همه باشگاه‌های فوتبال درآسیا به اندازه یک رکابزن مدال ندارند
مدیر تیم‌های ملی دوچرخه‌سواری صدایش درآمده و حرف از تبعیض وزارت ورزش می‌زند. تبعیض بین فوتبال و بقیه رشته‌ها، در حالی که شرایط کرونایی برای همه یکسان است.
به گزارش خبرورزشی، لغو جایزه بزرگ در احمدآباد مستوفی به دلیل کرونا همه امید‌های رکابزنان را برای شروع فصل مسابقه را به باد داد؛ آن هم بعد از ۶ ماه تمرین. بعضی‌ها به حدی ناامید شدهاند که حتی قید رکابزنی را زده‌اند. به همین دلیل است که علیرضا احمدی، مدیر تیم‌های ملی دوچرخه‌سواری صدایش درآمده و حرف از تبعیض وزارت ورزش می‌زند. تبعیض بین فوتبال و بقیه رشته‌ها، در حالی که شرایط کرونایی برای همه یکسان است.
چرا هنوز مجوزی برای شما صادر نشده است؟
من خودم نیز نمی‌دانم، تاکنون ۴ بار نامه‌نگاری کردیم و جواب درستی نگرفتیم. برای فوتبال مجوز صادر شده است، چون فوتبالی‌ها از ما رنگین‌تر است، در رختکنی که ۲۰ نفر بازیکن با هم در تقابل هستند فاصله‌گذاری رعایت می‌شود، اما رکابزنی که هیچ برخوردی با رقیبش ندارد باید از مسابقات محروم بماند. من نمی‌توانم در مقابل این تبعیض سکوت کنم.
چرا می‌گویید خون فوتبالی‌ها رنگین‌تراست؟
من نمی‌دانم چرا باید چنین تبعیضی بین ورزش‌ها قائل شوند. تمام باشگاه‌های فوتبال در آسیا اندازه یک رکابزن ما مدال نیاوردند، اما تمام حمایت‌ها و توجه‌ها به سمت فوتبال است. همه ورزش‌ها دارند نابود می‌شوند، اما فوتبال بدون هیج نتیجه‌ایی مرکز توجه است، اما رشته‌هایی مثل دوچرخه‌سواری که این همه مدال‌آوری کرده است اجازه برگزاری یک مسابقه را ندارد. بحث فقط تماشاگر است؟ ما هم بدون تماشاگر مسابقه می‌دهیم.
جواب وزارت ورزش به شما چه بود؟
جواب سر بالا می‌دهند که توپ را در زمین ما بیندازند، می‌گویند تا اطلاع ثانوی اجازه برگزاری هیچ مسابقه‌ای را ندارید. من تلاش کردم تا دلایل درست و منطقی نظر وزارتخانه را جلب کنم، اما موفق نشدم و سؤالم بی‌جواب ماند. فدراسیون پزشکی می‌گوید باید مجوز از ستاد مقابله با کرونا صادر شود که با همکاری وزارت ورزش این امر محقق می‌شود، اما ما همکاری از وزارتخانه ندیدیم.
وضعیت رکابزنان به چه صورت است؟
دوچرخه‌سواری یک ورزش واقعی است، تفریحی نیست و رکابزن نیاز به تمرین روزانه دارد تا در مسابقات محک بخورد. آن‌ها خسته و تمرین زده شدهاند. ۶ ماه است در حال تمرین هستند، اما خروجی ندارند. خیلی از آن‌ها می‌خواهند از دوچرخه‌سواری کنار بکشند و این موضوع شدیداً به رکابزنان ما آسیب می‌زند.
فدراسیون کلاس‌ها و مسابقات مجازی برگزار کرد، تأثیری در روحیه بچه‌ها داشت؟
تکنولوژِی ما خوب است و فدراسیون ما اولین فدراسیونی بود که از این امکانات استفاده کرد، اما رکابزن نیاز به یک تورنمت واقعی دارد و مسابقات مجازی برایش کافی نیست.
جایزه بزرگ لغو شد، تلاش‌های شما برای برگزاری مسابقات چه شد؟
هیچ فرمانداری زیر بار مسئولیت برگزاری مسابقات نمی‌رود چراکه اگر یک نفر از رکابزنان ناقل باشد، می‌تواند دیگران را هم آلوده کند. با اینکه ما بار‌ها اعلام کردیم همه پروتکل‌ها را رعایت می‌کنیم، اما کسی این ریسک را قبول نمی‌کند. ما باید اولین مسابقه را در تهران و با حمایت وزارت ورزش برگزار کنیم که حمایت نمی‌شویم.
فعالیت‌های ورزشی که آزاد شد، چرا برای برگزاری مسابقات سختگیری می‌کنند؟
رئیس‌جمهور گفت همه فعالیت‌های ورزشی آزاد است، اما وزیر ما فعالیت فوتبالی را آزاد کرد. نمی‌دانم با چه زبانی فریاد بزنم که ما هم، نیاز به مسابقه داریم. فشار دوچرخه‌سواران روی من هست و من به عنوان مدافع حقوق آن‌ها باید حقیقت را بگویم. بچه‌های ما در قرنطینه تمرین کرده‌اند و حالا وقت مسابقه‌شان است.
وزارت ورزش هیچ راهکاری نداده؟
من که راهکار درستی برای مدیریت این شرایط ندیدم.
آخرین اخبار