رسانه

ایران

ابوعلي و اقامتگاه بوم‌گردي‌اش
اين يک داستان واقعي و البته ساده اما تا حدودي عجيب است. داستان مردي که يک اقامتگاه بوم‌گردي را در شهر جهاني شوش راه‌اندازي کرده است. داستان راه‌اندازي اولين اقامتگاه بوم‌گردي در اين شهر اما شنيدني است. اين اقامتگاه را خلف سعد فرجي، با فروش دار و ندار زندگي‌اش راه‌اندازي کرد: «براي اين‌که بتوانم اقامتگاه بوم‌گردي‌ام را بنا کنم مجبور بودم سرمايه‌اي جور کنم. هيچ چيز نداشتم جز يک ماشين. آن را هم فروختم و براي ساخت اقامتگاه بوم‌گردي گذاشتم.» خلف ساکن روستاي خماط است. روستاي تاريخي که در نزديکي‌اش، چغازنبيل، نيايشگاهي باستاني قرار گرفته و بسيار نزديک به شهر ديرينه شوش است. با اين‌که روستاي خماط از سال‌ها پيش جزو روستاهاي هدف گردشگري قرار گرفته اما تا امروز کمترين امکانات توريستي به خود نديده است تا اين‌که خلف سعد با يک پيشنهاد ساده از سوي دوستانش، به اين فکر مي‌افتد تا اولين قدم را در اين زمينه بردارد. خلف سعد فرجي، ۵۰ ساله است. ۱۸ ساله بود که مرمتکار چغازنبيل شد. سال‌ها در کنار بسياري از استادکاران براي نجات نيايشگاه باستاني سرزمينش تلاش کرد. تا اينکه سه چهار سال پيش يکي از همکارانش پيشنهادي به او داد که همين پيشنهاد مسير زندگي اش را عوض کرد. خلف نقب مي‌زند به آن روزها: «يادم مي‌آيد گردشگران زيادي به چغازنبيل مي‌آمدند اما اينجا نه رستوران داشت و نه اقامتگاه. يکي از همکاران يک بار به من گفت تو که محلي اينجايي براي چند تا از اين گردشگران تخم محلي با سکنجبين درست کن. من هم به رسم مهمان نوازي چنين کردم. درخواست‌ها هر بار بيشتر مي‌شد تا جايي که اين گردشگران بجز صبحانه، تقاضاي ناهار و شام هم مي‌کردند.» خلف سعد و خانواده اش با هم به اين فکر مي‌افتند براي نخستين بار رستوراني در نزديک چغازنبيل راه اندازي کنند: «رستوران ابوعلي خيلي زود کارش مي‌گيرد. مادر خانواده غذاهاي محلي درست مي‌کرد و گردشگران بشدت از اين غذاهاي خانگي با طعم ادويه‌هاي جنوبي استقبال مي‌کردند.» کار به همين جا ختم نمي‌شود، خلف مي‌بيند که بيشتر گردشگران وقتي مسير بعدي شان مشخص نيست در شهر دچار سرگرداني مي‌شوند: «ديدم که نياز هست گردشگران اقامتگاهي داشته باشند. سرماي‌هاي نداشتم. با اين حال، به اين فکر افتادم که تنها ماشينم را بفروشم تا بتوانم يک اقامتگاه بومگردي بنا کنم.» حالا اقامتگاه بومگردي ابوعلي در دو سال گذشته جايش را در دل گردشگران بسياري باز کرده و نه تنها گردشگران داخلي بلکه از سراسر دنيا مسافراني دارد: «تا امروز مسافران زيادي اينجا اقامت کرده‌اند از اسپانيا، ايتاليا، هند، چين، ژاپن و نيويورک. بيشتر اين گردشگران مي‌گويند که اينجا را دوست دارند. چون هم غذاي خانگي است و هم فضاي سنتي روستايي دارد.»
اشتغال زايي براي روستاييان
خلف سعد در راهي که مي‌رفت استقامت بسيار از خود نشان داد و پيگيرانه براي رونق رستوران و بوم گردياش جنگيد. در اين راه هيچ سازمان و نهادي به او کمک نکردند، حتي دريغ از اينکه اجازه نصب تابلوي اقامتگاه به او بدهند، اما خانواده هميشه همراه او بودند و او توانست به پشتوانه آنها کار را پيش ببرد.
ليلي، دختر او ۲۲ ساله است و پا به پاي پدرش براي رونق کسب وکار نوپايشان تلاش مي‌کند: «ما مي‌ديديم مسافران معمولا جايي براي اقامت ندارند و به اين فکر افتاديم اقامتگاهي را درست کنيم. سعي کرديم اين اقامتگاه به صورت سنتي باشد. به همين خاطر، خانه را کاهگلي کرديم. کپر سنتي درست کرديم و در خانه به جاي وسايل مدرن، اسباب و لوازم صنايع دستي گذاشتيم. سعي کرديم همه المان‌هاي تاريخي و صنايع دستي را در خانه به کار ببريم تا مسافران با فرهنگ ما بيشتر آشنا شوند.»
تا امروز، کسب وکار آنها در روستاي خماط که بيشتر مردم از بيکاري رنج مي‌برند توانسته براي هشت نفر اشتغال مستقيم و براي بيش از ۲۰ نفر اشتغال غيرمستقيم ايجاد کند: «کسب وکار ما خانوادگي است. همه با هم دست به دست داديم و اينجا را ساختيم، اما بجز خودمان توانستيم براي افراد ديگري هم در روستا کسب و کار درست کنيم و اين اتفاق بسيار خوبي بود.»
نگارش: فاطمه علي اصغر

