یک وظيفه ملي در قبال دولت

اگر بخواهیم در پایان سال 93 نگاهی به آنچه که طی 12 ماه گذشته صورت گرفته است، بیاندازیم  و عملکرد قوه مجریه را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهیم، قطعا به‌این نتیجه خواهیم رسید که دولت دریک سال گذشته کم کاری نداشته و خارج از علم و عقلانیت عمل نکرده و نمی‌توان با منطق علمی‌عملکرد دولت را زیر سوال برد، زیرا حل مشکلات کشور به زمان زیادی نیاز دارد. با‌این حال دولت در حوزه اقتصادی  توانست تورم را  در حدود بیست درصد کاهش دهد و به حدود 17 درصد برساند و فضای کسب و کار را نسبت به گذشته بهبود دهد و کشور از رکود خارج شده و نرخ رشد منفی 5/8 درصد به رشد مثبت تبدیل کند که همه‌اینها‌نشان از موفقیت جدی دولت در عرصه اقتصادی با وجود تداوم تحریم‌ها‌و شرایط نامساعد بین‌المللی دارد. البته شاه‌کلید حل مشکلات اقتصادی در سیاست خارجی نهفته است که دولت به‌این موضوع توجه کافی دارد. به همین دلیل دولت در‌این مدت تلاش کرد تا درحوزه سیاست خارجی بزرگترین تهدیدات را از کشور دور کند. لذا اکنون ضریب امنیت کشور افزایش پیدا کرده و خطر حمله نظامی‌نیز از کشور دورشده است و کشور در مسیر حذف تحریم‌ها‌حرکت می‌کند و بخشی از دارایی‌های بلوکه شده نیز آزاد شده‌است، بنابراین می‌توان گفت که در‌این حوزه دولت موفقیت‌هایی را کسب کرده‌است. از سوی دیگر فعالیت‌های فرهنگی که  شاهد رکود بود اکنون رونق گرفته است. در حال حاضر در دانشگاه‌ها‌روحیه علمی‌مناسبی ‌ایجاد شده است و البته که دولت تاوان‌ایجاد‌این فضا را داده است. استیضاح وزیر علوم مجازات موفقیت‌های دولت در عرصه دانشگاهی کشور بود. در واقع مجلس صدای ملت را نشنید و به انتظارات آن‌ها‌بی توجه بود. البته در سیاسی بودن استیضاح آقای فرجی دانا هیچ تردیدی نیست. ‌این استیضاح یقینا در چارچوب روشنگری‌های‌ایشان از آنچه در دولت گذشته بر وزارت علوم رفته قرار می‌گیرد. زیرا استیضاح کنندگان نسبت به افشاگری‌ها‌از عملکرد دولت سابق و قطع منافع شخصی و گروهی افراد در وزارت علوم و قرار دادن‌این وزارتخانه در ریل درست و قانونی نگران بودند. ترکیب امضا کنندگان طرح استیضاح  فرجی دانا خود نشان می‌دهد که چه تفکری پشت‌این استیضاح قرار داشت. اکثر نمایندگان امضا کننده طرح استیضاح، وزیر علوم را طیف حامیان محمود احمدی نژاد و دولت گذشته تشکیل می‌دادند. به هر حال آن‌ها‌منافع خاص سیاسی و جناحی دارند که در چارچوب‌این منافع حاضر نیستند که مردم در جریان واقعیت‌های دولت گذشته قرار گیرند. ‌ایستادگی وزیر علوم در برابر اعطای بورسیه‌های غیر قانونی که در دولت گذشته داده شد و گفته می‌شود جمعی از همین نمایندگان امضا کننده طرح استیضاح و یا فرزندانش جزو آن بودند، امضا کنندگان طرح استیضاح را ناراحت کرده و آن‌ها‌را به انتقام گیری واداشته است. البته لازم به ذکر است که استیضاح  كنندگان تنها‌به دنبال انتقام از وزیر علوم نبودند. ‌این تعداد از نمایندگان نه تنها‌به دنبال انتقام از وزیر علوم و آقای روحانی بلکه به دنبال انتقام از مردم به دلیل انتخابشان در 24 خرداد سال گذشته و پایان دادن به 8 سال حاکمیت ناکارآمد بودند. به همین دلیل‌این دسته از نمایندگان و همفکرانشان در طول یکسال