مهدی مالمیر
آنچه این روزها پهنه سیاست ما را به خود مشغول داشته، ظهور پیگیر مداحانی است که اگرچه در کار خود استادند اما، با ورود خام دستانه به مسائل سیاسی و بی توجهی به جو احساساتی که مجالس عزاداری از آن برخوردارند، درباره پیچیده ترین رویدادهای سیاسی کشور از بندهای حقوقی توافقنامه ژنو گرفته تا مسائلی مثل ورود بانوان به ورزشگاه ها و انتقاد از فلان رییس جمهور سابق و... ابراز نظر می کنند. در این که اظهار نظر و موضع گیری در باب مسائل جاری کشور حق هر شهروندی است، حرفی نیست اما، سخن بر سر این است که این دست موضع گیری ها و ابراز نظرها تنها به سوءتفاهم های سیاسی و حتی دشمنی ها در عرصه سیاست دامن زده است و به محفلی شدن سیاست پر و بال داده است.به عبارت دیگر، آنگونه که از تلاش های مداحان سرشناس پیداست، محفل های عزاداری و هیات های مذهبی کم کم به جای احزاب سیاسی و گروه هایی که به صورت حرفه ای سیاست را دنبال می کنند می نشینند و این نکته به هیچ روی نویدهای خوشی برای آینده عرصه سیاست ورزی ما در پی ندارد. امروزه، مسائل پیچیده و بغرنج سیاسی در احزاب حل وفصل می شود.
احزاب استخوان داری که وجه مشخصه آن ها ساز و کار گفت و شنود در آن هاست.
به عبارت دیگر، مجامع عمومی احزاب و مکانیسم های رای گیری و نظرسنجی که در آن ها تعبیه شده است، سبب می شود تا آن جا که امکان پذیر است، اظهار نظرها پخته تر، آرام تر و به دور از جنجال به جامعه ارائه شود و تا حد ممکن، نظر نهایی با بیشترین حک و اصلاح از سوی اعضای حزب عمومی شود و در رسانه ها بازتاب یابد.
اما در مقابل، اظهار نظر در مجالس عزاداری جدا از این که با هویت سنتی این مجالس که جایی برای عزاداری و تفکر در زندگی بزرگان مذهبی است فاصله اقیانوسی می گیرد، از منطق گفت و شنود که از دل آن نظرهای سیاسی بیرون می آید نیز فاصله ای بعید می گیرد.
به زبان دیگر، برخی مداحان با مدیریت اندوه نیوشندگانشان به سوی سلیقه های سیاسی که مطلوب جناح خاصی است، هر چه بیشتر پهنه سیاست ما را از عقلانیت سیاسی که به شدت به آن نیازمندیم، تهی می کنند.
چراکه آن چنان که بارها گفته شده، جهان سیاست همه عرصه احساس نیست و توسل جستن به غلیان احساسات در سیاست ورزی و دوری جستن از گفت و شنود که درجه خطا را کاهش می دهد، عواقب ناگواری برای سیاست به دنبال خواهد داشت که کمترین آن موضع گیری های احساسی ای است که این روزها درباره مذاکرات هسته ای رواج دارد.
چاره کار نیز صد البته نه توهین و ناسزا گویی به سیاسی کاری مداحان در محافل مذهبی و از این رهگذر، گرفتار شدن در چرخه دوزخی توهین وخشونت، که در پرورش دادن مهارت های سیاسی با رونق بخشیدن به احزاب سیاسی و مطبوعات روشنگری است که نقش بی همتایی در آموزش سیاسی و پیراستن سیاست از احساساتی گری وبالا کشیدن بحث سیاسی بر دوش دارند، خواهد بود.
احزاب استخوان داری که وجه مشخصه آن ها ساز و کار گفت و شنود در آن هاست.
به عبارت دیگر، مجامع عمومی احزاب و مکانیسم های رای گیری و نظرسنجی که در آن ها تعبیه شده است، سبب می شود تا آن جا که امکان پذیر است، اظهار نظرها پخته تر، آرام تر و به دور از جنجال به جامعه ارائه شود و تا حد ممکن، نظر نهایی با بیشترین حک و اصلاح از سوی اعضای حزب عمومی شود و در رسانه ها بازتاب یابد.
اما در مقابل، اظهار نظر در مجالس عزاداری جدا از این که با هویت سنتی این مجالس که جایی برای عزاداری و تفکر در زندگی بزرگان مذهبی است فاصله اقیانوسی می گیرد، از منطق گفت و شنود که از دل آن نظرهای سیاسی بیرون می آید نیز فاصله ای بعید می گیرد.
به زبان دیگر، برخی مداحان با مدیریت اندوه نیوشندگانشان به سوی سلیقه های سیاسی که مطلوب جناح خاصی است، هر چه بیشتر پهنه سیاست ما را از عقلانیت سیاسی که به شدت به آن نیازمندیم، تهی می کنند.
چراکه آن چنان که بارها گفته شده، جهان سیاست همه عرصه احساس نیست و توسل جستن به غلیان احساسات در سیاست ورزی و دوری جستن از گفت و شنود که درجه خطا را کاهش می دهد، عواقب ناگواری برای سیاست به دنبال خواهد داشت که کمترین آن موضع گیری های احساسی ای است که این روزها درباره مذاکرات هسته ای رواج دارد.
چاره کار نیز صد البته نه توهین و ناسزا گویی به سیاسی کاری مداحان در محافل مذهبی و از این رهگذر، گرفتار شدن در چرخه دوزخی توهین وخشونت، که در پرورش دادن مهارت های سیاسی با رونق بخشیدن به احزاب سیاسی و مطبوعات روشنگری است که نقش بی همتایی در آموزش سیاسی و پیراستن سیاست از احساساتی گری وبالا کشیدن بحث سیاسی بر دوش دارند، خواهد بود.
آخرین اخبار