جاناتان آویربیک، مدیر گروه مطالعات زیست محیطی دانشگاه میشیگان در ایالات متحده، به آسوشیتدپرس گفت که آنچه در قطب شمال اتفاق افتاد برای زمین خوب نیست. وی گفت:«قطب شمال با این دما در واقع در حال سوختن است و سریعتر از آنچه تصور می کردیم گرم میشود.
وی اظهار داشت: تولید و انتشار گاز کربن و دیگر گازهای گلخانهای در هوا زیاد شده است که به آب شدن سریع یخچالهای دائمی و آتش سوزی جنگلها منجر می شود.
به گفته آویر بیک ، گرم شدن سیبری یک هشدار فوق العاده مهم است. امسال در بسیاری از مناطق سیبری دمای هوا بالاتر از حد معمول و حتی هوا نسبت به فصول گذشته گرمتر بود.
براساس اعلام سازمان غیر انتفاعی و علمی برکلی مستقر در ایالات متحده، از ژانویه تا ماه مه متوسط دما در مناطق شمالی و مرکزی سیبری هشت درجه سانتیگراد بود. به گفته زیکی هوسفزیر (Zeke Hausfazer) ، اقلیم شناس این موسسه، «هوا در این منطقه و این فصل از همیشه گرمتر بود».
از سرمای تلخ تا تابستان غیرقابل تحمل
سیبری را برای هوای فوقالعاده سردش در کتاب رکوردهای گینس وارد کردهاند. در اینجا دما از ۶۸ درجه زیر صفر به ۳۸ بالای صفر تغییر کردهاست. البته شاید برای مردم این گرم شدن هوا در سیبری چیز بدی به نظر نیایید چون این روزها برخی از مردم در جمهوری ساخه در شهر ارکتیکا از این فرصت استفاده کرده و حمام آفتاب می گیرند و اما این موضوع برعکس برای داتشمندان نگران کننده است.
دانشمندان دانشگاه میشیگان در ایالات متحده می گویند زنگ های هشدار باید به صدا در آیند چنین هوای گرمی در سیبری هزاران سال است که وجود ندارد و به گفته اورپیک این موضوع «نشانه دیگری است مبنی بر اینکه قطب شمال بیشتر از آنچه تصور می کردیم کره زمین را گرم می کند.»
بخش هایی از روسیه در قطب شمال از جمله گوشه و کنار دنیا هستند که با سرعت بیشتری گرم می شوند. آندری کیسلیسوف، محقق ارشد رصدخانه ژئوفیزیک روسیه در مسکو اظهار داشت: «دمای هوا در کره زمین طی چند دهه گذشته به طور متوسط ۰.۱۸ درجه افزایش یافته است، اما در روسیه به ۰.۴۷ درجه و در قطب شمال روسیه ۰.۶۹ درجه افزایش داشته است. به نظر می رسد ما از بقیه کره زمین جلوتر هستیم.»
افزایش دما در سیبری به دلیل آتش سوزی های مداوم در سیبری مشاهده می شود، که سال به سال بدتر می شوند و در حال ذوب یخچال های دایمی هستند و مشکل بزرگی را برای خانه ها و خطوط لوله نفت و گاز ایجاد می کنند.
در روسیه، بسیاری از ساختمانها و لوله ها بر روی یخچال های طبیعی دائمی ساخته شده اند (زمین های یخی که حتی در تابستان ذوب نمی شوند). ولادیمیر رومانوفسکی از دانشگاه آلاسکا، که در حال مطالعه نفوذ پذیری زمین در این منطقه است می گوید: "ذوب شدن نفوذپذیر، به نوبه خود، گازهای محصور در زیر آنها را تبخیر می کند و زمین را خشک می کند، بنابراین احتمال آتش سوزی را افزایش می دهد.»
