در این گزارش آمده است: حضور ترامپ در خاورمیانه مثال آن دسته از مهمانان ناخوانده ای است که ساعت ها از رفتن خود خبر می‌دهند اما هرگز این کار را نمی‌کنند.
این نشریه با اشاره به روابط ایران و آمریکا در دوره حضور ترامپ نوشت: ترامپ در حالی بدون توجه به تعهد سلف خود (اوباما) از توافق نامه امضا شده برجام خارج شد که هیچگونه نقض قانونی از طرف ایرانی گزارش نشده بود.
از طرفی اعمال تحریم‌های پیاپی علیه دولت ایران نه تنها این کشور را به زانو در نیاورده بلکه ایران را به سمت سایر قدرت ها از جمله چین سوق داده است.
ترامپ از ابتدا در دوران مبارزات انتخاباتی خود اعلام کرد که برجام معاهده ای به سود ایران است او تاکید داشت که باید موافقتنامه دیگری به امضا برسد که نه تنها مسائل هسته ای بلکه توان موشکی و فعالیت های منطقه ای ایران را نیز دربرگیرد و ایران را کنترل کند.
خروج ترامپ از برجام و یکجانبه گرایی او حتی از سوی هم حزبی هایش نیز تایید نشد اما با اراده شخص ترامپ و تعدادی از اطرافیان تندرو او تحقق یافت.
اگرچه رئیس جمهوری آمریکا در میانه تشدید تنش ها در منطقه خلیج فارس در نیمه سال ۲۰۱۹ توانست از رویارویی نظامی با ایران اجتناب کند، اما در اوایل سال ۲۰۲۰ با ترور سردار سلیمانی، فرمانده نیروهای قدس ایران، به شدت به درگیری نزدیک شد.
نشریه فارن پالیسی نیز در گزارشی نوشت، اکنون که چهار سال ریاست جمهوری ترامپ به پایان خود نزدیک شده، تنها عبارت مناسب برای توصیف سیاست خارجی او در منطقه «عدم انسجام استراتژیک» است. انسجام در سیاست خارجی برای هر دولتی دشوار است، و مشکل رویکرد ترامپ در خاورمیانه در واقع عدم انسجام آن نیست، بلکه کیفیت متفاوت برخورد او با منطقه است.
موفقیت در خاورمیانه با هر تعریفی، دشوار و شاید انتظار بیش از حد باشد؛ اما رئیس جمهوری ایالات متحده باید دست کم یک استراتژی مشخص برای این منظور داشته باشد. از این نظر، دولت ترامپ پس از چهار سال شکست خورده است. توجه موقت به هر مساله ای که به طور ناگهانی جلب توجه می کند، نمی تواند نتایج خوبی به بار آورد. هیچ دلیلی برای امیدواری به حصول نتایج بهتر در چهار سال دوم ترامپ وجود ندارد.
310 310
