حسن فروزانفرد
عضو اتاق بازرگانی ایران
چه نهادی بر خروج سرمایه 11هزار نفری که از ایران سال گذشته به کانادا مهاجرت کردند نظارت کرد؟ سرمایههای نقدی و سرمایههای انسانی کشور هر ساله با روند تندتری در حال خروج از کشور هستند. هر ساله میزان فساد اداری در کشورها سنجیده و اطلاع رسانی میشود و از سوی دیگر دولتها تلاش میکنند که با آیتمهایی این فساد را تقلیل بدهند. واقعیت این است که در 2 دهه گذشته فساد اداری در ایران گسترده شده و از سوی دیگر شیوه اطلاع رسانی آن همراه با موضوعات سیاسی و محکوم کردن گروه سیاسی بوده است. امروز این شیوه اطلاع رسانی باعث ایجاد نگرانی و غیرواقع بینانه شدن میزان فساد در کشور شده است. ورود انگیزههای سیاسی در انعکاس اخبار فساد اداری باعث افزایش اثرات آن در فضای کسب و کارها شده و در نتیجه در ذهنیت مردم عادی و فعالان اقتصادی آثار سو بر جای گذاشته است. فعالان اقتصادی نسبت به موضوع فساد حساستر و ریزبینانهتر برخورد میکنند چراکه میخواهند در ازای سرمایه گذاری در کشور تعهدات لازم را دریافت کنند. از این رو نسبت به این موضوع حساستر هستند و با مشاهده نمادهای از فساد اداری و اقتصادی تصمیم گیریهای توسعهای خود را متوقف و یا به حداقل میرسانند. توسعه حاصل تصمیمات بلندمدت فعالان اقتصادی همان کشور است وقتی این تصمیمات مقطعی و به عبارتی برای گذران امور میشوند جنبههای سرمایه گذاری بزرگ از دست میرود و در واقع نرخ توسعه کشور دچار تلاطم و گرفتاری میشود. بنابراین فساد علاوه بر آثار کوتاه مدت در حال و روز مردم و فعالان اقتصادی تبعات و آثار بلندمدتی در کل اقتصاد آن کشور بر جای میگذارد. درک فساد در کشور و نااطمینانی از شرایط باعث شده است که سرمایه گذاران داخلی و خارجی رغبت چندانی برای سرمایهگذاری در کشور از خود نشان ندهند و به نظر میرسد ایران گزینه مناسبی برای سرمایهگذاران واقعی نباشد. شرایط به گونهای شده است که ما دیگر به دنبال ورود سرمایه به کشور نیستم و تلاش داریم اقداماتی انجام دهیم که سرمایههای داخلی از کشور خارج نشوند. بنا به آمار رسمی ارائه شده از سوی اتاق تهران هر ساله 9 میلیارد دلار سرمایه از کشور خارج میشود که من بر این باورم این عدد واقعی نیست و بیش از این است چراکه این عدد فقط شامل سرمایههای نقدی میشود. چه نهادی بر خروج سرمایه 11هزار نفری که از ایران سال گذشته به کانادا مهاجرت کردند نظارت کرد؟ سرمایههای نقدی و سرمایههای انسانی کشور هر ساله با روند تندتری در حال خروج از کشور هستند. جو فساد آلود حاصل از فساد اداری و اقتصادی مهمترین عامل ترک سرمایه در کشور است. ایران اعلام کرده است با دریافت 100 تا 200 هزار دلار میتواند به خارجیها اقامت بدهد. اینجا این پرسش مطرح است چرا تلاش نمیشود سرمایههای داخلی و نیروهای انسانی حفظ و از خروج آنها جلوگیری شود. نظام بانکی ما فعال نیست و امکان جابه جایی پول وجود ندارد و زمینه برای ورود سرمایه خارجی فراهم نیست و اگر شاهد سرمایه گذاری خارجی باشم از جنس دولتی و با حمایت دولت است. در حال حاضر مهمترین نگرانی فعالان اقتصادی توقف تسریع خروج سرمایه در کشور است. ما چارهای جز امیدواری نداریم و حاکمیت باید با گروهها و افرادی که در گذشته در کشور سرمایه گذاری کردند نزدیک و ارتباط دوستانهتری با آنها برقرار کند و زمینه را برای اطمینان بیشتر مردم فراهم کند.