گروه سیاسی: مشاجره لفظی بیسابقه دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا و جیدی ونس، معاون او با ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهور اوکراین در کاخ سفید، قابی ماندگار در تاریخ تحولات بینالملل بود که پرسشهایی جدی را در باب نظم نوین جهانی و آینده جنگ سه ساله اوکراین مطرح کرده است.
به گزارش «تجارت»، ترامپ و معاونش بیپروا، زلنسکی را در گوشه رینگ قرار دادند اما مشاجره لفظی میان دو طرف در نهایت به اخراج هیات اوکراینی از کاخ سفید منجر شدو همزمان گزارشها نیز از تعلیق کمکهای مالی و اطلاعاتی آمریکا به کییف حکایت دارند تا آینده جنگ اوکراین بیش از هر زمان دیگری به عنوان یک چالش جدی مطرح شود. «تجارت» به منظور بررسی دقیق این موضوع با احمد وخشیته، کارشناس ارشد مسائل روسیه و استاد دانشگاه دوستی ملل در مسکو گفتوگو داشته است.
زلنسکی در زمان مناسب مذاکره و صلح را انجام نداد
احمد وخشیته در ارزیابی خود از مجادله لفظی میان دونالد ترامپ و ولودیمیر زلنسکی، تاکید کرد: «اینکه گفته میشود ماهی را هر زمانی از آب بگیرید تازه است، یک روایت اشتباه است. واقعیت امر این است که زلنسکی و دولت کییف باید زودتر برای آتشبس و صلح مذاکره میکردند. فرصت مناسب برای مذاکره در دوران ریاست جمهوری بایدن بود. اشتباه زلنسکی برای موکول کردن مذاکره به بعد از انتخابات آمریکا یک خطای حیاتی بود.»
زلنسکی با هجمه بزرگ مخالفان مواجه شده است
این کارشناس مسائل روسیه در ادامه تاکید کرد: «اکنون به طور جدی فشارها بر ولودیمیر زلنسکی برای کنارهگیری از قدرت افزایش پیدا کرده است. حتی زمزمههایی در پارلمان اوکراین نیز برای گرفتن اختیارات از او مطرح شده است. اکنون همراهیها با زلنسکی در صحنه داخلی اوکراین به حداقل ممکن کاهش پیدا کرده است. در مهمترین نمود، والری زالوژنی، فرمانده سابق ستاد مشترک ارتش اوکراین که اکنون سفر این کشور در بریتانیا است و از او به عنوان گزینه اصلی جانشینی زلنسکی یاد میشود، از مخالفان اصلی او است.»
وخشیته در ارتباط با علت افزایش نارضایتیهای عمومی از ریاست جمهوری زلنسکی اظهار داشت: «مهمترین علت را میتوان فساد اقتصادی فراگیر شده در کشور اوکراین دانست. از حدود یک و نیم سال قبل انتقادات از فساد اقتصادی آغاز شد و در نظرسنجیهای داخلی جدید نیز شاهد افت محبوبیت شدید زلنسکی هستیم. اکنون نه تنها ترامپ، بلکه در داخل اوکراین نیز نوع هزینه کردن کمکهای مالی و نظامی گسترده آمریکا و اروپا به کییف محل پرسش قرار گرفته است. افزون براین مردم اوکراین از ورود این کشور به جنگ ناراضی هستند؛ چرا که زلنسکی وعده داده بود کشور را وارد جنگ نخواهد کرد. اساسا او با همین وعده رای مردمی را نیز کسب کرده بود.»
تاریخ مصرف زلنسکی به پایان رسیده است
استاد دانشگاه دوستی ملل در مسکو، در ادامه اظهارات خود تاکید کرد: «روند تحولات به وضوح نشان میدهد که تاریخ مصرف زلنسکی به پایان رسیده است. روسیه، آمریکا و اوکراینیها کاملا بر این موضوع متفقالقول هستند. اروپاییها نیز تنها به منظور حفظ پرستیژ خود حاضر به ابراز رسمی گذار از زلنسکی نیستند. اکنون مساله این است که آیا اروپاییها، در غیاب آمریکا، حاضر به حمایت مالی و نظامی از اوکراین هستند. به نظر میرسد اروپاییها توانایی حمایت تام از کییف را ندارند و در نهایت زلنسکی هیچ گزینهای جز پایان حضور در عرصه سیاست ندارد.»
جنگ در فصل بهار پایان پیدا میکند اما تحقق صلح پایدار دشوار است
احمد وخشیته در بخشی دیگر از اظهارات خود پیرامون آینده جنگ اوکراین بعد از مشاجره اخیر میان ترامپ و زلنسکی تاکید کرد: «گزاره قطعی در باب جنگ اوکراین این است که در نهایت باید این بحران تمام شود. این بحران سه خط دارد. اوکراین – روسیه، روسیه – ناتو و روسیه – آمریکا. در این بین خط اصلی مربوط به روسیه – آمریکا است. اساسا آمریکا و دولت بایدن محرک اصلی جنگ اوکراین بودند. حالا نیز آمریکاییها تحت رهبری دونالد ترامپ آماده مذاکره و سازش با مسکو هستند. همین امر میتوان ضامن اصلی پایان بحران باشد.»
وی افزود: «بر این باور هستم در فصل بهار سال آینده جنگ تمام خواهد شد. اروپا چارهای جز تن دادن به پذیرش شرایط صلح موردنظر ترامپ ندارد. آنها توانایی تامین هزینههای گزاف جنگ اوکراین و روسیه را ندارند. دولت اوکراین نیز با قطع حمایتهای مالی و نظامی آمریکا، دیگر توانایی ادامه جنگ را نخواهد داشت. در مجموع به نظر میرسد زلنسکی تغییر خواهد کرد. مناطق اشغال شده توسط روسیه در اختیار مسکو باقی خواهد ماند. اوکراین نیز عضو ناتو نخواهد شد. اما اینکه صلح احتمالی چقدر میتواند پایدار باشد، به شدت محل تردید است. واقعیت این است نه روسیه موفق شد کل اوکراین را تصرف کند و نه اوکراین موفق شد روسها را از کشورش خارج کند. همین وضعیت میتواند آتش زیر خاکستر باشد.»
برنده جنگ اوکراین آمریکا بود
این کارشناس ارشد مسائل روسیه در بخش پایانی اظهارات خود تاکید کرد: «برنده جنگ سه ساله اوکراین را میتوان ایالات متحده آمریکا دانست. واشنگتن جنگ را راه انداخت. اروپا را درگیر بحران کرد. هزینههای گزافی را نیز بر روسیه از نظر مالی و نظامی وارد کرد. با این وجود، برنده میدانی را با تسامح میتوان روسها دانست که البته پیرامون آن نیز میتوان تردیدهایی را وارد کرد.»