مسعود یوسفی
روزنامه نگار
از میان همه وعده های حسن روحانی برای رسیدن به ریاست جمهوری، یک وعده بیشتر از همه به دل مردم نشست. روحانی گفته بود: شعار من «نجات اقتصاد ایران» است. در عین حال چیزی که بیشتر از این شعار و سایر شعارهای انتخاباتی جلوه کرد تلاش پی گیر روحانی و دستگاه دیپلماسی کشور برای تنش زدایی و تعامل بیش از پیش با جهان خارج بود. آیا رییس جمهور جدید از شعار اقتصادی خود برگشته بود؟ یا در پی منظور دیگری می گشت؟ اگر بپذیریم که نجات اقتصاد کشور در گرو داد و ستد منطقی با اقتصادجهان است آن وقت به هدف دیپلماسی فعال دولت های یازدهم و دوازدهم پی خواهیم برد. روحانی خود در همان ایام گفته بود: « هیچ کشوری بدون ارتباط فعال و سازنده با جهان توسعه نخواهد یافت و با انزوا، رشد و پیشرفت امکان‌ناپذیر است». حسن روحانی در شرایطی ردای ریاست جمهوری را به بر کرد که کشور درگیر بحران طاقت سوز تحریم های بین المللی بود و وضعیت وخیم و دشواری را برای مردم پیش آمده بود. از آن گذشته ندانم کاری ها و بی مبالاتی های مسئولان وقت در داخل کشور نیز اوضاع پر تنش و تشنج آفرینی را به وجود آورده بود که خلاصی از آن روزهای کابوس وار به یک آرزوی ملی و عمومی تبدیل شده بود. از این رو مراسم یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری که به پایان رسید و حسن روحانی به عنوان پیروز انتخابات اعلام شد مردم به خیابان ها ریختند و شهرهای کشور به عرصه یک جشن ملی فراگیر و گسترده تبدیل شد. رییس یازدهمین دولت پس از انقلاب برای رسیدن به این جایگاه همراه با مشاورانش با غور و تفحص در آنچه که مایه رنج و عذاب مردم را فراهم آورده بود شعارها و وعده هایی را مطرح و در برنامه های انتخاباتی اعلام کردند که برای مردم ایجاد انگیزه کرد و آن ها را به پای صندوق های رای و ناچار از انتخاب حسن روحانی کرد. « نجات اقتصاد ایران» در زمره همین شعارها بود. اما تحریم ها کار خودش را کرده بود. روابط بانکی و اقتصادی و تجاری با سایر کشور ها تحت تاثیر همین تحریم ها به پایین ترین سطح خود رسیده بودو به همین دلیل نیاز بود که این روابط تقویت و بهبود پیدا کند. حسن روحانی و تیم هسته ای ایران در گیر و دار ماراتن نفس گیر مذاکرات موسوم به 1+5 به تلاش و تکاپو افتادند تا مگر سایه سنگین محدودیت های بین المللی را از روی سر کشور بردارند. سرانجام قطعنامه هسته ای در قالب « برنامه جامع اقدام مشترک» که حالا دیگر تحت عنوان « برجام» شناخته می شود بین ایران و طرف های مقابل به امضا رسید و موجی از وجد و شعف و انتظار به وجود آورد. به زودی هیئت های تجاری و اقتصادی کشورها راهی ایران شدند کورسوی امید رفته رفته به شعله های رخشان تبدیل شد و به راستی می رفت تا روابط اقتصادی کشور با سایر کشورها در سایه تلاش و مجاهدت تیم دیپلماسی کشور بهبود و گسترش پیدا کند اما در ادامه عهد شکنی های آمریکا از یک سو و سنگ اندازی ها و چوب لای چرخ گذاشتن های برخی مخالفان و منتقدان داخلی روند این روابط رو به گسترش را با اخلال و اشکال مواجه کرد. با این حال مجموعه دولت، به ویژه وزارت خارجه در اندیشه اجرای هرچه بهتر برجام هستند تا اولا تعامل منطقی و عزتمندانه ایران را با جهان خارج رقم بزنند و در ثانی شرایط نجات اقتصاد و تحقق شعار انتخاباتی روحانی را رقم بزنند. روز گذشته هم رییس جمهور در دومین نشست خبری دولت دوازدهم از نجات اقتصاد و تلاش های خود و همکارانش برای این امر مهم و حیاتی خبر داد. بازخوانی وعده های روحانی نشان می دهد که دولت واقعا درصدد نجات اقتصاد است ؛ بیایید وعده های او را باور کنیم.
