بهمن آرمان
طبق اعلام اخیر مسئولان ایمیدرو قرار است ظرفیت تولید فولاد کشور تا سه سال دیگر به 40 میلیون تن برسد اما به اعتقاد برخی کارشناسان طرحهای در حال اجرا، رسیدن به این ظرفیت تولید را محقق نمیکنند. یک کارخانه فولادسازی باید حداقل پنج میلیون تن ظرفیت تولید داشته باشد. برخی از واحدهای فولادسازی ایران دارای این ظرفیت اقتصادی مطلوب نیستند و بعید است تا پایان سال 1396 تولید فولاد حتی به 30 میلیون تن هم برسد. در حال حاضر فولاد مبارکه یک طرح توسعهای در بندر عباس دارد که هنوز به جایی نرسیده است. از طرف دیگر فولاد خوزستان نیز در شرایطی نیست که ظرفیت خود را به پنج میلیون تن افزایش دهد و ذوب آهن نیز برای رسیدن به این ظرفیت، اسنادش در دست مناقصه است. سه کارخانه فولاد مبارکه، خوزستان و ذوب آهن مزایای نسبی خود را که همان داشتن گاز طبیعی بود، ازدست دادند و در زمستان با قطعی گاز و در تابستان با قطعی برق روبرو هستند که این عوامل باعث بالا رفتن هزینه تولیدشان میشود. باید در خاطر داشت واحدهای فولاد خوزستان و مبارکه برای تامین نیازهای خود و بالا بردن ظرفیت تولید قرار بود نیروگاه برق با ظرفیت هزار مگاوات و 500 مگاوات احداث کنند و به علت سوءمدیریت تاکنون این کار صورت نگرفته و این واحدها اکنون با مشکلات عمده روبرو هستند. مشکل دیگر در بخش فولاد را ثابت بودن نرخ ارز است. کارخانههای فولادی قطعات یدکی و مواد اولیه مورد نیاز خود را به ارز میخرند و با توجه به اینکه نرخ ارز ثابت مانده این کارخانه ها نمیتواند تولیدات خود را افزایش دهند. فولاد خوزستان نیز به جای اینکه واحد آهن اسفندی خود را بسازد، آن را از بندر عباس، اردکان و بعضی از کشورهای خارجی نظیر بحرین تامین میکند و نمیتواند از قدرت رقابتی کافی برخوردار شود. اصلاح قیمت انرژی برای این واحدها ضروری است. دولت نیز باید فولاد خوزستان و مبارکه را وادار کند تا نیروگاههای برق خود را احداث کنند چرا که توانیر قدرت تامین برق مورد نیاز این کارخانه ها را در فصل تابستان ندارد. در سال گذشته در بخش فولاد 15.5میلیون تن تولید داشتیم و قرار است در سال جاری این مقدار به 16 میلیون تن افزایش یابد و این ظرفیت 2.5 برابر کمتر از ترکیه است که ذخایر سنگ آهن و سوخت کافی در اختیار ندارد. این افزایش صادرات به دلیل رکود در بازار داخلی بود و شرکت های فولادی توان فروش محصولات در بازار داخلی را نداشتند و از آنجاکه فولاد ایرانی بسیار مرغوب است، کشورهای اروپایی هم خواهان آن بودند. در خاور میانه نیز عمدتا به کشورهای آسیای شرقی نظیر چین، هند و کره جنوبی صادرات داشتیم. دلیل اصلی ضعف در بخش فرآوری مواد معدنی نبود سرمایهگذاری است و از آنجا که بخش خصوصی تمایل چندانی به سرمایه گذاری های سنگین در بخش فولاد ندارد و صنعت فولاد ایران عمدتا دولتی است با مشکلاتی روبرو هستیم و راه برون رفت از آن سرمایه گذاریهای کلان در این بخش است.
آخرین اخبار