برش مطبوعاتی

کسب و کار

بازگشت نخبگان با جذب در شرکت‌های دانش‌بنیان

سورنا ستاري، معاون رئيس‌جمهور- نهادهاي اجرايي و سياستگذار بايد به جاي تمرکز بر مهاجرت يا مثلاً جلوگيري از خروج نخبگان براي تحصيل و بورس، راهبردها و سياست‌ خود را بر فراهم کردن فضاي مساعد براي جذب و بازگشت نخبگان قرار دهند. توجه به پديده مهاجرت بدان معنا نيست که جلوي مهاجرت دانشجويان به خارج گرفته شود. تعامل و حضور دانشجويان براي تحصيل در خارج از کشور بايد وجود داشته باشد؛ زيرا سيستم آموزش‌وپرورش نمي‌تواند بدون تبادل در حوزه بين‌الملل به پيشرفت و نتيجه مطلوب دست يابد. نمي‌شود سيستم آموزشي کشورمان تبادل با خارج نداشته باشد. بايد تبادل وجود داشته باشد و حتي آن را توسعه دهيم. بايد شرايطي باشد که بچه‌هاي دانشجوي ما به کشور بيايند و بروند. اما اقدام اصلي در اين راستا، به‌کار بستن سياست‌هاي جذب و ماندگاري مهاجران ايراني مقيم خارج کشور است.اگر زيست‌بوم مساعد کارآفريني و نوآوري نخبگان و تحصيلکردگان ايراني غيرمقيم فراهم شود، انگيزه آنان براي بازگشت و ماندگاري در کشور فراهم مي‌شود. براي تحقق سياست‌هاي جذب و بازگشت نخبگان، بايد در مهم‌ترين گام محيط کسب‌وکار بهبود يابد. در محيط مساعد براي کسب و کار خلاق و دانش‌بنيان، اقتصاد به جاي تکيه به منابع خام و زيرزميني، بر خلاقيت و نوآوري نيروي انساني جوان و تحصيلکرده استوار است. اکنون ما بيش از ۳هزار و ۵۰۰شرکت دانش‌بنيان داريم. سال گذشته فروش اين شرکت‌ها ۴۰ هزار ميليارد تومان بوده است. اخيرا ميزان وام‌دهي بانک‌ها به اين شرکت‌ها به ۴۰۰ ميليارد تومان در‌ ماه رسيده است. تعداد بسيار زيادي از استارتاپ‌هاي ما هفته‌اي ۱۰ درصد رشد مي‌کنند. بهترين زمينه جذب نخبه‌هاي ما چه در داخل و چه در خارج استارتاپ‌ها و شرکت‌هاي دانش‌بنيان است. بنابراين بايد زمينه‌هاي مساعد شدن اين زيرساخت و هموار شدن راه بازگشت نخبگان براي کارآفريني فراهم شود. مهم‌ترين زمينه بازگشت ايرانيان تحصيلکرده و غيرمقيم انگيزه‌ و اشتياق براي ايجاد يک کسب و کار خلاق است. قطعاً انگيزه‌هاي مادي زمينه‌ساز بازگشت و ماندگاري نخبگان و تحصيلکردگان ايراني نيست و درصورتي‌که بستر مساعد کسب و کار آنان فراهم شود، ترجيح مي‌دهند به کشور خود بازگردند. فعاليت در محيط کسب‌وکار است که آنها را مشتاق به بازگشت مي‌کند. هدفگذاري اصلي بنياد ملي نخبگان در چند سال اخير، جذب و بازگشت اين افراد بوده است. در 2سال اخير دانشجويان مشغول به تحصيل در 100دانشگاه برتر دنيا حمايت شده‌اند و تلاش مي‌کنيم با ايجاد زيست‌بوم مساعد کسب و کار زمينه ماندگاري آنان در کشور و بهره‌مندي از توانمندي‌هاي خلاقانه آنان را فراهم کنيم.

