حميدرضا صالحي در جهان صنعت نوشت: سيستم بومي‌و جغرافيايي کشور به گونه‌اي است که امکان بهره‌مندي از انرژي‌هاي تجديد‌پذير براي کشور فراهم است. اما اين پتانسيل ارزشمند مورد بي‌توجهي قرار گرفته است و از سويي ديگر موانعي از جمله اشکال در قرار‌دادهاي PTA موجب کند شدن توسعه روند استفاده از انرژي‌هاي تجديد‌پذير شده است. اين در حالي است که توان دستيابي به 60 هزار مگاوات انرژي تجديد‌پذير در کشور فراهم است.

ظرفيت‌هاي لازم براي بهره‌وري از انرژي‌هاي تجديد‌پذير، کشور را تبديل به فضايي مناسب براي سرمايه‌گذاران خارجي کرده است. در حقيقت مي‌توان گفت انرژي‌هاي نو بستري را فراهم خواهند کرد تا روابط بين‌المللي به مناسب‌ترين شکل خود توسعه پيدا کند. از همين رو با توجه به تعهدي که به محيط زيست جهاني داريم و در راستاي کاهش ميزان آلايندگي بايد قدم‌هاي محکمي‌در اين مسير برداشته شود.سهم کشور اما در مسير توسعه انرژي‌هاي تجديد‌پذير بسيار پايين است. اما برنامه‌ريزي‌ها به شکلي است که تلاش بر آن است تا بر اساس برنامه ششم توسعه ميزان توليد برق به شيوه انرژي‌هاي نو تا سال 1400 به پنج هزار مگاوات برسد. امروز اما در سال 1397 توليد برق از نيروگاه‌هاي خورشيدي به مرز 400 مگاوات رسيده است.از جمله مسايل ديگر که توليد انرژي‌هاي نو را دچار مشکل کرده است ريسک‌هاي سياسي بالا در کشور است. اين موضوع منجر به آن شده است که سرمايه‌گذارهاي خارجي اعتماد کافي براي سرمايه‌گذاري و برنامه‌ريزي در کشور را نداشته باشند. علاوه بر اين موضوع اما بايد به نوسان‌هاي ارزي پي‌در‌پي اشاره کرد. اين موضوع موجب کاهش اعتماد سرمايه‌گذاران خارجي نيز شده است.افزون بر اين موضوع مشکلات بانکي و نوع حکميت حقوقي بين‌المللي در مسايل قرار‌دادهاي خارجي همچنان دچار مشکلاتي است. چنين مشکلاتي بايد در گام‌هاي نخست مورد بررسي قرار گيرند و در پي حل شدن آنها به سوي توسعه روابط بين‌المللي روشن در مسير دستيابي به تکنولوژي‌هاي روز حرکت کرد.نکته مهم آن است که دولت به تعهدات پرداخت هزينه به سرمايه‌گذارهاي داخلي توجه نکرده است. در چنين شرايطي چگونه مي‌توان سرمايه‌گذارهاي خارجي را اقناع کرد که امکان دريافت هزينه سرمايه‌گذاري‌هاي آنها به طور قطع فراهم خواهد بود. متاسفانه اطمينان و اعتماد در سيستم سرمايه‌گذاري بنا به دلايل گوناگون لکه‌دار شده است و به همين دليل براي جلب رضايت و اعتماد سرمايه‌گذاران خارجي بيش از پيش نياز به تلاش است.

کسي پشت خط تلفن مي‌گويد جلوي ميدان ساعت، يک گداي خياباني ديده. مامور، ماشين را مي‌اندازد توي خط تندرو و خودش را مي‌رساند به ميدان ساعت تا معلوم شود آدمي‌که پيدا شده، مستمند واقعي است، گداي حرفه‌اي است يا متکدي وارداتي. کسي پشت خط تلفن مي‌گويد جلوي ميدان ساعت، يک گداي خياباني ديده. مامور، ماشين را مي‌اندازد توي خط تندرو و خودش را مي‌رساند به ميدان ساعت تا معلوم شود آدمي‌که پيدا شده، مستمند واقعي است، گداي حرفه‌اي است يا متکدي وارداتي. تلفن مامور جمع‌آوري متکدي‌ها روزي ١٢-١٠بار به صدا درمي‌آيد؛ ١٠ تايش براي گزارش حضور دستفروش‌هاست و شايد دو تا از آنها براي گزارش حضور يک گدا در شهري که نبايد گدا داشته باشد. «شهروند» در ادامه نوشت: هنوز هم سخت مي‌شود گدايي سر گذرهاي تبريز پيدا کرد؛ سال‌هاست که به اين‌جا مي‌گويند شهر بي‌گدا، به عکس ديگر شهرهاي شلوغ مثل تهران و مشهد يا سيستان‌وبلوچستان. مسئولان پيشگيري و جمع‌آوري متکديان تبريز، در شهر مي‌چرخند و چشم‌هاي‌شان ميان خلوتي و شلوغي شهر دنبال مستمنداني مي‌گردد که دست‌شان را بلند کرده و کمک مي‌خواهند.

