سعيد قليچي
روزنامهنگار
Saeedg6@gmail.com
در صد سال گذشته، اقتصاد ايران با بحرانهاي متعدد روبه رو بوده است. در دورههايي که شاهد افزايش درآمدهاي ارزي بوديم، متاسفانه به دليل عدم برنامهريزي صحيح، اين افزايش درآمد ارزي با تورمهاي بزرگ همراه شد. امروز هم با گذشت چهار دهه از اتقلاب اسلامي، نبود يک نقشه راه منسجم در حوزه اقتصادي ما را به تصميمات لحظهاي و تابع شرايط جديد واداشته است. سالهاي گذشته و پس از روي کارآمدن دولتهاي يازدهم و دوازدهم، عليرغم اميدهايي که وجود داشت متاسفانه برنامه مدوني که نقشه راه کارگزاران در سياستهاي اقتصادي کشور باشد، ارايه نشد. نبود برنامهريزي در مديريت ارزي به ويژه درخصوص فروش نفت و درآمدهاي حاصل از آن، که عمدتا به شرکتهاي خصولتي يا دولتي تعلق دارد، باعث شد تا اقتصاد کشور امروز شاهد تنش ارزي در بازار باشد که مهمترين نتيجه آن خروج سرمايههاي کلان از کشور بوده است. در چنين شرايطي، تکرار سناريوهاي قبل باعث شده تا فعالان اقتصادي و بخش خصوصي واقعي دچار سرگرداني شوند. سياستگذاران به خصوص رئيسجمهور و معاون اول رئيسجمهور نبايد اشتباهات گذشته را تکرار کنند. امروز، ديوار اعتماد در مقايسه با قبل کوتاهتر شده و به جاي آن ديوار بياعتمادي قدکشيده است. اين نگراني جز با ايجاد آرامش در تصميمسازي و مشارکت در تصميمگيريها حل نخواهد شد. در اين ميان، نبايد از نقش بخش خصوصي واقعي در توسعه کشور و صادرات غافل شد. سياستگذاران بايد به اين نتيجه برسند که حمايت از توليد و صنعت بدون تقويت صادرات امکانپذير نيست. بر همين اساس بايد مسير را براي فعاليت بخش خصوصي هموار کرد. اما متاسفانه انچه در عمل شاهد آن هستيم، خلاف اين است.