مسعود يوسفي
روزنامه نگار
yousef44@yahoo.com
رییس جمهور روز گذشته و به مناسبت آغاز سال تحصیلی دانشگاهی از دانشگاهیان خواست تا دولت را نقد کنند. از سوی دیگر کشور این روزها درگیر معضلات بسیاری در حوزه های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است و همین امر دغدغه ها و نگرانی های زیادی را برای مردم و مسئولان ایجاد کرده است. از همین رو نقدهای گوناگونی در بین مردم و در رسانه ها متوجه متولیان و دست اندرکاران اداره جامعه می شود
این نقدها گاه تند و گاه آرام بیان می شوند و معمولا حاوی راهکارها و پیشنهادهای سازنده ای نیز هست و در صورت توجه و به کارگیری می توانند منشا اثر و تحول قرار گیرند. با این وجود برخی تخریب ها و توهین ها در قالب نقد صورت می گیرد که نقد شونده را می رماند و یا وادار به واکنش می سازد. کار از دو حال خارج نیست؛ یا نقد کننده با اصول نقد و تحلیل آشنا نیست و مرزهای انتقاد و تخریب را به خوبی از هم باز نمی شناسد و یا غرض در کار می آورد و جز عیب نمی بیند و هنرها را پوشیده می دارد. از همین رو لازم می نماید که منتقد هم از اصول نقد و نقادی سررشته داشته باشد. پس منطقی تر آنکه کار نقد را به منتقد بسپاریم و اگر سررشته ای در نقد و نقادی نداریم رسانه ها و منابر و تریبون ها را عرصه تخریب و توهین به همدیگر نسازیم. ویديو ها و کلیپ هایی در فضای مجازی منتشر می شود که یک سخنران در موضع و مکانی که برای امری غیر از مسايل سیاسی ترتیب داده شده یکسره به مسايل سیاسی می پردازد و به مسئولان بد و بیراه می گوید و تشویش اذهان عمومی می کند و مکان و مجلس رامی آلاید و ناامنی روانی و اجتماعی ایجاد می کند. این همه در حالی است که رهبر انقلاب همه را به اتحاد با هم می خواند. در بطن نقد دو معنا نهفته است:اول این که نقد لازمه زندگی اجتماعی و حیات جمعی است و دیگر اینکه نقد اموختنی است و چارچوب و اصول و قواعد دارد. بر همین اساس به نظر می رسد موضوع نقد و اموزش آن بایستی از همان مدارس و آموزش و پرورش شروع شود و این وزارتخانه در تهیه و تدوین
منابع و همچنین برنامه ریزی درسی به اموزش نقد و نقادی اهتمام جدی داشته باشد تا پایه ها و مایه های نقد حرفه ای ازمدارس شکل بگیرد و قوام پیدا کند.