حسن صادقيرئيس اتحاديه پيشکسوتان جامعه کارگري
اين روزها موضوع طرح کارورزي از زواياي مختلف مورد نقد موافقين و مخالفين قرار ميگيرد، مخالفين طرح با استنادات قانوني مانند فصل پنجم قانون کار که به صراحت به موضوع کارآموزي و نحوهاموزش آنان در ساختار فني و حرفه اي کشور پرداخته، نگرانيهاي خود را تشريح ميکنند. مخالفان نگران جايگزيني کارورزان با يک سوم حقوق به جاي نيروي کار قراردادي يا رسميشدهاند که البته اين نگرانيها بجاست و ميبايستي دولت در جهت برطرف کردن آن نگرانيها همت گمارد و طرح را با شفافيت بيشتري توام با پاسخگويي روشن به منتقدان ارايه کند تا ابزار نگراني از مخالفين گرفته شود. اما موافقين طرح کارورزي صرفا به مزاياي زودگذر طرح که نوعي بهره برداري منفعت طلبانه است ميپردازند که اين نوع گفتمان، سبب ابراز نگراني مخالفين طرح ميشود. به عنوان مثال تمرکز اين طرح روي يک سوم حقوق و پرداخت حق بيمه کارورزان توسط دولت است که در صورت رضايت کارفرما، فرد کارورز به کار گمارده ميشود. گرچه اين حق موافقين، کارفرمايان و مديران واحدهاي مختلف است، اما ذوق زدگي بيش از حد و دفاع نامعقول آنان سبب ايجاد نگراني در جامع هدف ميشود و در عمل اثرگذاري يک طرح راه گشا را با مشکل مواجه ميکند.
لذا هم به مخالفين طرح بايد گفت اجازه دهند که طرح کارورزي براي مدت يکسال اجرا شود تا در صورت مفيد بودن طرح، اسمترار کارورزي در قالب يک پيمان جامع فراهم شود و هم به موافقين که منافع کارورز را بيش از منافع خود در طرح مذکور ميبينند و به آن ميپردازند بايد گفت که اجازه دهند تا در قالب يک توافق جمعي زمينه اجراي طرح مذکور فراهم آيد.