«نخستین جام طلا را که باید به برنده جام جهانی فوتبال اعطا می‌شد، یک مجسمه‌ساز فرانسوی به نام «آبل لافلئور» ساخت؛ جامی با بیش از سه کیلوگرم وزن و پایه‌ای از جنس سنگ لاجورد که ۳۵ سانتی‌متر ارتفاع داشت. در ابتدا نام این جام را «پیروزی» گذاشته بودند اما در سال ۱۹۴۶ میلادی به افتخار ژول ریمه، بنیانگذار جام جهانی فوتبال، آن را «جام ژول ریمه» نامیدند. این جام تا سال ۱۹۷۰ میلادی که به دلیل سه بار قهرمانی برزیل برای همیشه به فدراسیون فوتبال این کشور واگذار شد، دست‌به‌دست می‌چرخید و هر چهار سال یک بار کاپیتان تیم قهرمان جام جهانی آن را بالای سر می‌برد. با این حال شاید خیلی‌ها ندانند که به دلیل برگزارنشدن جام جهانی بین سال‌های ۱۹۳۸ تا ۱۹۵۰ میلادی جام ژول ریمه در ایتالیا یعنی فاتح مسابقات سال ۱۹۳۸ میلادی ماند.
آدلف هیتلر با رویکرد نژادپرستانه‌ای که داشت، طالب کسب جام جهانی برای آلمان بود و حالا که به دلیل زبانه‌کشیدن نائره جنگ در اروپا نمی‌توانست جام را به صورت رسمی و با مسابقه فوتبال به آلمان ببرد، ترجیح داد آن را از ایتالیا بگیرد و در خزانه دولت آلمان نگهداری کند؛ اتفاقی که به نوعی، توهین مستقیم به مردم ایتالیا و فوتبال قدرتمند آن بود. در آن زمان موسولینی بر ایتالیا حکومت می‌کرد و به نظر می‌رسید که او مخالفتی با این خواست هیتلر نداشته باشد اما فوتبالیست‌های ایتالیایی و مسئولان فدراسیون این کشور جام ژول ریمه را با بدبختی به دست آورده بودند و نمی‌خواستند این افتخار را قربانی بازی‌های سیاسی حکومت فاشیست ایتالیا کنند.
خبر واگذاری جام ژول ریمه به آلمان به صورت محرمانه به اطلاع اوتورینو باراسی، نایب‌رئیس وقت فدراسیون فوتبال ایتالیا رسید و او در اقدامی انتحاری به بانک محل نگهداری جام در رُم رفت، آن را گرفت و با خودش به خانه برد! او برای مخفی‌کردن جام از یک جعبه کفش استفاده و آن جعبه را با مهارت زیر تخت خوابش پنهان کرد. نکته جالب اینجاست که حکومت فاشیستی ایتالیا باراسی را بازداشت کرد و شکنجه داد اما نتوانست محل اختفای جام را پیدا کند. حتی خانه باراسی با دقت وارسی شد اما جام را در آنجا پیدا نکردند. با فداکاری نایب‌رئیس وقت فدراسیون فوتبال ایتالیا، جام ژول ریمه از تعرض نازی‌ها مصون ماند و در سال ۱۹۵۰ میلادی به برزیلی‌ها رسید.»
داستان عجیب یک جام
این البته تنها اتافق عجیب برای جام جهانی یا ژول ریمه نبود. ژول ریمه (Jules Rimet) فرانسوی، شخصیتی ورزشی و جهانی بود که در فاصله سال‌های 1919 تا 1946 ریاست فدراسیون فوتبال فرانسه را بر عهده داشته و از 1921 تا 1954 به عنوان سومین رئیس فیفا انجام وظیفه می‌کرده است. در واقع ریمه شخصیت اصلی و مبتکر برگزاری مسابقات جام‌جهانی به عنوان یک تورنمنت بین المللی به شمار می‌رود.
