با شیوع کرونا و زمانی که هر روز بر تعداد مبتلایان ویروس کووید- ۱۹ افزوده می‌شد، پرستاران و پزشکان کمپین رقص و شادی به راه‌انداختند و بسیاری بدون اینکه پیام این کمپین را متوجه شوند، به انتقاد از آنها پرداختند
افسردگی ۶۵ درصدی کادر درمانی
بعد از دوماه از شیوع کرونا در ایران، حالا بسیاری از مردم پیام آن کمپین را درک کرده‌اند و وضعیت روحی و روانی بسیاری از پرستاران و کادر پزشکی بیمارستان‌ها به حالت قرمز درآمده است، بدون اینکه مسئولان برنامه‌ای برای افزایش روحیه سربازان خط مقدم مبارزه با کرونا داشته باشند.
روز گذشته مریم حضرتی، معاون پرستاری وزارت بهداشت اعلام کرد: «۶۵درصد نیروهای پرستاری در مراقبت مستقیم از بیماران کرونایی هستند که طی تحقیقاتی افزایش خستگی و افسردگی در بین پرستاران مشخص شده است که مداخلات مشاوره و روانپزشکی برای پرستاران در بسیاری از بیمارستان‌ها در نظر گرفته شده است.
مهم‌ترین علت افزایش افسردگی در پرستاران، دوری از خانواده، مشقت کاری، ترس از کرونا یا سختی کار نبوده، بلکه مهم‌ترین علت مشاهده مرگ بیماران جلوی چشم آنها بوده است. ترک خدمت یک‌درصد نیروها از محل کار در بحران کرونا نیز مختص پرستاران نبوده و در گروه‌های دیگر هم بوده است که مطابق قانون رسیدگی می‌شود.» این گفته‌ها در حالی مطرح می‌شود که به‌دلیل کمبود نیروی کادر درمانی و پرستاری، بسیاری از پرستاران چند روز را در بیمارستان سپری می‌کنند و زمان استراحت آنها، ترس از رفتن به منزل و ملاقات با نزدیکان باعث تشدید مشکلات روحی و روانی‌شان می‌شود.
یکی از این پرستاران می‌گوید: «ما نه تنها در روز شاهد فوت مردم هستیم، بلکه بسیاری از همکارانمان را نیز از دست داده‌ایم. بعد از مرگ همکار و دوست نزدیکم که در بخش بیماران کرونایی کار می‌کردیم، کار کردن برایم خیلی سخت‌تر شده، هر روز باهم سوار سرویس می‌شدیم و می‌آمدیم بیمارستان اما از هشت فروردین دیگر تنها شدم.»
جامعه شناسان نیز مشکلات روحی و روانی را مختص پرستاران نمی‌دانند و بر این باورند که شرایط روحی جامعه در دوران پساکرونا وخیم خواهد شد و باید مسئولان کشور از همین امروز به فکر تبعات روانی این موضوع باشند. به گفته آنها پس از فروکش کردن کرونا در کشور، میزان جرم و آسیب‌های اجتماعی به‌دلیل لطمه‌ای که کرونا به روح و روان جمعیت زیادی از ایران وارد کرده، افزایش چشمگیری پیدا خواهد کرد.
در این بین کادر درمانی، پرستاران، بهیاران و نیروهای خدماتی بیمارستان‌ها، بیش از هر قشر دیگر بدون محافظ مورد هجوم اخبار این آسیب‌های روانی قرار دارند. ایرج خسرونیا، مددکار اجتماعی و رئیس انجمن متخصصان داخلی ایران به «آرمان ملی» می‌گوید: افسردگی و تبعات روحی و روانی، از گذشته در میان برخی از رشته‌های پزشکی همچون رشته‌های خونی و کلیویی که مریض‌ها بدون نتیجه درمانی، فوت می‌کردند، اکثر پزشکان‌شان را افسرده می‌کرد. حالا نیز با وجود کرونا به‌دلیل آمار فوت بالایی که دارد، کادر پزشکی و پرستاری دچار افسردگی شدید شده است. پرستاری که چند روز برای بیمار کرونایی با همه کمبودها و ترس از ابتلای خود و خانواده‌اش به کرونا، زحمت کشیده، اما در نهایت نتیجه‌ای ندارد و بیمارش جلوی چشمانش جان می‌دهد، باعث افسردگی او خواهد شد.
وقتی تعداد مرگ و میر بالا می‌رود، آن فرد به طور ناخودآگاه یاد پدر و بردار خود می‌افتد و می‌ترسد که آنها نیز به همین سرنوشت گرفتار شوند و این مشکلات روحی آنها را حاد‌تر می‌کند. بسیاری از پزشکان و پرستاران به همین دلیل دست از کار می‌کشند. بسیاری از پرستاران بچه کوچک دارند و24 تا 48 ساعت آنها را نمی‌بینند. او از خانواده و فرزندش دور است و وقتی در بخش بیمارستان آنها چند بیمار در روز فوت می‌کنند، به‌دلیل اینکه این فکر به ذهنش می‌رسد که زحماتش بی‌نتیجه بوده، دچار بیماری‌های روحی و روانی خواهد شد. خسرونیا معتقد است که اگر شرایط به همین شکل پیش برود، کادر درمانی ما ضعیف‌تر خواهد شد و مشکلات روحی و روانی و جسمی آنها تشدید می‌شود.
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: روزنامه آرمان ملی