«دمایی که پای قطب شمال را سست می کند»
یکی از دلایل اصلی بروز آتش سوزی ماه گذشته در روسیه، مقادیر زیاد دیزل ریخته شده در رودخانه در شهر قطب شمال نوریلسک و همچنین ذوب شدن یخ اعلام شد. در سال ۲۰۱۱، در یاکوتسک، بزرگترین شهر در جمهوری ساوا، بخشی از یک ساختمان مسکونی به دلیل ذوب یخ و رانش زمین متلاشی شد.
در آگوست سال گذشته، طبق گفته های سازمان صلح سبز (Greenpeace ) یک سازمان غیردولتی مدافع محیط زیست چهار میلیون هکتار از جنگل سیبری سوخته است. ولادیمیر چوپروف، مدیر بخش روسی این سازمان گفت که این آتش سوزی امسال زودتر آغاز شد.
«کیتی والتر آنتونی»، از دانشگاه فیربانکس در آلاسکا، می گوید: "هوایی که به صورت منظم در حال گرم شدن است باعث اتش سوزی جنگل ها می شود ، ذوب شدن یخچال های دایمی را تسریع می گند همچنین این موضوع باعث تولید و آزاد شدن مقادیر زیادی گاز متان می شود و این گاز گلخانه ای ۲۸ برابر از گاز دی اکسید کربن قوی تر است.
او میگوید: «گاز کربن از یخبندانهای دائمی بیرون میآید، به اتمسفر وارد میشود و در تمام دنیا پخش می شود.
عبدالحمید قیوم او، پروفسور و اقلیمشناس تاجیک هم می گوید این تصور خطاست که تغییرات آب و هوایی در قطب شمال به دیگر مناطق زمین تاثیر نمی گذارد او گفت تاثیر بدش بر جهان حتمی است بطوری که حداقل این آسیب ها بی بارشی و یا بارش های کم در تمام کره زمین خواهد بود.
ادعاهای مالکیت بر قطب شمال
کشورهایی می توانند ادعای مالکیت بر منطقه قطب شمال را داشته باشند که موفق شوند ثابت کنند ادامه یک رشته کوهی که در کشور آنها وجود دارد، تا اعماق آب های اقیانوس منجمد شمالی کشیده شده است. با توجه به این قاعده سازمان ملل ، پنج کشور می توانند ادعای خود را مطرح کنند؛ روسیه که خواستار بیش از نیمی از سرزمین قطب شمال است، کانادا، دانمارک، نروژ و آمریکا (از طریق آلاسکا). اما در نهایت فقط سازمان ملل متحد باید بر اساس شواهد علمی که هر یک از این کشورها ارائه می کنند، تصمیم بگیرد که سرزمین مورد اختلاف باید به کدام کشور داده شود.
بر اساس «کنوانسیون حقوق دریایی» سازمان ملل متحد که از سال ۱۹۸۲ اجرا می شود، هر کشوری تا ۲۰۰ مایلی سواحل خود مالک بستر دریایی آن است. بنا بر این، در قطب شمال بیش از یک میلیون کیلومتر مربع بدون مالک می ماند. اختلاف کشورهای حاشیه قطب شمال نیز بر سر همین منطقه از اقیانوس منجمد شمالی است و از آنجا که این منطقه به احتمال بسیار زیاد غنی از ذخایر چشمگیر نفت و گاز است، هر کشوری تلاش می کند ماجرا را به نفع خود پایان دهد.
هر کشوری که درخواست محکم تری ارائه کند، قطب شمال را به دست خواهد آورد. . روسیه قطب شمال را به خاک روسیه مرتبط می داند که چنین موضوعی می تواند حاکمیت مسکو بر قطب را تثبیت کند؛ منطقهای که اکنون گفته میشود یک چهارم ذخایر نفت و گاز جهان را داراست. تلاش روسیه در سال ۲۰۰۱برای تبدیل قطب شمال به عنوان بخشی از خاک این کشور در سازمان ملل شکست خورد، اما اگر یافتههای جدید مسکو به تایید مجامع بینالمللی برسد، کشورهای حاشیه قطب شمال ناچار باید تسلیم شوند.
