به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، چای در گذشته به عنوان گیاه دارویی مورد استفاده قرار میگرفت و خاستگاه اصلی بوته آن به ۵۰۰۰ سال پیش در کشور چین برمیگردد، جایی که اولین بار گیاه چای با نام کاملیا سینِنسیس کشف شد.
قبل از سال ۱۲۸۰ هجری شمسی، کشت چای در ایران رواج نداشت و ایرانیان قدیم در دوران باستان و تا پیش از دوران صفویه، به جای چای، قهوه مینوشیدند. به همین دلیل چایخانههای امروزی همان نام سنتی خود یعنی قهوه خانه را حفظ کردند
گفته اند که با آمدن چای، قهوه هم در جمع ایرانیان، به فراموشی سپرده شد.
درباره منشا گیاه چای هم روایات مختلف است، اما آنچه میتوان با اطمینان گفت، این است که حدود سه قرن پیش از میلاد، چینیها چای را دم میکردهاند و مینوشیده اند.
چای پیش از این که در ایران کشت شود، به واسطه بازرگانان و تجار، به ایران آمده و به خوبی رواج یافته بود.
لاهیجان مهمترین مرکز کشت و تولید چای ایران به شمار میرود و کلمه چای در ایران با نام این شهر همراه است.
قدمت استفاده از چای و کشت و تولید آن در جهان حدود ۵۰۰۰ سال میباشد، اما ایرانیان چای را نخست به عنوان یک ماده دارویی میشناختند و تا حدود قرن۱۱و۱۲ (صفوی تا قاجار) نام آن را در کتابهای پزشکی و داروشناسی فهرست کرده بودند.
البته هنوز هم چای به عنوان یک ماده داروئی مورد استفاده قرار میگیرد.
انتقال چای ابتدا از جاده ابریشم توسط چینیها انجام میشد و به تدریج کشت و تولید آن در هندوستان رونق یافت و از راههای بازرگانی جنوب به ایران نیز وارد میشد.