۶ ویژگی نیروهای شرکتی

دفتر مطالعات بخش عمومی مرکز پژوهش های مجلس، تجارب کشورهای شرق، جنوب شرق آسیا در زمینه فعالیت شرکت های پیمانکاری نیروی انسانی را بررسی کرد. این مرکز با بیان این مطلب که صورت و چهره اشتغال غیراستاندارد در همه کشورهای جهان شبیه به هم است افزود: اگرچه ممکن است اصطلاحاتی که برای تعریف مشاغل غیراستاندارد (مشتمل بر کار پیمانکاری موقت) به کار می رود در همه کشورها یکسان نباشد، اما غالبا ویژگی های مشترک زیادی میان همه آنها ملاحظه می شود.

این موضوع برای کشورهای مورد مطالعه یعنی کشورهای جنوب شرق و شرق آسیا نیز صادق است. در همه این کشورها مشخصه مشترک این نوع کار شامل قرارداد کاری با مدت زمان معین یا کوتاه مدت (یا تصدی شغل به صورت غیرمستمر)، حقوق کمتر (در مقایسه با اشتغال تمام وقت دائم)، عدم برخورداری از مزایای تامین اجتماعی (برای مثال، هزینه درمان، حقوق بازنشستگی و غیره)، کار کردن در مکان های کاری مختلف، نیاز به مهارت کم (یا در برخی موارد مهارت متوسط) برای انجام کار، عدم امنیت شغلی، حضور بیش از حد کارگران زن و کارگران جوان و عدم ساماندهی اتحادیه ها است.

نتایج بررسی حاضر حاکی از آن است که اکثر کارگران در کشورهای مورد مطالعه کار غیراستاندارد را با درجات مختلفی تجربه کرده اند و به طور کلی استفاده از این سبک اشتغال در همه این کشورها رو به فزونی است. برای مثال در اندونزی برآورد شده که ۶۵ درصد نیروهای استخدام شده در بنگاه های رسمی در سال ۲۰۱۰ نیروی غیراستاندارد بوده اند.

در همین سال در فیلیپین از هرسه نفر شاغل در بنگاه های رسمی یک نفر نیروی غیراستاندار بوده است. در تایلند حدود ۶۳ درصد نیروها را نیروی غیراستاندارد تشکیل می دهد. در ژاپن ۳۶ درصد کارکنان، نیروی غیراستاندارد هستند که این میزان برای کشوری که در آن اشتغال استاندارد سبک غالب استخدام محسوب می شود، رقم قابل توجهی است. در کره جنوبی از هر سه کارمند یک نفر نیروی کار غیراستاندارد است.

همچنین در تایوان نیز بر اساس آمارهای رسمی در سال ۲۰۱۱ از میان ۱۷۱۰۰۰ نفر نیروی قراردادی یا ۱/۵۹ درصد از کل جمعیت شاغل ۹۱۰۰۰ نفر یا ۶۱ درصد از آنها پاره وقت بوده و ۵۷۴۰۰۰ نفر یا ۵/۳ درصد از آنها نیروی پیمانکاری می باشند. به این ترتیب در همه کشورهای مورد بررسی، آمارها حکایت از افزایش میزان اشتغال غیراستاندارد دارد.

در میان کشورهای مورد بررسی، دو چارچوب کلی برای بررسی وضعیت کشورها به لحاظ سطح تنظیم گری های صورت گرفته در خصوص مشاغل غیراستاندارد مشتمل بر کار پیمانکاری موقت شناسایی شد که شامل چارچوب های تنظیمی سختگیرانه و غیرسختگیرانه است. در چارچوب های تنظیمی سختگیرانه تنظیمات دقیقی درباره ابعاد کار پیمانکاری موقت صورت گرفته که این موضوع در چارچوب های تنظیمی غیرسختگیرانه لحاظ نشده است.

مواردی که در چارچوب های تنظیمی سختگیرانه پیرامون آنها تنظیم گری صورت گرفته مشتمل بر مدت قرارداد و تعداد دفعات تمدید، مسئولیت مشترک سازمان کاربر و آژانس پیمانکاری، حق و حقوق قانونی نیروهای پیمانکاری و بخش های ممنوع است.

براین اساس چارچوب تنظیمی در اندونزی، فیلیپین، ویتنام، ژاپن و کره جنوبی در گروه «سختگیرانه» قرار می گیرند. از طرف دیگر، در مالزی، سنگاپور و هنگ کنگ، چارچوب سیاستگذاری بسیار لطیف تر است و در گروه «غیرسختگیرانه» جای می گیرند. تایلند و تایوان نیز موارد خاصی هستند که می توان آنها را در میانه طیف چارچوب تنظیمی «سختگیرانه» و «غیرسختگیرانه» قرار داد.

منبع: مهر