مسعود یوسفی
روزنامه نگار
پدر و مادرِ "تیم" جدا از هم زندگی می کردند. تا وقتی که در نزد مادرش زندگی می کرد، مشکل خاصی نداشت اما پس از این که ناچار شد به نزد پدرش برود همه چیز به هم ریخت. تیم هفته ای 2 بار به شدت کتک می خورد و بدنش همیشه سیاه و کبود بود. به همین خاطر پرخاشگر و تندخو شد. به دوره نوجوانی که وارد شد با چند نفر از هم سن و سال هایش یک گروه تبهکار تشکیل دادند. در شهر خرابی به بار می آوردند و مردم را با خشونت هرچه تمام تر کتک می زدند. وضعیت به همین منوال ادامه داشت تا این که یک روز برای تعیین آینده شغلی خود ناچار شد در مقابل مشاور تحصیلی مدرسه قرار بگیرد و به سئوالاتی که از او پرسیده می شود پاسخ دهد. مشاور تحصیلی مدرسه تشخیص داد که تیم به درد باغبانی و آشپزی می خورد. اما او آشپزی را برگزید. احساس کرد می تواند میانه خوبی با غذا و آشپزی داشته باشد. با همه وجود به دنبال حرفه مورد علاقه اش رفت. تصمیم گرفت همه رقبا را کنار بزند و برای همین منظور به شهرهای مختلف سفر کرد و از رستوران های مهم دنیا دیدن کرد و از غذاهای آن ها چشید. در بازگشت به برلین همه تجربیات و خلاقیت هایش را به کار بست و با تلاش بسیار زیاد توانست پای مشتری ها و گردشگرهای زیادی را به برلین و به رستورانش باز کند. روز به روز بر شهرت او افزوده می شد و در نهایت در جمع خلاق ترین سرآشپزهای دنیا قرار گرفت. مستندهای متعددی از زندگی و فعالیت تیم ساخته شد و یکی از همین مستندها چند روز پیش از شبکه مستند سیما پخش شد. به این ترتیب یک شهروند برلینی که می رفت تا در زمره تبهکاران و جنایتکاران شهر و کشور قرار بگیرد با هدایت درست آموزش و پرورش آلمان به یکی از موفق ترین آشپزهای دنیا تبدیل شد. در ایران اما، دانش آموزان پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان و آموزشگاه هیچ نوع مهارت کاری قابل اتکا ندارند و نمی توانند جذب بازار کار شوند. این وضعیت در دانشگاه های ما هم حاکم است و دانشجویان پس از فازغ التحصیلی به دلیل این که اندوخته مهارتی ندارند و هیچ نوع ریل گذاری برای آن ها صورت نگرفته است در جایی مشغول به کار نمی شوند و بر خیل بیکاران دانشگاهی افزوده می شود.