ساخت اولین کاپ مسابقات جام‌جهانی مربوط به سال 1930 است که آن را اصالتاً ویکتوری (Victory) می‌نامیدند. اما در سال 1946 فیفا تصمیم گرفت که در راستای ادای دین به این شخصیت برجسته ورزشی نام این جام را تغییر داده و از این پس آن را به نام " جام ژول ریمه" (Jules Rimet Trophy) بخواند.
هر چند تمامی دوره‌های برگزاری این مسابقات معمولاً با لحظاتی تلخ و شیرین همراه بوده، اما جام ژول ریمه در کنار تجربه تمامی این لحظات پر شور و هیجان سرنوشتی ناخوشایند و تلخ را تجربه کرد.
سرنوشت نامعلوم
همانطور که پیش تر خواندید در طول جنگ جهانی دوم، این جام درون یک جعبه در زیر تختی در منزل رئیس آن زمان فیفا یعنی دکتر اتورینو باراسی (Ottorino Barassi) مخفی شده بود تا از افتادن آن به چنگ نازی‌های آلمان جلوگیری شود.
اما این تنها بخش عجیب ماجرای این جام نیست؛ چرا که در طول برگزاری یک نمایشگاه عمومی در لندن و درست سه ماه پیش از آغاز مسابقات جام جهانی 1966 انگلستان این جام ربوده شد. هر چند که سارق در نهایت دستگیر شد؛ اما مکان اختفای جام تا یک هفته بعد از گمشدن همچنان نامعلوم بود. تا آنکه سگی به نام پیکلز (Pickles) که همراه صاحبش برای پیاده‌روی به گردش رفته بود، موفق شد آن را پنهان شده در میان یک روزنامه و مخفی در زیر یک بوته، بیابد.
صاحب پیکل، دیوید کوربت جام را به یک ایستگاه پلیس تحویل داد و سگ سیاه و سفیدش نیز به صورتی غیر منتظره به قهرمانی دوست‌داشتنی تبدیل شد. درست در همین زمان بود که با پیدا شدن جام، انجمن فوتبال انگلستان با خیالی آسوده برای برگزاری مسابقات مهیا شد.
آئین نامه پیشین فیفا تصریح کرده هر کشوری که سه مرتبه موفق به کسب عنوان قهرمانی جام جهانی شود می‌تواند به صورت دائمی جام را در نزد خود نگهداری کند؛ در نتیجه در سال 1970 و در حالی که تیم ملی فوتبال برزیل سومین پیروزی خود در این مسابقات را جشن گرفته بود، جام نیز منزلگاه نهایی خود را شناخت.
دزدیده شدن مجدد
با این تغییر و تحول فیفا یک کاپ جدید را برای مسابفات جهانی 1974 تهیه کرد و جام ژول ریمه قدیمی نیز در شهر ریو و در قرارگاه کنفدراسیون فوتبال برزیل به معرض دید گذاشته شد. اما گویی سایه‌ی بدشانسی همچنان در تعقیب آن بود؛ چرا که در سال 1983 جام دیگر بار دزدیده شد و متأسفانه این بار دیگر پیکلی در کار نبود تا مخفیگاه آن را کشف کند.
تا به امروز سرنوشت نهایی این جام همچون رازی سر به مهر باقی مانده؛ هر چند نظریات متعددی در این زمینه وجود دارد؛ به طوری که گروهی بر این باورند جام به دلیل آنکه از جنس طلا بود ذوب شده است.
نسخه المثنی
انجمن فوتبال انگلستان به دنبال گمشدن جام در سال 1966، به صورت کاملاً مخفیانه نسخه‌ای بدلی از این جام تهیه کرد. این نسخه بدلی در سال 1977 در یک حراجی توسط فیفا خریداری شده و هم اکنون در موزه ملی فوتبال در منچستر انگلستان به نمایش گذاشته شده است.