چرا تبريز گدا ندارد؟

دليل کم‌بودن تعداد متکديان تبريز را شايد بشود گره زد به طرح‌هاي مختلف خيريه‌ها. مثل آنها که مردم را دعوت مي‌کنند به تهيه مايحتاج نيازمندان و جهيزيه براي نوعروسان به جاي فرستادن دسته‌گل براي مراسم سوگواري. اين کار اتفاقا يکي از مواردي بود که ميان فعاليت‌هاي مختلف خيريه‌هاي تبريز، خوب گل کرد و هنوز برجاست. گفت‌وگوها با مردم شهر تبريز اما معلوم مي‌کنند، آنها کار را سپرده‌اند به خيريه‌اي مخصوص مستمندان. دليل محکم‌تر را حتي مي‌توان در اين تابلوي قديمي‌جست: «مسافران محترم، به شهر «بدون گداي تبريز» خوش آمديد. اگر ندرتا گدايي به چشم خورد، لطفا با تلفن‌هاي ٢٣٣٠٨٠٨ يا ١١٠ معرفي کنيد.» زير اين تابلو نوشته «موسسه خيريه حمايت از مستمندان تبريز». در همه تحقيقاتي که به تکدي‌گري پرداخته‌اند، به بيکاري، اعتياد، بزهکاري، فقر، مهاجرت، ضعف ارزش‌هاي ديني و فرهنگي، نبود نگاه منفي به تکدي‌گري در جامعه و رواج فرهنگ صدقه به‌عنوان دلايل گدايي اشاره شده، اما در پژوهشي با عنوان «تبريز، شهر بدون گدا» که به مطالعه جامعه‌شناختي مواجهه شهروندان با پديده تکدي‌گري پرداخته، پاي طرح موضوعات ملموس‌تري به ميان آمده است؛ مثل فرهنگ کمک‌رساني ميان مردم، ارزش کار در جامعه و فعال‌بودن چرخه اقتصادي، نگرش منفي به گدايان و البته وجود نظام‌هاي حمايتي مردم‌نهاد و اعتماد مردم به آنها. اين پژوهش که در شماره اول نشريه مسائل اجتماعي ايران در بهار و تابستان ١٣٩٦ منتشر شده، در مصاحبه با مردم، بستر مناسب اقتصادي با توجه به فعال‌بودن چرخه اقتصادي در شهر تبريز، اهميت شأن اجتماعي در ميان مردم، روحيه قوم‌گرايانه و حس مسئوليت‌پذيري را در بي‌گدا بودن اين شهر موثر دانسته است. علاوه‌بر اين گفته شده که مردم تبريز کنشي مقابله‌اي در مواجهه با گدايان دارند. آنها اغلب به گداها کمک نمي‌کنند، چراکه معتقدند کمک مستقيم چاره‌ساز نيست و تنها باعث مي‌شود آنها به اين کار خو بگيرند و تعدادشان هر روز بيشتر شود.

متکديان چطور ساماندهي مي‌شوند؟

سازمان‌هاي رسمي‌متولي پوشش‌دهي نيازمندان در جلب اعتماد مردم موفق نبوده‌اند. اين را مي‌شود لابه‌لاي حرف‌هاي مردم جست. بسياري از آنها از يکي از خيريه‌هاي معروف شهر مي‌گويند و ترجيح مي‌دهند کمک‌هايشان را به اين نهاد برسانند که نزديک به ٥٠ سالي است در اين شهر فعاليت مي‌کند.

مؤسسه حمايت از مستمندان تبريز نزديک به ٥٠‌ سال است که دست گذاشته روي اين هدف. 

عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام با اشاره به اين که در کالاهاي ايراني نمونه‌هاي موفقي وجود دارد مانند مازي نور، بوتان و محصولات شکولاتي، تاکيد کرد: بايد صداوسيما اساس تبليغاتش را تغيير دهد. به گزارش خبرگزاري تسنيم، علي آقامحمدي تصريح کرد: رسانه ملي بايد براي کالاي شناسنامه دار را که ميزان توليدش معين است و بازار دارد بايد تخفيف بدهد تا توليدکنندگان و فروشندگان مزه تبليغ را بچشند. اين عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام با تاکيد بر اين که نبايد صرفا به پاساژها بسنده کنيم که تنها 10 درصد فرايند توزيع را برعهده دارند گفت: نبايد 2 تا 3 ميليون خرده فروش را ناديده بگيريم و بايد زنجيره‌اي بين آنها ايجاد کنيم تا با قيمت مناسب عرضه کنند و البته آنلاين و شبانه روزي محصولات را به مشتريان برسانند. وي در عين حال گفت: توليدکنندگان نيز بايد به توليد بلند مدت فکر کنند و بدانند هر روز نمي‌توانند قيمتهايشان را جابه جا کنند و در اين باره شرکايشان يعني سازمان‌هاي تامين اجتماعي و امور مالياتي هم بايد نوعي تفاهم و تعامل ايجاد کنند که اگر در دوره رکودي قرار مي‌گيرند.