشان داد.
۷)ادامه مبارزه بی امان با مفسدین اقتصادی و آغاز رویکردی نو و امیدبخش در قوه قضائیه
و ۸) انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی که به رغم تلاش های بی وقفه دشمنان خارجی و یاس آفرینی های برخی در داخل برگزار و نوید بخش تغییرات سازنده ای در داخل شد.
در نگاه اولیای الهی تلخی ها و ناکامی ها نیز شیرین است
می چشم اندر بلا لذات او مات اویم مات اویم مات او
ولی برای انسان های معمولی روزهای تلخ و شیرین در کنار هم از سویی جلوی طغیان بیش از حد انسان را می گیرد و از سوی دیگر مانع یاس و ناامیدی کامل انسان می شود.
ترکیب بهینه خوف و رجا می تواند انسان را در مسیر اعتدال نگاه دارد به شرط آنکه به هنگام شیرینی شکر و تسبیح الهی را و به هنگام ابتلائات، امید به رحمت الهی را فراموش نکنیم.
انتهای پیام/