جلیل رحیمی جهان آبادی
رئیس کمیته بین الملل کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس
واقعیت این است که در طی سالهای بعد از انقلاب، روابط ایران با بسیاری از کشورهای بزرگ جهان به دلیل روحیه استقلال خواهی که ملت ایران داشت و حوادثی که در خاورمیانه در پی انقلاب اسلامی رخ داد، خراب شد. به دلیل نداشتن روابط خوب ناچار باید به سمت توانمندیهای.... داخلی روی می آوردیم و این تهدیدی که طی سالها بر علیه ایران وجود داشت و با توجه به شرایط و ضرورتی که برای احیای توانمندیهای داخلی داشتیم، به نظر بنده ایران به گونه ای در برابر مشکلات واکسینه شد و بخش عمدهای از توانمندیهای داخلی مورد واکاوی قرار گرفت.
در حال حاضر ایران در عرصه استخراج چاه های نفت، در عرصه ساخت اسکله های نفتی، صادرات نفت، ساختمانسازی، سدسازی، ساخت تجهیزات نظامی و الکترونیک، دارو و بسیاری از تولیدات کشاورزی مثل گندم و کالاهای اساسی دیگر قابل قیاس با چند دهه های گذشته نیست؛ بخش عمده این فشارها بود که باعث شد به توانمندیهای درونی کشور و نیروهای داخلی توجه و اعتماد شود و همین توانمندی باعث شده تا فاصله ایران با بسیاری از کشورهای خاورمیانه بسیار زیاد باشد.
کشورهای حاشیه خلیج فارس به دلیل شرایط و رفاه، مصرف کننده صِرف هستند، با اینکه آنها به عنوان کشورهای قدرتمند از نظر اقتصادی در منطقه هستند اما توانمندی ایران را ندارند؛ اما باید در کنار این توانمندیها، برای جوشش قدرت داخلی و آزادسازی ظرفیتهای داخلی، یک مدیریت قوی داشته باشیم چراکه در عرصه مدیریتی باید بسیار بهتر عمل شود و از توانمندی پژوهشی دانشگاهها و نیروهای علمی در این زمینه بهره ببریم و آزمون و خطای مدیریتی کاهش یابد. مشکل بزرگ این است که مدیران بسیار آزمون و خطا میکنند، نمیدانم به چه دلیل علاقمند به این هستیم که برخی افراد در مسند کاری قرار گیرند که تخصصی در آن امور ندارند و همین باعث شده تا به کشور آسیب وارد شود؛ بنابراین چنانچه امروزه به توانمندی علمی و نیروهای متخصص و جوان اعتماد داشته باشیم، میتوان مشکلات را کاهش داده و این دوران سخت را تبدیل به یک فرصت برای دهههای آینده کرد تا جایگاه بهتری در خاورمیانه و جهان داشته باشیم.
منبع: خانه ملت