روزنامه نگار
از میان همه وعده های حسن روحانی برای رسیدن به ریاست جمهوری، یک وعده بیشتر از همه به دل مردم نشست. روحانی گفته بود: شعار من «نجات اقتصاد ایران» است. در عین حال چیزی که بیشتر از این شعار و سایر شعارهای انتخاباتی جلوه کرد تلاش پی گیر روحانی و دستگاه دیپلماسی کشور برای تنش زدایی و تعامل بیش از پیش با جهان خارج بود. آیا رییس جمهور جدید از شعار اقتصادی خود برگشته بود؟ یا در پی منظور دیگری می گشت؟ اگر بپذیریم که نجات اقتصاد کشور در گرو داد و ستد منطقی با اقتصادجهان است آن وقت به هدف دیپلماسی فعال دولت های یازدهم و دوازدهم پی خواهیم برد. روحانی خود در همان ایام گفته بود: « هیچ کشوری بدون ارتباط فعال و سازنده با جهان توسعه نخواهد یافت و با انزوا، رشد و پیشرفت امکان‌ناپذیر است». حسن روحانی در شرایطی ردای ریاست جمهوری را به بر کرد که کشور درگیر بحران طاقت سوز تحریم های بین المللی بود و وضعیت وخیم و دشواری را برای مردم پیش آمده بود. از آن گذشته ندانم کاری ها و بی مبالاتی های مسئولان وقت در داخل کشور نیز اوضاع پر تنش و تشنج آفرینی را به وجود آورده بود که خلاصی از آن روزهای کابوس وار به یک آرزوی ملی و عمومی تبدیل شده بود. از این رو مراسم یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری که به پایان رسید و حسن روحانی به عنوان پیروز انتخابات اعلام شد مردم به خیابان ها ریختند و شهرهای کشور به عرصه یک جشن ملی فراگیر و گسترده تبدیل شد. رییس یازدهمین دولت پس از انقلاب برای رسیدن به این جایگاه همراه با مشاورانش با غور و تفحص در آنچه که مایه رنج و عذاب مردم را فراهم آورده بود شعارها و وعده هایی را مطرح و در برنامه های انتخاباتی اعلام کردند که برای مردم ایجاد انگیزه کرد و آن ها را به پای صندوق های رای و ناچار از انتخاب حسن روحانی کرد. « نجات اقتصاد ایران» در زمره همین شعارها بود. اما تحریم ها کار خودش را کرده بود. روابط بانکی و اقتصادی و تجاری با سایر کشور ها تحت تاثیر همین تحریم ها به پایین ترین سطح خود رسیده بودو به همین دلیل نیاز بود که این روابط تقویت و بهبود پیدا کند. حسن روحانی و تیم هسته ای ایران در گیر و دار ماراتن نفس گیر مذاکرات موسوم به 1+5 به تلاش و تکاپو افتادند تا مگر سایه سنگین محدودیت های بین المللی را از روی سر کشور بردارند. سرانجام قطعنامه هسته ای در قالب « برنامه جامع اقدام مشترک» که حالا دیگر تحت عنوان « برجام» شناخته می شود بین ایران و طرف های مقابل به امضا رسید و موجی از وجد و شعف و انتظار به وجود آورد. به زودی هیئت های تجاری و اقتصادی کشورها راهی ایران شدند کورسوی امید رفته رفته به شعله های رخشان تبدیل شد و به راستی می رفت تا روابط اقتصادی کشور با سایر کشورها در سایه تلاش و مجاهدت تیم دیپلماسی کشور بهبود و گسترش پیدا کند اما در ادامه عهد شکنی های آمریکا از یک سو و سنگ اندازی ها و چوب لای چرخ گذاشتن های برخی مخالفان و منتقدان داخلی روند این روابط رو به گسترش را با اخلال و اشکال مواجه کرد. با این حال مجموعه دولت، به ویژه وزارت خارجه در اندیشه اجرای هرچه بهتر برجام هستند تا اولا تعامل منطقی و عزتمندانه ایران را با جهان خارج رقم بزنند و در ثانی شرایط نجات اقتصاد و تحقق شعار انتخاباتی روحانی را رقم بزنند. روز گذشته هم رییس جمهور در دومین نشست خبری دولت دوازدهم از نجات اقتصاد و تلاش های خود و همکارانش برای این امر مهم و حیاتی خبر داد. بازخوانی وعده های روحانی نشان می دهد که دولت واقعا درصدد نجات اقتصاد است ؛ بیایید وعده های او را باور کنیم.
آخرین اخبار