بی شک توان داخلی به نفت منحصر نمی شود و قرار نیست با هر قیمتی ولو با دور زدن تحریم ها، نفت بفروشیم و نیازهایمان را تامین کنیم، بلکه اکنون باید دیگر ظرفیت ها را در نظر بگیریم و هر کس در مقام و جایگاهی که دارد، در مقابله با جنگ اقتصادی دشمن، سنگری بسازد. اینکه در کشور ما تولید اهمیت ویژه ای دارد، شکی نیست اما باید مراقب باشیم که تولید داخلی تضعیف نشود بلکه نیاز به تبلیغ موثر و مثبت داریم. در شرایطی که تولیدکنندگان داخلی توان هزینه کرد برای تبلیغات را ندارند و صداوسیما در قبال دریافت مبالغ کلان، برای کالاهای خارجی تبلیغ می کند، اصناف می توانند ابزار تبلیغ تولیدکننده داخلی باشند. متاسفانه امروزه اصناف کشور بلندگوی کالای خارجی شده اند و تنها جمله ای که از زبان اصناف شنیده می شود تبلیغ کالای خارجی و تخریب کالای داخلی است. سود بالای کالای خارجی یک واقعیت انکار ناپذیر است و اصناف برای این سود، اقدام به تبلیغ کالای خارجی و تخریب کالای داخلی می کنند و تولیدکنندگان از بابت این کم لطفی اصناف گلایه دارند. به امید آنکه حمایت از کالای داخلی را جایگزین تخریب کنیم.

نکته اول این که در دهه شصت اجرای کوپن با سرکوب قیمت ها و ممنوع اعلام کردن بازار آزاد همراه بود و همین امر موجب میشد که کوپنیسم با فساد و اختلالات زیادی در اقتصاد همراه باشد. به نظر میرسد که همین تجربه نیز موجب شده تا امروزه بسیاری از افراد که تجربه کوپن را در ذهن دارند آن را یک سیاست نادرست و منفی ارزیابی کنند. اما اگر اجرای نظام جیرهبندی (یا همان کوپن) با مجاز دانسته شدن بازار آزاد همراه باشد اختلالات مذکور تا اندازه زیادی برطرف میشود. تجربه شروع اصلاحات در کشور چین نیز به همین شکل بود؛ یعنی یک بازار آزاد در کنار بازار رسمی (با قیمتهای کنترل شده) به رسمیت شناخته شد و همین امر تحول اساسی تولید در این کشور را رقم زد. این سیاست اصطلاحا تحت عنوان «مسیرهای دوگانه» (DUAL TRACK) شناخته می شود و نقش آن در شروع اصلاحات اقتصادی در چین به شدت مورد بحث و گفتوگو قرار گرفته است.

نکته دوم این است که اگر اجرای نظام جیره بندی صرفا به چند قلم کالای نهایی منحصر شود و کلیه سوبسیدها به جای اینکه به تولیدکننده و به اشکال مختلف تخصیص یابد به مصرفکننده و از خلال سازوکار توزیع پرداخت شود، نوعی سالمسازی مداخلات دولت در اقتصاد رخ می دهد و اختلالات انگیزشی از فرآیند تولید حذف می شود. به زبان ساده اگر دولت به جای اینکه روی برق، آب، گاز و ارز بنگاههای تولیدی یارانه پرداخت کند، همه یارانهها را حذف کند و آنها را به قیمتهای بازار عرضه کند ولی حمایت خود را به کالای نهایی برای مصرف کننده اختصاص دهد اولا یارانه دولت به مصرف کننده مورد نظر دولت اختصاص می یابد و ثانیا صاحبان بنگاه وقتی با قیمتهای واقعی مواجه میشوند انتخاب تولیدی انجام می دهند که با خیر و صلاح جامعه سازگار است.

نکته سوم این است که کوپن الکترونیک میتواند قابلیتهای خوبی به همراه بیاورد. مثلا میتوان این قابلیت را ایجاد کرد که اگر فرد از کوپن خود استفاده نکند، معادل نقدی آن به حساب وی پرداخت شود. این معادل نقدی میتواند به اندازه مابه التفاوت قیمتهای رسمی و قیمتهای بازار باشد و به این ترتیب راه را برای اجرای سیاست یارانه نقدی باز کرد. متاسفانه به دلیل اجرای بد سیاست یارانه نقدی، این سیاست مورد اقبال سیاستگذاران کشور ما نیست اما کوپن الکترونیک می توانتد راه را برای این مقصود هموار سازد.

