از شهدا که نمىشود چیزى گفت. شهدا شمع محفل دوستانند. شهدا در قهقهه مستانهشان و در شادى وصولشان عِندَ رَبِّهِم یُرزَقون(آلعمران/169)اند؛ و از «نفوس مطمئنهاى» هستند که مورد خطاب فَادخُلِى فِى عِبادِى وادخُلىِ جَنَّتِى(فجر/29 و 30) پروردگارند. اینجا صحبت عشق است و عشق؛ و قلم در ترسیمش برخود مىشکافد.
صحیفه امام؛ ج21؛ ص147 | پیام به ملت ایران؛ 1 مهر 1367