وی با بیان این‌که برخی از کارخانه‌های ما از نظر کیفیت در دنیا حرف برای گفتن دارند، تصریح کرد: صادرات چینی ایران به دو طریق مستقیم و غیر مستقیم انجام می‌شود در روش غیر مستقیم با توجه به این که عمده صادرات ایران به کشورهای اطراف است و این کشورها بازار بزرگی ندارند معمولا محصولات مادر به مرزها جمع می شوند و در نهایت توسط صادرکنندگان مستقر در مرزها صادر می‌شود.
دبیر انجمن صنایع چینی ایران افزود: در حال حاضر تقریبا بر بازار آذربایجان، ارمنستان، عراق و افغانستان مسلط هستیم اما در کشورهای جنوبی مقداری اوضاع متفاوت است. چرا که برخی از صنعتگران ایرانی در امارات اقدام به ایجاد کارخانه کرده‌اند، جنس سفید را از ایران می گیرند و با مارک آن‌ها اقدام به تولید می‌کنند.
دادرس با بیان این‌که بخشی از چینی ایران در کشورهای اروپایی تولید می شوند، گفت: در برخی کشورهای اروپایی تولیدکنندگان ایرانی جنس سفید را از ایران می گیرند و با برندهای کشورهای اروپایی چینی را تولید می‌کنند.
وی درباره دلایل اقدام به تولید چینی ایران با برندهای خارجی تصریح کرد: به هر حال برخی از برندها در کشورهای اروپایی جا افتاده است. اما به مرور زمان تعطیل شده در حالی که آن‌ها نگذاشتند برند از بین برود بلکه تعدادی از تولیدکنندگان کشورهای دیگر را در این برندها جمع‌آوری کرده و اقدام به تولید می‌کنند.
دبیر انجمن صنایع چینی ایران با بیان این‌که به دلیل غیر مستقیم بودن برخی از صادرات چینی ایران رقم دقیق صادرات این محصول قابل شناسایی نیست، اظهار کرد: مشکلات صنعت چینی به طور کلی مشکلات عمومی صنعت است اما مشکل خاص و حادی وجود ندارد.
دادرس خاطرنشان کرد: به طور کلی جنس چینی با وعد‌ه‌های پنج تا شش ماهه به فروش می رسد بنابراین نقدینگی بالایی را برای تداوم کار تولیدکنندگان می طلبد اما بعضا کارخانه‌های کوچک به دلیل کمبود نقدینگی با مشکل مواجه می‌شوند.
وی درباره استفاده از چینی‌های ایرانی و خارجی در بازار ایران گفت: تقریبا جنس وارداتی در ایران بسیار کم استفاده می شود چرا که از لحاظ قیمت و کیفیت قابل رقابت با جنس ایرانی نیستند مگر این که برخی افراد برند یا قیمت خاصی مدنظرشان باشد.
