احمدرضا صباغی
روزنامه‌نگار
sabbaghiahmadreza@gmail.com
در حالی وارد دومین ماه از فصل پاییز شده ایم که متاسفانه میزان بارش های آبی با نزولی چشم گیر همراه بوده است به طوری که حجم آب جمع شده در پشت سدهای کشور برای نخستین بار منفی شد که وقوع این اتفاق را باید به عنوان یک زنگ خطر جدی برای منابع آبی کشورمان درنظر گرفت. در واقع حجم آب ورودی به سدها در سال گذشته، یک میلیارد و ۲۲۰ میلیون مترمکعب بوده است که این میزان از ابتدای سال آبی جاری با یک درصد کاهش به یک میلیارد و ۲۱۰ میلیون مترمکعب رسیده است.همچنین میزان برداشت آب از سدهای کشور نسبت به سال گذشته 16 درصد افزایش داشته است که همین موضوع در منفی شدن میزان آبهای جمع شده در پشت سدها بی تاثیر نبوده است.در واقع آمارهای وزارت نیرو نشان از این واقعیت می دهد که میزان ورودی آب در پشت سدها تا قبل از شهریورماه سال جاری مثبت بوده است اما در دوماه نخست فصل پاییز یعنی مهر وآبان ماه شاهد کاهش چشم گیر میزان آب ذخیر شده در پشت سدهای کشور هستیم که وقوع این اتفاق بسیار نگران کننده است.از سوی دیگر با توجه به گسترده شدن موضوع بحران آب در نقاط مختلف کشور به نظر می رسد وزارت نیرو ومدیران آبی کشور باید برای مقابله با کم آبی نقاط مختلف ایران فکر وچاره ای اساسی بکنند.البته موضوع کم آبی تنها مربوط به کاهش میزان آبهای پشت سد نمی شود بلکه حجم روان آب ها و جریان های سطحی کشور هم ۴۲ درصد نزول داشته است که این میزان کاهش را باید در حوزه آب کشور جدی گرفت.درحقیقت خشک شدن تدریجی سفره های زیرزمینی به دلیل برداشت های بی رویه آبی از آنها طی سالهای گذشته را نمی توان به راحتی فراموش کرد به طوری که در شرایط کنونی شاهد کاهش حجم آبی کشوردر بخش های مختلف هستیم.درواقع در شرایط فعلی نمی توان نسبت به بازگشت وضعیت آبی کشور به شرایط مطلوب امیدوار بود وباید به دنبال راهکاری موثر به منظور خروج کشور از بحران آبی گرفتار شده در آن بود.البته یکی از مهم ترین راهکارهایی که از سالهای قبل هم از سوی کارشناسان آبی کشور پیشنهاد می شد انتقال آب از دریاهای شمالی وجنوبی کشور همچون خزر وخلیج فارس به سفره های زیرزمینی،دشت وکویر کشورمان است که برای نمونه می توان به انتقال آب دریای خزر به شهر سمنان اشاره کرد که برای عملیاتی شدن این موضوع باید هزینه های سنگینی را درنظر گرفت هرچند سهم آبی کشورمان از دریاهای شمالی وجنوبیش نسبت به همسایگانش بسیار کم است.بنابراین منفی شدن میزان حجم آبی در پشت سدها کشور از یک طرف ونزول محسوس میزان آبهای روان از سوی دیگر را باید به عنوان یک زنگ خطر جدی برای حوزه آب کشورمان تلقی کرد وبرای مقابله با تداوم نزولی شدن میزان حجم آبهای روان وذخیره شده در کشور باید راهکارهای موثری را در نظر گرفت.
روزنامه‌نگار
sabbaghiahmadreza@gmail.com
در حالی وارد دومین ماه از فصل پاییز شده ایم که متاسفانه میزان بارش های آبی با نزولی چشم گیر همراه بوده است به طوری که حجم آب جمع شده در پشت سدهای کشور برای نخستین بار منفی شد که وقوع این اتفاق را باید به عنوان یک زنگ خطر جدی برای منابع آبی کشورمان درنظر گرفت. در واقع حجم آب ورودی به سدها در سال گذشته، یک میلیارد و ۲۲۰ میلیون مترمکعب بوده است که این میزان از ابتدای سال آبی جاری با یک درصد کاهش به یک میلیارد و ۲۱۰ میلیون مترمکعب رسیده است.همچنین میزان برداشت آب از سدهای کشور نسبت به سال گذشته 16 درصد افزایش داشته است که همین موضوع در منفی شدن میزان آبهای جمع شده در پشت سدها بی تاثیر نبوده است.در واقع آمارهای وزارت نیرو نشان از این واقعیت می دهد که میزان ورودی آب در پشت سدها تا قبل از شهریورماه سال جاری مثبت بوده است اما در دوماه نخست فصل پاییز یعنی مهر وآبان ماه شاهد کاهش چشم گیر میزان آب ذخیر شده در پشت سدهای کشور هستیم که وقوع این اتفاق بسیار نگران کننده است.از سوی دیگر با توجه به گسترده شدن موضوع بحران آب در نقاط مختلف کشور به نظر می رسد وزارت نیرو ومدیران آبی کشور باید برای مقابله با کم آبی نقاط مختلف ایران فکر وچاره ای اساسی بکنند.البته موضوع کم آبی تنها مربوط به کاهش میزان آبهای پشت سد نمی شود بلکه حجم روان آب ها و جریان های سطحی کشور هم ۴۲ درصد نزول داشته است که این میزان کاهش را باید در حوزه آب کشور جدی گرفت.درحقیقت خشک شدن تدریجی سفره های زیرزمینی به دلیل برداشت های بی رویه آبی از آنها طی سالهای گذشته را نمی توان به راحتی فراموش کرد به طوری که در شرایط کنونی شاهد کاهش حجم آبی کشوردر بخش های مختلف هستیم.درواقع در شرایط فعلی نمی توان نسبت به بازگشت وضعیت آبی کشور به شرایط مطلوب امیدوار بود وباید به دنبال راهکاری موثر به منظور خروج کشور از بحران آبی گرفتار شده در آن بود.البته یکی از مهم ترین راهکارهایی که از سالهای قبل هم از سوی کارشناسان آبی کشور پیشنهاد می شد انتقال آب از دریاهای شمالی وجنوبی کشور همچون خزر وخلیج فارس به سفره های زیرزمینی،دشت وکویر کشورمان است که برای نمونه می توان به انتقال آب دریای خزر به شهر سمنان اشاره کرد که برای عملیاتی شدن این موضوع باید هزینه های سنگینی را درنظر گرفت هرچند سهم آبی کشورمان از دریاهای شمالی وجنوبیش نسبت به همسایگانش بسیار کم است.بنابراین منفی شدن میزان حجم آبی در پشت سدها کشور از یک طرف ونزول محسوس میزان آبهای روان از سوی دیگر را باید به عنوان یک زنگ خطر جدی برای حوزه آب کشورمان تلقی کرد وبرای مقابله با تداوم نزولی شدن میزان حجم آبهای روان وذخیره شده در کشور باید راهکارهای موثری را در نظر گرفت.
آخرین اخبار