کد خبر: ۶۸۸۲۱
تاریخ انتشار: ۱۲ آذر ۱۳۹۷ - ۱۳:۲۵
مسعود يوسفي

روزنامه نگار

yousef44@yahoo.com

خبر درگذشت ابوالفضل زرويي نصرآباد در روز گذشته خبري غافلگير کننده بود. اين طنزپرداز نازنين و دوست داشتني مدتي بود که در احمدآباد مستوفي گوشه عزلت گزيده بود و به قول معروف دامن از ديدار غير در کشيده بود. حکايت گوشه گيري زنده ياد زرويي نصرآباد را شايد بتوان به دلگيري اهل قلم و هنر از شرايط حاکم بر فرهنگ کشور تعبير کرد. مگر نه اينکه به تعبير بزرگان نظام، انقلاب اسلامي‌يک انقلاب فرهنگي بود؟ پس چه شد که پيشکسوتان فرهنگ و هنر ناچار به خروج از متن انقلاب شدند و به حاشيه رانده شدند و از يادها و خاطره‌ها زدوده شدند؟ شوربختانه بايد اذعان کرد که به هشدار امام راحل مبني بر اينکه: « نگذاريد پيش کسوتان جهاد و شهادت در پيچ و خم زندگي روزمره به فراموشي سپرده شوند» توجه نشد. امثال زرويي نصرآباد و حسن حسيني و قيصر امين پور در حقيقت همان پيش کسوتان جهاد فرهنگي بودند که براي تحقق آرمان‌هاي انقلاب و امام و ثبت حماسه‌ها و خاطرات و صحنه‌هاي درخشاني که از ابتداي انقلاب و پس از آن رقم خورد خون دل‌ها خوردند و زحمت‌ها کشيدند و حق نبود که با دلگيري و گوشه نشيني عمر به سر بياورند. اميد که مرگ زودهنگام زنده ياد ابوالفضل زرويي نصرآباد عزيز که تنها 49 بهار از عمر او گذشته بود و در سن و سالي بود که مي‌توانست اوج شکوفايي و خلاقيت او باشد، تلنگري باشد براي مسئولان و متوليان فرهنگي مملکت که تا ديرنشده ساير پيشکسوتان عرصه فرهنگ و هنر و قلم اين ديار به ياد بياورند و از وجود آن‌ها که سرمايه‌هاي معنوي کشور و نظام و انقلاب هستند با گرمي‌و ارجمندي استقبال کنند.
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار