کد خبر: ۲۸۵۸۵
تاریخ انتشار: ۰۲ اسفند ۱۳۹۴ - ۰۹:۲۵
پرسپولیس در بازی با سایپا ترسو بود و نوع بازی این تیم شباهت هایی به تیم ملی در دوره برانکو داشت.
پرسپولیس در دیدار با سایپا دو امتیاز حساس دیگر از دست داد. اگر  فوتبال وقت اضافه نداشت پرسپولیس  4 امتیاز بازی با ذوب آهن و سایپا را از دست نمی داد اما از یاد نبریم که همین وقت اضافه باعث شد که روزی این تیم در دقیقه 97 قهرمان لیگ شود و سپاهان را ببرد.

همین وقت اضافه ها باعث تساوی برابر پدیده در بازی برگشت و دربی مقابل استقلال هم شد.  باید همه یاد بگیریم که فوتبال تا دقیقه آخر ادامه دارد. مگر منچستر یونایتد در وقت های اضافه  بایرن مونیخ را نبرد و قهرمان اروپا نشد؟ اگر آن وقت های اضافی نبود شاید شاهکار تساوی در برابر آرژانتین را داشتیم و...

پس خرافاتی نشویم. پرسپولیس مساوی کرد در دیداری که به واقع نمی توان گفت که مانند بازی با ذوب آهن و فولاد و سپاهان و استقلال خوزستان خوب بازی کرد. پرسپولیس در نیمه دوم بد بود  و این بار هم اجازه سانتر از جناح چپ داد همان جناح چپی که در بازی با ذوب آهن هم دچار همین مشکل شد و باز در قلب دفاع مشکل داشت قلب دفاعی که از اول لیگ بارها تیم را دچار مشکل کرده است.

پرسپولیس در نیمه دوم عقب کشید. چرا؟ تیمی که گفته در ورزشگاه 75000 طرفدار دارد باید در خانه عقب بکشد؟ شاید تعویض بنکستون تهاجمی بود اما چرا با خروج عالیشاه و مسلمان دو مهره تدافعی به میدان رفتند؟ نور محمدی و بابک حاتمی دو مهره اصلی برای سپاهان بودند که این تیم مغلوب در هفته های اخیر در تهران با یک یار کمتر یک امتیاز گرفت. چرا کمندانی بجای مسلمان به میدان نیامد؟ آیا کفشگری نمی توانست در میانه میدان وزنه را به سوی تیم پرسپولیس سنگین تر کند؟ خروج مسلمان و عالیشاه را نمی توانست برانکو این گونه جبران کند؟ 

پرسپولیس ترسو بود در چهره پرسپولیس چهره هائی از برانکوی تیم ملی را دیدیم. او خیلی زود تیمش را به عقب برد. برانکو در ورزشگاهی که 75000 طرفدار دارد اشتباه کرد. برانکو نباید ترسو شده به کم قانع باشد  پرسپولیس بدون طارمی یک نیمه خوب برابر سایپا داشت این پرسپولیس می تواند موفق تر هم باشد اگر برانکو یاد بگیرد که قهرمانی را باید به شایستگی و نه بر روی زانو گرفت.
نام:
ایمیل:
* نظر: