محققان دانشگاهی توصیه می‌کنند که در سیاست‌های کاهش آسیب‌پذیری کشاورزان نسبت به پدیده خشکسالی باید ابتدا سیاست‌هایی برای کاهش حساسیت کشاورزان به آن تدوین و سپس راهکارهایی را برای افزایش ظرفیت سازگاری آنان اتخاذ کرد.
به گزارش تجارت آنلاین به نقل از ایسنا؛ خشکسالی و اثرات آن بر تولیدات کشاورزی منجر به آسیب‌پذیری جسمی و روحی کشاورزان و ناپایداری معیشت آن‌ها شده است. با توجه به این اثرات شقایق رحمانی‌پیانی در پایان‌نامه کارشناسی ارشد خود به راهنمایی دکتر سعید محمدزاده در دانشگاه کشاورزی و منابع‌طبیعی رامین خوزستان به بررسی علمی آسیب‌پذیری نسبت به این پدیده در کشاورزان شهرستان باوی پرداخته است.
در این تحقیق به علت این‌که درک ماهیت آسیب‌پذیری روحی، جسمی و معیشتی کشاورزان نقش مهمی در کاهش اثرات خشکسالی دارد، سنجش آسیب‌پذیری کشاورزان گندم‌کار شهرستان باوی در مولفه‌های در معرض‌بودن، حساسیت و ظرفیت سازگاری نسبت به این پدیده بررسی شد.
نتایج این تحقیق نشان داد که ویژگی‌های فردی کشاورزان با حساسیت و آسیب‌پذیری آنان رابطه معنادار منفی داشته و میزان در معرض خشکسالی بودن کشاورزان، ظرفیت سازگاری و آسیب‌پذیری آن‌ها نیز با یکدیگر متفاوت است.
گروه‌بندی کشاورزان بر اساس شاخص آسیب‌پذیری نشان داد که 23 درصد آن‌ها در گروه بدون آسیب‌پذیری، 75 درصد آنان در گروه آسیب‌پذیر و دو درصد آنان در گروه شدیدا آسیب‌پذیر نسبت به خشکسالی قرار می‌گیرند.
همچنین نتایج این پژوهش نشان داد: در درجه اول حساسیت نسبت به خشکسالی با 46 درصد، ظرفیت سازگاری با 43 درصد و سپس در معرض‌بودن با 11 درصد سبب آسیب‌پذیر شدن کشاورزان در مقابل اثرات منفی خشکسالی می‌شود. بنابراین در سیاست‌های کاهش آسیب‌پذیری کشاورزان نسبت به این پدیده باید ابتدا سیاست‌هایی برای کاهش حساسیت کشاورزان به آن تدوین و سپس راهکارهایی را برای افزایش ظرفیت سازگاری آنان اتخاذ کرد.
انتهای پیام/