نکته چهارم این است که کوپن الکترونیک میتواند راه را برای اصلاحات قیمتی باز کند. به عنوان مثال کارت سوخت نوعی کوپن الکترونیک است و همانطور که در کشور تجربه شد یک بازار آزاد نیز در کنار آن ایجاد شد. تجربه کارت سوخت به دولت کمک کرد تا بتواند حاضر به اصلاح قیمت بنزین شود در حالیکه اگر کارت سوخت نبود دولت زیر بار اصلاح قیمت بنزین نمیرفت. در شرایطی که در کشور ما اصلاحات قیمتی اولویت دارد و از سوی دیگر نظام سیاست گذاری حاضر به اجرای ساده آن نیست، اجرای کوپن الکترونیک میتواند راه میانهای در اختیار سیاستگذار قرار دهد تا به اجرای این سیاست بپردازد.

در مجموع می توان ادعا کرد که اجرای کوپن الکترونیک می تواند مداخلات دولت از فرآیند تولید را به حمایت از مصرف کننده تغییر دهد و راه برای اجرای یارانه نقدی باز کند و دست سیاستگذار را برای اصلاحات قیمتی باز کند و نگرانی اش در مورد نارضایتی از کاهش رفاه را کاهش دهد. با توجه به این محاسن به باور اینجانب، اجرای این سیاست هم تاکتیک و هم استراتژی مناسبی برای برون رفت اقتصادی از وضعیت موجود است. 

منبع: ایسنا

گروه اجتماعی: «خیلی هاتون هرروز بهم پیام میدید و هی میپرسید که من ناخنامو کجا خوژمِل کردم. دیگه انقدر تعداد پیاماتون زیاد شده که تصمیم گرفتم، صفحه ناخنکارمو براتون تگ کنم. شما هم برید اینجا که ناخناتون مثل من خوژمِل بشه.»

این جملات چیست؟ اوج خلاقیت شاخ های اینستاگرامی برای تبلیغ یک محصول یا یک مؤسسه خدماتی که مرزهای تبلیغات تجاری در رسانه ها را جا به جا کرده اند و هرکس فقط یک گوشی هوشمند داشته باشد، میتواند با روشن کردن دوربین جلوی تلفن همراهش از این دست تبلیغات بسازد؛ تبلیغاتی که حالا بعضی خانمها خیلی علاقه به ایفای نقش در آن را دارند؛ چون نه محدودیتی دارد و نه نیازی به تخصصی خاص است. به گزارش تجارت از ایسنا، زنها در همه دورهها در تبلیغات تجاری حضور داشتهاند و در هر دورهای با توجه به وضعیت اجتماع، بازنمایی متفاوتی از چهره زنان به مخاطب ارائه شده است. نحوه استفاده از زنان در تبلیغات رسانهای در همه کشورها یکسان نیست و به تناسب هنجارهای موجود در هر جامعهای تغییر میکند، اما آنچه مشخص است، این است که از سال ۱۹۲۰ در نظام سرمایهداری برای فروش بیشتر کالاها از زنان در تبلیغات تجاری استفاده شد و خانمها وسیلهای برای تزئین و فروش بهتر کالاها شدند و از سال ۱۹۶۰ به بعد کلیشهسازی زنان در آگهیها رسماً آغاز شد. تبلیغات و آگهیها روی دیوارهای شهر، بیلبوردهای نصبشده در اتوبانها و بزرگراهها، پلهای عابر پیاده، فروشگاههای زنجیرهای و مراکز خرید خودنمایی میکنند و همه این تبلیغات تحت تأثیر قوانین کشور هستند؛ قوانینی که از نحوه پوشش تا چگونگی استفاده از موسیقی و لحن صحبتکردن بازیگر را در بر میگیرند. حالا فضای مجازی کار را راحت کرده است. آگهیدهنده فقط میخواهد دیده شود و نام برند تجاریاش را بر سر زبانها بیندازد، از زبان یک شاخ اینستاگرامی که چند صدهزار دنبالکننده دارد و ویدئوهایش دست به دست میچرخد، تفاوتی نمیکند. آنچه مهم است بر سر زبان افتادن برند تجاری است. اینستاگرام هم در حال حاضر بهترین رسانه برای چنین تبلیغاتی است. هزینه تبلیغات در فضای مجازی بسیار پایینتر از تبلیغات در فضای رسمی است و هیچ محدودیتی ندارد. در فضای رسمی تبلیغات لوازم آرایشی، پوشاک خارجی، زیورآلات و … جایی ندارد، اما در اینستاگرام میشود از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را تبلیغ کرد. اما چه کسانی در این رقابت اینستاگرامی موفقترند و میتوانند آگهی بیشتری بگیرند؟ قطعاً جوابش را میدانید؛ زنان جوانی که چهره عجیبتری برای خودشان درست کردهاند، با ادبیات نامتعارفی صحبت میکنند یا بلدند برقصند و دابسمش درست کنند؛ تبلیغاتی که شاید شما با دیدنش بگویید واقعاً چه کسی حاضر میشود به این اشخاص آگهی بدهد؟ اما واقعیت این است که آگهی دهنده به هدف خود رسیده و به هر نحوی که شده نام خودش را در ذهن شما حک کرده است. حالا چه شما از آن تبلیغ خوشتان آمده باشد و چه پس از دیدن آن به نشانه تحقیر پوزخند زده باشید. حالا مدتی است که این تبلیغات از حالت آگهی تجاری درآمده و کاربران اینستاگرام هم برای سرگرمی به صاحبان این صفحههای عجیب سفارش تبریک تولد میدهند. نحوه سفارش تبریک تولد به این صورت است که شما مبلغ ۱۵۰ هزار تومان مثلاً به صفحه «تیناجون» یا «آناجون» واریز میکنید تا تولد دوست شما را تبریک بگوید و «آناجون» هم پس از دریافت فیش واریز شما دوربین موبایلش را روشن میکند و تولد عزیزانتان را تبریک میگوید و هر جمله مؤدبانه و غیر مودبانهای که شما دلتان بخواهد را در ویدئو بیان میکند.

