سخنگوی حزب اسلامی کار، گفت: همدلی یعنی همکاری برای دفع خطر از منافع ملی در حالی که اختلافنظرها و سلیقه ها پابرجا باشند. محمد نیشابوی در گفتوگو با ایسنا، اظهار کرد: بعد از روی کار آمدن دولت آقای روحانی، اجماعی بین اصلاحطلبان و بخش اعتدالگرایی اصولگرایان به وجود آمدکه این اجماع موجب شد تا تفکرجدیدی در میان احزاب سیاسی رشد پیدا کند؛ این تفکر همان همدلی میان جناحهای سیاسی کشور در شرایطی است که منافع ملی درخطر قرار می گیرد. وی ادامه داد: وقتی منافع ملی مماس با منافع سیاسی می شود،جناحهای سیاسی کشور باید به خاطر منفعت ملی با هم همکاری کنند. چنانچه بعد ازسال 92 یک اجماع مشخصی میان افراد دوجناح اصلی کشورایجاد شد. زمانی که آقای روحانی به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری وارد عرصه رقابت شدند، چند کاندیدا از جریانات مختلف مقابلشان قرار داشتند. اما به ناگاه با توجه به اولویت قرار گرفتن منافع ملی چند نامزد بدون هیچ برنامه ریزی از پیش تعیین شده کنار یکدیگر قرار گرفتند. این فعال سیاسی با اشاره به ترکیب سیاسی کاندیداهای رقابت ریاست جمهوری سال 92، گفت: درآن انتخابات همه جناحها و گروههای سیاسی نمایندهای درانتخابات داشتند اگرچه برخی نماینده اصلی تفکرحاضردرجامعه نبودند اما به هرتقدیر، نامزدها بخشی از تفکرات جناح ها را نمایندگی می کردند. درمناظرههای انتخاباتی بخشی از تفکرات برخی کاندیدا مثل آقایان عارف و ولایتی همسو با تفکرات آقای روحانی بود. درهمان زمان بود که سیگنالهای همدلی میان جناحهای مختلف سیاسی درجامعه شدت گرفت و رشد کرد. نیشابوری تصریح کرد: از آن به بعد، این همسویی به عنوان یک الگو مطرح شد و رویهای شد که در انتخابات مجلس شورای اسلامی سال 94 هم ادامه پیدا کرد. بخش زیادی ازجناحهای سیاسی کشور در قالب یک لیست به نام لیست امید مطرح شدند و درانتخابات هم بر بخش تندروی جناح رقیب پیروز شدند.شاید بتوان گفت در آن انتخابات فقط بخش رادیکال جناح اصولگرا به تنهایی درعرصهی رقابت حضور یافت و دراجماع شرکت نکرد. وی ادامه داد: البته اشتباهی هم بین مردم و برخی کارشناسان سیاسی رواج یافت که لیست امید را همان لیست اصلاحطلبان فرض کردند در حالیکه این تحلیل نیازمند اصلاح است؛ چرا که لیست امید مخلوطی از نامزدهای اصلاحطلبان و سایر جناحها و تشکلهای سیاسی بود که بر سر منافع ملی نظرمشترک داشتند و در قالب یک لیست به عرصه انتخابات وارد شدند. رئیس جمهور نیز در ضیافت افطار با فعالان سیاسی همین الگو را مطرح کردند وخواستار رعایت کردن آن شدند. البته نمیشود این الگو را برای همه دورانها درنظر گرفت. شاید درآینده تفاوت دیدگاه آنقدر به وجود آید و یا منافع ملی آنقدر درمعرض خطر نباشد که به خاطرش جناحها اجماع کنند.امکان دارد درانتخابات سالهای آینده جناحها فکر کنند و به این تحلیل برسند که میتوانند فرد یا افراد مستقل خود را معرفی کنند.
رییس دفترسیاسی حزب اسلامی کار، افزود: ازاینرو میگویم وحی منزل نیست که همیشه جناحهای سیاسی با هم ائتلاف کنند اما نتیجه ائتلاف برسر لیست امید را الان میبینیم که یک مجلس عادل، عقلگرا ومعتدل برسر کار آمده و دیگر بحث سیمان ریختن و اعدام و تهدید کردن مردان دولت مطرح نمی شود، این در حالی است که منتقدان درداخل حاکمیت و حتی اصلاح طلبان نسبت به دولت به راحتی انتقادشان را هم انجام میدهند. به طورمثال مجلس در مورد فیشهای حقوقی رویکردی انتقادی دارد یا در مورد تغییرمردان کابینه برخلاف نظر دولت عقیده دارد که الان زمان مناسبی برای تغییربخشی ازکابینه است. درحالی که دولت هنوز به این یقین که کابینه به ترمیم نیازدارد، نرسیده است.
وی تصریح کرد: همدلی در مورد جناحهای سیاسی با دولت نشان میدهد که درعین حال که به دولت انتقاد داریم اما میتوانیم آن را حمایت کرده و پیکرهاش را حفظ کنیم. تأکید رئیس جمهور درافطاری با شخصیتهای سیاسی بر سر ضرورت همدلی یک موضوع کلانتری ازتعریف عوامانه درموضوع همدلی است. همدلی مد نظر رییس جمهور یعنی همکاری برای دفع خطراز منافع ملی اما با احترام اختلافنظرها.
این عضو شورای مرکزی حزب اسلامی کار در ارتباط با اظهارات رئیس جمهور در خصوص ضرورت توجه به آیین پهلوانی، گفت: گذشت وهمکاری بعد ازشکست در سیاست مانند همدلی پس ازشکست درمسابقات پهلوانی درهمه جای دنیا وجود دارد. مثلاً در دوران انتخابات در آمریکا احزاب سیاسی برای پیروزی مقابل هم صف آرایی می کنند اما درنهایت پس از پیروزی یک حزب، وقتی دولت برسرکارمیآید، صدای واحدی ازمنافع ملی آمریکاییها میشنویم.
وی گفت: درست این است که هرطرفی که درانتخابات آزاد و رقابتی شکست خورد طرف مقابل را پس از پیروزی متهم نکند وشکستش را منصفانه قبول کند. توصیه اخلاقی رئیس جمهور براین اساس قابل قبول است اما اینکه پس از پیروزی یک جناح، دیگرجناحها باید سکوت کنند و مخالفان و نقادان سرکوب شوند؛ قطعا دیگرمعنای پهلوانی نخواهد بود.رعایت آیین پهلوانی هم برای جناح پیروز و هم برای جناح شکست خورده در کارزار انتخاباتی باید یک اصل باشد.