گذشته تلاش کردند به هر شکل ممکن دولت را به چالش بکشند و برای دولت بحران آفرینی کنند تا به نوعی دولت در همان ابتدای کار، زمین‌گیر شود. لذا دور از انتظار نبود که تندروهای مجلس برای سنگ‌اندازی در مسیر دولت به استیضاح وزرای دولت روی بیاورند. اما به چند دلیل وزیر علوم  هدف استیضاح کنندگان قرار گرفته است اولین دلیل‌این است که برای‌این طیف سیاسی وزارت علوم جایگاه حساسی دارد به همین دلیل هم در 8 سال گذشته نیروهای خود را به طور غیر قانونی یا از طریق جذب در ستاد یا پذیرش هیات علمی‌وارد ساختار‌این وزارتخانه کرده‌اند. بر‌این اساس قاطعیت وی در برخورد با اقدامات غیر قانونی گذشته، منافع تندروها‌را که در 8 سال گذشته بخشی از آن‌ها‌به وزارت علوم رسوخ کرده بودند را به خطر می‌انداخت.  از سوی دیگر تلاش برای بازگرداندن استقلال دانشگاه و همچنین بازگرداندن اساتیدی که در دولت گذشته به طور غیر قانونی ممنوع التدریس شده‌بودند  و یا لغو منع تحصیل برای دانشجویان از جمله عواملی بود که باعث شد تندروهای مجلس را به استیضاح وزیر علوم وا دارد. هرچند‌این نمایندگان با‌این اقدامات علیه دولت‌اندک پایگاه خود را هم در میان مردم از دست می‌دهند. کسانی که رای مردم را با انتخاب دولت روحانی نادیده می‌گیرند و قصد انتقام از‌این انتخاب آن‌ها‌را دارند، باید  منتظر استیضاح خود از سوی مردم باشند و باید بدانند که تاوان اقدامات خود علیه دولت را در انتخابات‌اینده مجلس با نه قاطعانه مردم پس خواهند داد. به هرحال با تمام‌این تفاسیر  دولت مصمم به پیشبرد امور فرهنگی از طرف وزارت علوم و وزارت ارشاد است و هجمه‌های گروه‌های تندرو به دولت نشانه موفقیت دولت است. بنابر‌این می‌توان گفت که دولت به خوبی طی یک سال گذشته در زمینه‌ایجاد فضای مناسب فرهنگی در کشور متناسب با شان ملت‌ایران تلاش کرده است تا فضای بازی‌ایجاد کند و سلایق مختلف بتوانند دیدگاه‌های فرهنگی‌شان را مطرح کنند و اگر تلاش‌های شبانه‌روزی نبود و از ظرفیت‌های موجود به نحو احسن استفاده نمی‌شد‌این دستاوردها‌به سادگی بدست نمی‌آمد. در یک کلام با بررسی سال‌های گذشته  به‌این نتیجه می‌رسیم که هیچ سالی به‌اندازه سال 93 در جهت تحقق شعار سال حرکت نشده است. البته دولت از ضعف‌هایی نیز رنج می‌برد. به عنوان مثال یکی از انتقاداتی که به قوه مجریه وارد است مسئله مماشات با تندرو‌هاست. از سوی دیگر یکی از ضعف‌های دولت‌این است که رسانه‌های کافی در اختیار ندارد تا فعالیت‌های خودرا تبیین کند. بنابراین لازم است دولت از ظرفیت رسانه‌ها‌برای تشریح فعالیت‌های خود استفاده کند. دولت هنوز نتوانسته ارتباط رسانه اي مناسبي با مردم ايجاد كند و در اين غيبت، رسانه‌هاي مخالف سوءاستفاده مي‌كنند و با هجمه بيشتر به دولت سعي دارند دولت را در موضع ضعف قرار دهند. رسانه‌هاي اصولگرا بويژه جبهه پايداري با توجه به امكانات رسانه‌اي زيادي كه دارند در اين چند ماه به ‌شدت عليه دولت موضع‌گيري كرده‌اند و عملكرد آن‌ها‌نه تنها‌در راستاي همكاري با دولت نيست بلكه در راستاي زير سوال بردن اقدامات دولت قدم برمي‌دارند. دولت در مجموع در برابر انبوه‌این هجمه‌ها‌ابزار مناسبي ندارد و به شكلي در برابر اين هجوم دست خالی مانده است. درست است