برش مطبوعاتی

ورزش

داوران جام‌جهاني چند ميليارد دستمزد مي‌گيرند؟

با توجه به اينکه جام‌جهاني بزرگ‌ترين نمايش فوتبالي دنيا است درآمد «مرد ميانه‌ي ميدان» بايد با درآمد بازيکناني که قضاوت‌شان مي‌کند هم‌خواني داشته باشد.
درآمد داوران جام‌جهاني: به داوران چقدر پرداخت مي‌شود؟
دريافتي فعلي داوران جام‌جهاني در سال 2018 روي 70000 دلار بسته شده است. علاوه‌براين، براي هر مسابقه 3000 دلار ديگر هم به هر داور مي‌دهند. اين بالاترين ميزان حقوق براي داوران جام‌جهاني در طول تاريخ است. در سال 2006، به هرکدام از داوران وسط 35000 دلار پرداخت شد. در جام‌هاي جهاني 2010و 2014، حقوق داوران به 50000 دلار افزايش يافت. گزارشگر ارشد پايگاه اينترنتي اسپورتکال، جاناتان رست، به ما گفت: «در اين جام‌جهاني نسبت به جام 2014، پرداختي به همه‌ي داوران افزايش يافته. دليل اين اتفاق افزايش درآمد‌هاي تبليغاتي است و داوران هم هيچ فرقي با ديگران ندارند.» «جايزه‌ي پولي 40درصد افزايش يافته و به 400 ميليون دلار رسيده است که ميان 32 تيم حاضر، برحسب جايگاه آن‌ها در پايان مسابقات، تقسيم مي‌شود. هر کشور بابت حضور در مسابقات 1.5 ميليون دلار دريافت مي‌کند. در مسابقات 2014 برزيل، مبلغي که مي‌پرداختند 1 ميليون دلار بود، که امسال، مثل حقوق داوران، افزايش يافته است.»
داوران جام‌جهاني چگونه انتخاب مي‌شوند؟
طبق گفته‌ي فيفا، فرايند انتخاب «براساس مهارت‌ها و شخصيت هرکدام از داوران بود، و همچنين براساس ميزان درک آن‌ها از فوتبال و توانايي‌شان در فهم بازي و فهم تاکتيک‌هاي مختلفي که تيم‌ها به‌کار مي‌گيرند.» هر داور را تيمي‌کوچک از کمک‌ها ياوري مي‌کنند (که حالا به جمع‌شان يک نفر ديگر اضافه شده که نقش کمک‌داور مجازي (VAR) را دارد.) فيفا 63 کمک‌داور را براي حضور در اين مسابقات تاييد کرده است. نکته‌ي جالب توجه اينکه، فيفا در ماه مارس اعلام کرد هيچ داوري را از انگلستان انتخاب نخواهد کرد. اين اتفاقي است که براي اولين بار در هشتاد سال گذشته مي‌افتد. تنها گزينه‌اي که از انگلستان در فهرست بلندبالاي فيفا حضور داشت مارک کلاتن‌برگ بود. اما چون او سال گذشته از ليگ برتر انگليس براي قضاوت به عربستان سعودي مهاجرت کرد، اين فرصت را از دست داد.
درآمد کمک‌داوران جام‌جهاني کمتر از داوران اعلام شده است. در اين تورنمنت به کمک‌داوران 25000 دلار پرداخت مي‌شود و به‌ازاي هر بازي 2000 دلار ديگر نيز مي‌دهند.

