محمد آقازاده
وزیر آموزش و پرورش در برابر تهدید به استیضاح نمایندگان مجلس شورای اسلامی به صراحت یادآور شد از انقلاب تا کنون هیچ وزیری تا کنون نتوانسته مشکل معیشتی معلمان را حل کند . این حرف مهمترین اعترافی است که از زبان یک وزیر تا کنون شنیده ایم.
می شود به این اعتراف نکته دیگری را هم اضافه کرد.
به دلیل فرایند مداوم سرکوب دستمزدها نه معیشت این قشر حل نشده بلکه روز به روز به وخامت ببشتری هم گرفتار شده است، به نظر می رسد وقت آن رسیده باشد دلایل این ناکامی را رصد کنیم و راه به این نکته بکشیم كه در نهایت این وضعیت چه پیامدهایی را بدنبال خواهد داشت و تا کنون چه حد از این پیامدها در عمل تحقق یافته است.مدارس بیش از آنکه محل آمورش ریاضی ، فیزیک و درسهای علمی و نجربی باشد باید در خدمت فرایند اجتماعی کردن نسل جوان باشد.باید در این مقطع آنها مهارت ارتباطی را بیاموزند . یعنی کار گروهی را یاد بگیرند ، هنر رقابت و در عین رفاقت را بیاموزند و در عمل بدانند چگونه در برابر شکست ها و پیروزی ها از خود واکنش نشان دهند ، در حقیقت بیشترین بار مسئولیت در دبستان و دبیرستان امر پرورشی است تا آموزشی . اتفاقی که در کشور ما بندرت رخ می دهد و در عمل هیچ برنامه ای در این مورد تدوین نشده است و اگر روزی هم تدوین شود در عمل شکست خواهد خورد.مسئولیت پرورش دانش آموزان را معلمان و دیگر کادر آموزشی بر عهده دارند .کسانی که خود در حل معضلات خود درمانده باشند و بعد از زمان درس و مشق به مسافرکشی و دیگر مشاغل دیگر به ناچار بپردازند نه وقت یادگیری و مطالعه شیوه های پرورشی خواهند داشت و نه انگیزه و انرژی روانی جسمی و روانی کافی در این مورد خواهند یافت . هزینه این ناتوانایی را کلیت جامعه در ساختن آینده خود خواهد پرداخت.گسترش مدارس غیر انتفاعی که به نفع اقشار فرادست و به زیان فرودستان صورت گرفت به این بهانه رخ داد که با کاهش هزینه دانش آموزان که خانواده های متوسط و پردرآمد دارند می توان بودجه صرف جویی را به معلمان و دبیرانی اختصاص داد که در مدارس دولتی تدریس می کنند و هرگز هیچکس آماری ارائه نداده است که در این مورد چقدر صرفه جویی به عمل آمد و این مقدار منابع آزاد شده در کجا صرف شد . ما می دانیم مدارس غیر انتفاعی از تسهیلاتی مثل زمین های ارزان و وام های کم، بهره بردند و برخی از شبکه های مدارس غیر انتفاعی به ثروتهای زیادی دست یافتند . این اعتراف وزیر نشان می دهد خصوصی سازی مدارس که با قانون اساسی تضاد داشت به هیچکدام از اهدافش دست نیافت و در عمل سیستم آموزش و پرورش را کالایی کرد که بجای افزایش مهارت ها هنر تست زنی را تبدیل به یک فضیلت کرد و دیگر هیچ.
وزیر آموزش و پرورش در برابر تهدید به استیضاح نمایندگان مجلس شورای اسلامی به صراحت یادآور شد از انقلاب تا کنون هیچ وزیری تا کنون نتوانسته مشکل معیشتی معلمان را حل کند . این حرف مهمترین اعترافی است که از زبان یک وزیر تا کنون شنیده ایم.
می شود به این اعتراف نکته دیگری را هم اضافه کرد.
به دلیل فرایند مداوم سرکوب دستمزدها نه معیشت این قشر حل نشده بلکه روز به روز به وخامت ببشتری هم گرفتار شده است، به نظر می رسد وقت آن رسیده باشد دلایل این ناکامی را رصد کنیم و راه به این نکته بکشیم كه در نهایت این وضعیت چه پیامدهایی را بدنبال خواهد داشت و تا کنون چه حد از این پیامدها در عمل تحقق یافته است.مدارس بیش از آنکه محل آمورش ریاضی ، فیزیک و درسهای علمی و نجربی باشد باید در خدمت فرایند اجتماعی کردن نسل جوان باشد.باید در این مقطع آنها مهارت ارتباطی را بیاموزند . یعنی کار گروهی را یاد بگیرند ، هنر رقابت و در عین رفاقت را بیاموزند و در عمل بدانند چگونه در برابر شکست ها و پیروزی ها از خود واکنش نشان دهند ، در حقیقت بیشترین بار مسئولیت در دبستان و دبیرستان امر پرورشی است تا آموزشی . اتفاقی که در کشور ما بندرت رخ می دهد و در عمل هیچ برنامه ای در این مورد تدوین نشده است و اگر روزی هم تدوین شود در عمل شکست خواهد خورد.مسئولیت پرورش دانش آموزان را معلمان و دیگر کادر آموزشی بر عهده دارند .کسانی که خود در حل معضلات خود درمانده باشند و بعد از زمان درس و مشق به مسافرکشی و دیگر مشاغل دیگر به ناچار بپردازند نه وقت یادگیری و مطالعه شیوه های پرورشی خواهند داشت و نه انگیزه و انرژی روانی جسمی و روانی کافی در این مورد خواهند یافت . هزینه این ناتوانایی را کلیت جامعه در ساختن آینده خود خواهد پرداخت.گسترش مدارس غیر انتفاعی که به نفع اقشار فرادست و به زیان فرودستان صورت گرفت به این بهانه رخ داد که با کاهش هزینه دانش آموزان که خانواده های متوسط و پردرآمد دارند می توان بودجه صرف جویی را به معلمان و دبیرانی اختصاص داد که در مدارس دولتی تدریس می کنند و هرگز هیچکس آماری ارائه نداده است که در این مورد چقدر صرفه جویی به عمل آمد و این مقدار منابع آزاد شده در کجا صرف شد . ما می دانیم مدارس غیر انتفاعی از تسهیلاتی مثل زمین های ارزان و وام های کم، بهره بردند و برخی از شبکه های مدارس غیر انتفاعی به ثروتهای زیادی دست یافتند . این اعتراف وزیر نشان می دهد خصوصی سازی مدارس که با قانون اساسی تضاد داشت به هیچکدام از اهدافش دست نیافت و در عمل سیستم آموزش و پرورش را کالایی کرد که بجای افزایش مهارت ها هنر تست زنی را تبدیل به یک فضیلت کرد و دیگر هیچ.
آخرین اخبار