متخصص طب سنتی گفت: خونهای رسوبی و غیر مصرفی که در بدن مفید نیستند از طریق حجامت خارج میشوند. درخشانی پور متخصص طب سنتی درباره اهدا خون و حجامت اظهار کرد: اهدا خون در واقع از خون اصلی بدن گرفته میشود و مفید است، در نبود خون کافی مورد نیاز برای بدن خود فرد یا افراد دیگر استفاده می شود درحالی که عمل حجامت سطحی است و از خراش دادن روی پوست و لنفاوبی انجام میشود. متخصص طب سنتی بیان کرد: خون های رسوبی و غیر مصرفی که در بدن مفید نیستند از طریق حجامت خارج می شوند. وی افزود: حجامت و اهدا خون به شرایط بدن فرد و زمان انجام آن بستگی دارد؛ البته برای انجام چنین عملیاتی حتی حجامت باید با تجویز پزشک صورت بگیرد. متخصص طب سنتی تاکید کرد: در این بین بدون شک اهدا خون امری خداپسندانه، انسانی و ایثارگرانه بهشمار میرود، چرا که با اهدای آن جان انسانهای نیازمند به خون را نجات می دهیم اما مقایسه بین حجامت بهعنوان یک روش درمانی و اهدا خون، قیاسی منطقی بهنظر نمیرسد. درخشانی پور گفت: نمیتوان اهدا خون و حجامت را باهم مقایسه کرد زیرا دو امر کاملا جداگانه هستند، در فرایند انجام حجامت ابتدا با بادکش روی جریان خون تغییراتی ایجاد میکنند و سپس خراشهای ظریف پوستی که زده میشود فرایندهایی در بدن تحریک میشود که اصطلاحا به آن فراخوان گلبولی گفته می شود. وی اهداخون و حجامت را به پرتقال و سیب تشبیه کرد و گفت: نمیتوان گفت کدام یک بهتر است؛ هر دو خوب هستند اما اگر به درستی از آن ها استفاده شود.

نام یکی از شهرکهای تهران طی چند روز اخیر سر و صدای بسیاری در رسانه ها به پا کرده، منطقه ای که به بورلی هیلز ایران معروف است. فکرش را بکن در ارتفاع ۲۰۰ متری نسبت به شهر، روی یک دامنه کوتاه، با ویوی ۳۶۰ درجه و منظره چشم نواز سد لتیان و همان طور که در استخر روی پشت بام ویلای سوبلکسی شنا میکنی در افق محو شوی. صحبت از شهرک سوپر لوکس در محله باستی شهرستان لواسان است. جایی که با دیوارهای ۷ متری محاصره شده و تحت شدیدترین تدابیر حفاظتی قرار دارد. حتما شما هم این روزها نام این شهرک به گوشتان خورده، همان شهرکی که به تازگی گیت ورودی اش با پیگیری نمازگزاران شهر لواسان و به دستور رئیس حوزه قضایی این شهر جمع آوری شد و ویدئوهایی از ویلاهای لاکچری اش در فضای مجازی دست به دست میچرخد.

• شهرک باستی هیلز کجاست؟

  شهرک باستی «یکی از محلات پرجمعیت لواسان بوده و از مقصدهای اقامتی و گردشگری لوکس استان تهران محسوب میشود. ساخت و سازهای لوکس با معماری و طراحی باور نکردنی که بعضی آن را هم ردیف خانههای سلبریتیهای هالیوود در منطقه مرفه نشین بورلی هیلز کالیفرنیا میدانند» سبب شده تا این منطقه لواسان شهرت جهانی پیدا کند. مسائلی که درباره شهرک ویلایی ثروتمندنشین باستی هیلز در شبکههای اجتماعی منتشر شده است نشان میدهد که تغییر کاربری زمین در این منطقه به قصد ساخت ویلاهای سوپر لوکس دوبلکس کار سختی نیست.