برش مطبوعاتی

هنر

به خاطر يک مشت دلار!

رفت و آمد موزيسين‌هاي خارجي به ايران براي اجراي موسيقي از جمله موضوعاتي است که هميشه در صدر اخبار موسيقي بوده و با اما و اگرهاي بسياري روبه رو بوده است. اگر موضوع را از سال‌ها پيش تا امروز بررسي کنيم به موضوعات عجيبي برخورد مي‌کنيم! اولين هنرمند خارجي که موفق شد از اين سد رد شده و به ايران سفر کند، کريس دي‌برگ، خواننده مشهور ايرلندي موسيقي پاپ بود.
او سال 1387 راهي ايران شد و هر چند قرار بود در ايران کنسرتي برگزار کند، اما ماجرا به برگزاري يک نشست خبري و ضبط کليپي با «آريان» محدود شد.
هرچند پس از آن هم در جشنواره‌هاي موسيقي فجر هر از گاهي شاهد حضور هنرمندان خارجي در کشور بوديم، اما حضور آنها در کنسرت‌هايي مستقل همواره از موضوعات جذاب براي علاقه مندان به موسيقي و البته مسئولاني بوده است که مي‌خواستند برگزاري اين رويدادها را به نام خود ثبت کنند. کيتارو، کلايدرمن، ونجليس، ياني و .... نام‌هايي هستند که بسياري با موسيقي شان خاطره دارند و همين حس نوستالژيک هم مي‌تواند بهانه خوبي براي حضورشان در ايران باشد.
هر چند اين اتفاق تا دولت يازدهم رخ نداد، اما در اين دوره کيتارو، نوازنده مشهور ژاپني به ايران آمد و اجراهاي متعددي را روي صحنه برد. خبر از تمديد اجراي اين هنرمند هم شنيده مي‌شد که شب آخر اجرايش ، لغو شد و از تمديد هم خبري نشد. اما فضا براي برگزاري چنين کنسرتهايي باز شد، جيپسيهاي قلابي به ايران آمدند و چندين و چند اجرا داشتند.
کم کم اغلب خواننده‌ها و گروه‌هاي موسيقي خارجي که در فضاي مجازي گل مي‌کردند و مورد توجه مردم بودند هم پا به ايران گذاشتند و بليت‌هاي نسبتا گرانقيمت فروخته شدند. اجراهاي نوروز 97 در برج ميلاد و ... نمونه‌هاي اين ماجرا هستند.
بعد از مدت کوتاهي موج برگزاري کنسرت‌هاي موسيقي با حضور هنرمندان خارجي در ايران پا گرفت و تقريبا هر روز در رسانه‌ها خبري يا حاشيه‌اي درباره اين کنسرتها منتشر ميشود. لودويک اينائودي، نوازنده ايتاليايي از جمله افرادي بود که اجرايش در ايران بي حاشيه برگزار شد.
پاپ ترک را کجاي دلمان بگذاريم!
در اين ميان حاشيه هم شکل گرفت؛ حاشيه‌اي از جنسي متفاوت! قرار است الياس يالچينتاش، خواننده موسيقي پاپ ترک امروز و فردا در سالن تالار شهر جزيره کيش روي صحنه برود. از يک طرف دفتر موسيقي وزارت ارشاد اعلام کرد به اين خواننده مجوزي براي اجرا نداده و از طرف ديگر هم سازمان مناطق آزاد اعلام کرد نيازي به کسب مجوز از اين دفتر ندارد و در قالب سازوکار قانوني خود مسير کسب مجوز براي اجراي اين خواننده در منطقه آزاد کيش را کسب کرده است.