كه ماهيت اين رسانه‌ها‌امروز براي مردم ايران مشخص شده و اقدامات درست دولت از ديد مردم پنهان نمي‌ماند اما از تاثير رسانه‌ها‌نبايد غفلت كرد. حتي اگر تبليغات رسانه‌هاي خاص عليه اقدامات دولت برای 10درصد مردم موثر باشد، ارزش كارهاي دولت زير سوال خواهد رفت. متاسفانه در اين رسانه‌ها‌بهترين كارهاي دولت طوري جلوه داده مي‌شود كه از سوي افرادي كه آگاهي سياسي بالايي ندارند و تحت تاثير رسانه‌هاي خاص هستند تهديد، برداشت مي‌شود. به عنوان نمونه به برخورد‌این رسانه‌ها‌با بحث هسته‌اي نگاه كنيد. در همين مدت كوتاه دولت دستاورد جالب توجهي در عرصه ديپلماسي داشت و ضمن دور كردن تهدیدها‌از سر كشور، درآمدهاي ارزي را افزايش داد و در نتيجه آن تحريم‌هايي كه عليه ايران اعمال شده بود كمرنگ شده‌اند اما رسانه‌هاي جناحي طوري برخورد كردند كه گويي اين توافق يك شكست و اقدام نامفيد بوده است. دولت باید مواظب باشد كه افراد تحت‌تاثير القائات رسانه‌ها‌و افرادي كه دانش كمی‌دارند كم‌كم دلسرد خواهند شد. بنابراین بايد براي مقابله با اين هجمه رسانه‌اي، پايگاه رسانه‌اي خود را تقويت كند اما امروز شاهد آن هستيم كه حتي روزنامه ايران و خبرگزاري جمهوري اسلامي‌هم به خوبي كار نمي‌كنند و نمي‌توانند حلقه واسط خوبي بين مردم و دولت باشند و دولت در عرصه رسانه مظلوم واقع شده است. برخلاف دولت گذشته كه تبليغات زیاد داشت امروز اين دولت از حداقل امكانات براي معرفي برنامه‌هاي خود محروم است. رسانه‌هايي كه در اختيار دولت است باید با استفاده از افراد تاثيرگذار شرايط را به سود دولت تغيير دهند. فرهيختگان نبايد در قبال هجمه به دولت كوتاهي كنند. لذا  در اين شرايط دفاع از دولت وظيفه ملي است. در اين شرايط بايد صاحبان قلم دست به كار شوند و قاطعانه در برابر هجمه‌ها‌به وظيفه ملي خود عمل کنند. زیرا ‌این روزها‌ تقابل موجود بیشتر جنبه انتقام گیری از شخص روحانی دارد و به نوعی‌اینها‌سعی می‌‌کنند از مردم نیز انتقام بگیرند که چرا به وی رای دادند. چراکه قطعا برخی اقدامات که اکنون از سوی تندروها‌در مجلس صورت می‌گیرد تقابل با مردم است و قصد دارند از مردم به‌این دلیل که به کاندیدای آن‌ها‌رای ندادند انتقام بگیرند؛ هرچند‌این موضوع را به صراحت بیان نمی‌کنند و بهانه‌هایی را مطرح و دست آویز قرار می‌دهند تا در روند فعالیت‌های خدمات رسانی دولت اخلال‌ایجاد کنند تا نارضایتی از دولت‌ایجاد شود و‌این نارضایتی را به پایگاه اجتماعی خود تبدیل کنند. این گروه‌ها‌ در چند ماه گذشته حتی اقدامات مثبت دولت در بحث دیپلماسی هسته‌ای که بزرگترین تهدید را از کشور دور کرد را مورد چالش قرار داده و آن را نقطه منفی جلوه دادند و نام‌این تخریب‌ها‌را انتقاد گذاشتند و عنوان می‌کنند دولت آزادی انتقاد را برنمی‌تابد در حالی که آن‌ها‌کوچک‌ترین اعتقادی به آزادی بیان ندارند و بحث انتقاد آزاد برای آن‌ها‌صرفا در حد یک ابزار برای پیشبرد منافع است. لذا بی‌شک‌این جریآن‌ها‌به دنبال انتخابات‌آینده مجلس و همچنین ریاست جمهوری هستند و قصد دارند با استفاده از روش‌های سلبی در تخریب دولت، کرسی‌های مجلس‌اینده را در اختیار بگیرند. ‌این افراد هیچ وجه‌ایجابی ندارند و جز وجه سلبی و تخریبی هیچ برنامه‌ای ندارند.