اين خواننده ترک سال گذشته هم قرار بود در منطقه آزاد بندرانزلي کنسرتي را روي صحنه ببرد که البته اين اتفاق نيفتاد. به تازگي علي ترابي، مديرکل دفتر موسيقي وزارت ارشاد نشستي را برگزار کرده که البته خبرنگاران در آن به طور انتخابي دعوت شده‌اند و ظاهرا از نظر بزرگواران دفتر موسيقي تمام رسانه‌ها واجد شرايط حضور در آن نبوده اند! آنطور که مهر نوشته، ترابي در اين نشست گفته است: در ابتدا درخواستي که از سوي برگزارکنندگان کنسرت يالچينتاش به دفتر موسيقي ارسال شده بود، مربوط به اجراي تهران بود و با آن موافقت نشد. براي برگزاري کنسرت اين خواننده در کيش با سازمان منطقه آزاد ارتباط گرفتند که طبق قانون مصوب مجلس شوراي اسلامي‌همه اختيارات مربوط به به اين مناطق بر عهده سازمان منطقه آزاد است. دفتر موسيقي وزارت ارشاد پس از بررسي تقاضا براي برگزاري کنسرت در تهران مخالفت خود را اعلام کرد، اما درباره منطقه آزاد از ما استعلامي‌نشده بود.
او همچنين تاکيد کرده است: سياست‌هاي فرهنگي ما با ترويج موسيقي پاپ ترک سازگاري ندارد زيرا بازار فرهنگي ما به اندازه کافي از ثبات برخوردار نبوده و تعادلي بين داد و ستد فرهنگي برقرار نيست. من معتقدم در چنين فضايي نمي‌توانيم بدون فکر کردن يک باره فضا را باز کنيم و اگر هم باز کرديم، نمي‌توانيم اين موضوع را محدود به يک گروه يا يک شرکت کنيم به همين جهت لازم است در طول زمان بيشتر روي چنين موضوعاتي فکر کرد.
جيب‌هايي که پر و خالي مي‌شوند
براساس آنچه تا کنون رخ داده، مي‌توان گفت وضعيت برگزاري کنسرت هنرمندان خارجي در ايران در حال حرکت به سمت يک بلبشو است؛ بلبشويي که هر کس مي‌تواند در آن ساز خودش را بزند، حالا چه لب خواني و چه اجراي زنده! هر چه که باشد اجرايي روي صحنه مي‌رود و علاقه مندان به اين نوع اجراها در ايران اگر آشنا با موسيقي باشند، به مرور سرخورده مي‌شوند و ديگر براحتي پا در کنسرت نام‌هاي خارجي مشهور نمي‌گذارند. اگر هم با موسيقي آشنا نباشند که اوضاع به نفع برگزارکنندگان تمام ميشود و مي‌توانند هر بار خواننده يا نوازنده‌اي را با سطحي پايين تر از قبل به ايران بياورند و روزهاي خوبي را براي موسيقي ايراني رقم نزنند. اما در شرايط اقتصادي امروز وزارت ارشاد بايد راهکاري بينديشد و فضا را به سمتي ببرد که هر خواننده خارجي نتواند هر اجرايي را با کيفيت پايين در ايران روي صحنه ببرد و جيب شرکت‌هاي برگزارکننده و هنرمند خارجي را پر کند و جيب مردم را خالي...
منبع: جام جم

برش مطبوعاتی